تیم ملی فوتبال ایران هشتم آذر ۱۳۷۶ با خلق اتفاقی که در حافظه ما با عبارت «حماسه ملبورن» جا افتاده، توانست به عنوان آخرین تیم جواز حضور در مرحله نهایی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه را کسب کند.
این اتفاق هنوز هم پس از گذشت ۲۸ سال شیرینی توصیف‌نشدنی برایمان دارد اما شاید فوتبال‌دوستان جوان ندانند که حماسه ملبورن بدون حضور رئیس فدراسیون فوتبال رقم خورد.
کاروان تیم ملی بامداد دوم آذر سال ۷۶ به سوی ملبورن پرواز کرد و قرار بود داریوش مصطفوی، ریاست وقت فدراسیون فوتبال ایران هم پنجم آذر تهران را به مقصد این شهر ترک کند اما ساعاتی قبل از سفر به او اعلام شد بهتر است در تهران بماند و به اردوی تیم ملی نپیوندد! سعید فائقی، معاون وقت سازمان تربیت بدنی به عنوان رئیس کاروان ایران در استرالیا حاضر شد و داریوش مصطفوی به صورت محترمانه‌ای از همراهی تیم ملی محروم شد!
در واقع همان زمان مشخص بود که دوره حضور او بر روی صندلی ریاست فدراسیون فوتبال به پایان رسیده و مصطفوی که انصافا نقش بسزایی در بخشیده‌شدن محرومیت کریم باقری و بازگشت او به تیم ملی در آن مقطع ایفا کرد، مانند میلیون‌ها ایرانی حماسه ملبورن را از طریق تلویزیون دید!
در روزهای آینده به مسابقه معروف ایران و استرالیا خواهیم پرداخت و البته به موقع می‌نویسیم که پیش از فرارسیدن دی ماه ۱۳۷۶ مرحوم داریوش مصطفوی مجبور به استعفا شد و محسن صفایی‌فراهانی یکی از نزدیک‌ترین چهره‌ها به محمد خاتمی، رئیس‌جمهور وقت، ریاست فدراسیون فوتبال را برای حضور در جام جهانی بر عهده گرفت.