با شدت گرفتن زمزمه‌های جدایی یاسین سلمانی از پرسپولیس، بررسی‌ها و گفت‌وگو با اعضای کادر فنی و نزدیکان بازیکن نشان می‌دهد که جدایی او جدی است و نامش بیش از هر زمان دیگری در مسیر خروج از باشگاه شنیده می‌شود. برای بازیکنی که به دنبال بازیابی جایگاهش است، این تصمیم شاید منطقی‌ترین گزینه باشد؛ سلمانی می‌داند برای بازگشت به سطحی که روزی او را در جمع استعدادهای برتر فوتبال ایران قرار داد، نیاز دارد در ترکیب اصلی تیمش حضور مستمر داشته باشد.
پیش از مصدومیت سنگین رباط صلیبی، سلمانی چه در سپاهان و چه در ماه‌های ابتدایی حضورش در پرسپولیس، نمایش درخشانی داشت و یکی از آینده‌دارترین بازیکنان کشور به شمار می‌رفت. توانایی حمل توپ و تکنیک بالای او، مسیر تبدیل شدن به ستاره را برایش هموار کرده بود و شاید اگر روند پیشرفت او بدون وقفه ادامه پیدا می‌کرد، امروز در جمع بازیکنان ثابت تیم ملی حضور داشت؛ به‌ویژه که سابقه همکاری با امیر قلعه‌نویی، سرمربی کنونی تیم ملی، را در کارنامه دارد.
اما پس از گذراندن دوره طولانی مصدومیت، شرایط در پرسپولیس مطابق انتظار پیش نرفت. فصل گذشته در دوران هدایت کارلوس گاریدو و اسماعیل کارتال، فرصت‌های محدودی نصیب او شد و اغلب در پست‌های غیرتخصصی بازی کرد. با آغاز فصل جدید و حضور وحید هاشمیان نیز تغییر چشمگیری ایجاد نشد؛ سلمانی چند هفته از فهرست تیم کنار بود و در ادامه تنها دقایق محدودی بازی کرد. در دوره کوتاه سرمربیگری باقری و پس از بازگشت اوسمار هم شرایط مشابه باقی ماند و او همچنان جزو بازیکنان اصلی تیم قرار نگرفت.
همچنین شلوغی خط میانی پرسپولیس چشم‌انداز نیم‌فصل دوم را برای او روشن نمی‌کند و در چنین شرایطی، تصمیم به جدایی نه تنها دور از ذهن نیست، بلکه منطقی‌ترین راه برای ادامه مسیر حرفه‌ای او به شمار می‌رود. سلمانی معتقد است حضور در تیمی که نقش ثابت و مشخصی برایش تعریف کند، می‌تواند مسیر بازگشت به روزهای اوج را هموار کند.
با وجود اینکه او زیر ۲۵ سال سن دارد و ادامه حضورش مشکلی برای پرسپولیس ایجاد نمی‌کند، اما بدون فرصت بازی مداوم، ادامه حضور در این تیم به سودش نخواهد بود. قرارداد او با پرسپولیس یک‌سال و نیم دیگر معتبر است، اما نیم‌فصل پیش‌رو شاید مهم‌ترین مقطع دوران حرفه‌ای‌اش باشد؛ باید تصمیم بگیرد در پرسپولیس بماند و با رقابت شدید میانه میدان مبارزه کند یا به تیمی برود که فرصت بازی مداوم بدهد تا مسیر بازگشت به روزهای اوج و حتی شانس حضور در جام جهانی ۲۰۲۶ را دوباره زنده کند.