در مورد تراکتور، این فصل و فصل قبل بارها نوشتیم که این تیم باید برای کسب عناوین افتخارآمیز در آسیا مشکل بازی‌های خانگی خود را حل کند. تراکتور این دو فصل در خانه همیشه نتیجه نگرفته و تیمی که می‌خواهد قهرمان شود، باید ۳ امتیازهای خانگی را نگه دارد.
استقلال هم که سراپا مشکل بود و می‌بینیم که ساپینتو هنوز کار زیادی برای انجام دارد. به دفاعش سر و سامان داده اما در خط دروازه می‌لنگد، غیبت‌ها و مصدومیت‌ها و اخراج‌ها ترکیب نوپای تیم را مدام تغییر می‌دهند و هنوز مهاجمی شش دانگ آن جلو ندارد.
حالا نگاه کنید به بازی سپاهان مقابل آخال ترکمنستان، حتی وقتی دروازه‌بان آخال توپ را مقابل کاوه رضایی انداخت، او آسمان را نشانه گرفت! دیگر از این توپ راحت تر برای باز کردن دروازه خالی نصیب هیچکس نمی شود، آن هم بازیکن باتجربه و دنیا دیده ای مثل کاوه که همه رده ها ملی پوش و سالها لژیونر بوده و لباس استقلال را به تن داشته است.
در فوتبال اگر گل نزنی، گل می خوری و دیدیم که همان توپ آمد و آن طرف به راحتی از میان دو مدافع سرزن ما -دانشگر و حزباوی که بارها با سر گلهای حساس زده اند- وارد دروازه حسینی شد. اما مشکل فقط یک صحنه نبود! سپاهان از تمام حملاتش در دو بازی رفت و برگشت نتیجه نگرفت اما مثل آب خوردن با دو توپ دو گل خورد!
این درست که سپاهان این هفته‌ها با پیروزی‌های حداقلی سر و سامانی به شرایط خود در لیگ برتر و آسیا داده اما دیدیم که مقابل یک تیم ضعیف، چطور مشکلات ریشه‌دار کار دست زردها داد. سپاهان تا ثانیه آخر بازی بازنده بود، طوری که توپی که وارد دروازه آخال شد، با سوت پایان بازی اصلاً به زمین برنگشت!
تصور کنید اگر توپ بعد از کف دست دروازه‌بان آخال، به جای بخش داخلی دیرک دروازه به بخش میانی یا خارجی خورده بود؛ حالا سپاهان باخته و حتی صعودش از گروه سه تیمه زیر سوال بود، چه بسا محرم نوید کیا شغلش را از دست می‌داد! پس حالا به صرف اینکه تیم مساوی کرده نباید چنین مشکل بزرگی را که هر لحظه ممکن است تکرار شود را نادیده گرفت.
اینجا را بخوانید: نویدکیا: عذرخواهی می‌کنم گل دقیقه ۹۷ شادی‌کردن نداشت/ واکنش محرم به اتهام سرمربی آخال
