امیر قلعه نویی بعد از فیفادی مهر ماه و بازی با تانزانیا گفته بود که از اردوهای بعد، دیگر تا جام جهانی روی ترکیب اصلی تیم متمرکز خواهد بود و تغییرات چندانی در دعوت از بازیکنان نخواهیم دید. البته که بهترین‌های لیگ مثل تیکدری یا حبیبی نژاد دوباره دعوت شدند اما در ترکیب اصلی و بازی اول با کیپ ورد فرصتی برای حضور پیدا نکردند.
حالا نگاه کنید به ترکیب تیمی که مقابل کیپ ورد به میدان رفت؛
بیرانوند درون دروازه بود، اتفاقی قابل پیش‌بینی برای همه و البته که تفاوت سطح فنی بیرانوند با رقبایش کاملاً محسوس و مشهود است. دانیال اسماعیلی فر در دفاع راست بود و علی نعمتی در دفاع چپ، زوج شجاع خلیل‌زاده و مجید حسینی نیز در قلب خط دفاعی به میدان رفتند.
قلعه نویی در این سال‌ها از صادق محرمی تا بازگرداندن رامین رضاییان و از صالح حردانی تا دانیال اسماعیلی فر، همه مدافعان راست مدعی را محک زده و انصافاً هنوز مشخص نیست تیم ملی در جام جهانی با کدام یک از این نفرات به میدان خواهد رفت. همانطور که در دفاع چپ استفاده از علی نعمتی در حضور میلاد محمدی و اینکه این اتفاق قبلاً هم تکرار شده بود، معنای بسیاری دارد!
در قلب خط دفاع نیز شجاع خلیل‌زاده در این سال‌ها تنها مهره ثابت بوده و از سامان فلاح و عارف آغاسی استقلال تا امین حزباوی و محمد دانشگر سپاهان، حسین کنعانی و مرتضی پورعلی گنجی و ابراهیم ابرقوی نژاد پرسپولیس، جملگی کنار او امتحان شده‌اند؛ این یعنی شجاع را می‌توان تنها مهره ثابت خط دفاعی دانست.
در سیستم ۱-۳-۲-۴ تیم ملی مقابل کیپ ورد، سعید عزت اللهی و محمد قربانی دو هافبک دفاعی ما بودند. عزت اللهی در تمام مسابقات این سال‌ها فیکس بوده و قطعاً در جام جهانی نیز بازی خواهد کرد. اما از روزبه چشمی تا احمد نوراللهی -که دیگر به تیم دعوت نمی‌شود- و یا حتی محمد کریمی در صورت رفع مصدومیت، شانس بازی کنار او را مثل محمد قربانی دارند.
تیم ملی با ۴ عنصر حمله می‌کرد. در صورت بازگشت مهدی قائدی، او مثل محمد محبی یکی از وینگرهای کناری ما خواهد بود. یعنی به جای امیرحسین حسین‌زاده در این مسابقه و در بازی‌های قبلی این ماه‌ها که البته حسین‌زاده با گلزنی‌های مداوم -چه در لیگ و چه در تیم ملی- نشان داده که بازیکنی نیست که بتوان چشم به روی توان فنی او بست.
سامان قدوس پشت سر مهدی طارمی دیگر بازیکنان ما در این ترکیب بودند که به نظر می‌رسد هر دو جایگاهی تضمین شده در جام جهانی دارند. طارمی که کاپیتان ما و ستاره بین المللی ماست و سامان قدوس هم که بیشترین شباهت در میان بازیکنان فعلی را به خود امیر قلعه نویی دارد. او می‌تواند با پاس‌های گره گشا برای تیم فرصت گل زنی ایجاد کند.
اما در بازگشت سردار آزمون، قلی‌زاده، قایدی، جهانبخش و یا حتی مهدی ترابی، انتخاب ۳ بازیکن در بخش تهاجمی کنار طارمی، از جمله دردسرهای شیرین قلعه نویی در جام جهانی خواهد بود! حالا به تعویضی‌های ما در این مسابقه نگاه کنید؛
در دقیقه ۵۷ ما ۳ تعویض همزمان داشتیم، هاشم نژاد جای حسین زاده، نورافکن جای قربانی و صالح جای دانیال، یعنی سه تغییر در سه خط اصلی زمین. با حضور هاشم نژاد به جای حسین‌زاده، سعی در تزریق انرژی در بخش تهاجمی داشتیم. نورافکن آمد که در کمربند مرکزی زمین مقابل شماره ۶ حریف به سعید عزت اللهی کمک کند و صالح حردانی هم آمد تا دوباره در دفاع راست محک بخورد.
در دقیقه ۷۰ میلاد محمدی جای علی نعمتی آمد که تکرار همان تغییر در دفاع راست بود و فرصت دادن به بازیکنی مدعی برای ترکیب اصلی، در دقیقه ۸۰ نیز علیپور جای قدوس آمد تا با تشکیل زوج قدیمی طارمی علیپور در پرسپولیس، تیم ملی با دو مهاجم بتواند در دقایق پایانی نتیجه را تغییر و کار به پنالتی نرسد. البته که این اتفاق رخ نداد و البته که ما در پنالتی‌ها بیرانوند را داشتیم و شانس برد ما به مراتب بیشتر بود که همین اتفاق هم افتاد.
مرور این ترکیب نشان می‌دهد انتخاب ترکیب اصلی برای بازی با ازبکستان از جمله سخت‌ترین کارهاست. اینکه کدام یک از این بازیکنان فرصت محک دوباره پیدا کنند و یا بازیکنان روی نیمکت و البته آنها که در این تورنمنت حضور دارند، می‌دانند که رقبای بیرون نشسته در این اردو نیز چشم و گوش به توان و کیفیت آنها دارند!
اینجا را بخوانید: رونمایی از اولین پوستر ایران برای نبرد فینال با ازبکستان +عکس