تا یکی دو هفته قبل از تعطیلات فیفادی، همه نگاه ها به سمت تیم استقلال بود و حرف از ناکامی‌های متوالی این تیم به میان می‌آمد و خیلی زود شعار حیا کن رها کن از روی سکوها برای سرمربی سکونشین و محروم این تیم سرداده شد، اما هیچ کس رقیب دیرینه این تیم را نمی‌دید.
اوضاع پرسپولیس بهتر از استقلالی ها نبود و آنها هم هفته های متوالی در حسرت برد بودند و تساوی های متوالی آنها هم روی اعصاب هوادارانشان بود، اما تمام نگاه ها به سمت استقلال بود.
استقلال که دو شکست متوالی آسیایی روحیه اش در لیگ را هم خراب و تا قبل از فیفادی در همین رده هشتمی‌بود که این هفته پرسپولیس با شکست در خرم آباد، روی آن ایستاد!
اما تعطیلات فیفادی برای استقلالی ها به موقع و برای پرسپولیسی ها بدموقع بود و باعث شد استقلال با برد حساس برابر مس رفسنجان تا ۵ پله در جدول صعود کند و پرسپولیس با تحمل اولین شکست خود در این فصل، از رده سوم به رده هشتم سقوط، یعنی ۵ پله نزول! و استعفای مدیرعامل هم بطور کامل تیم را در حواشی جانشین استقلال کرد!
تا همین دو هفته پیش همه به دنبال اولتیماتوم به ساپینتو بودند و حالا همین حالت برای پرسپولیس و هاشمیان رخ داده! چطور می‌شود با یک برد و یک باخت، جایگاه دو تیم اینقدر متفاوت شود و ناگهان خیلی زود دیر می‌شود؟
محمود فخرالحاج | باشگاه خبرنگاران آزاد