دوران وحید هاشمیان در پرسپولیس بیشتر با احتیاط و چارچوب‌های سخت تاکتیکی همراه بود. نظم بیش از حد، فضای خشک تمرینات و تأکید دائمی بر ساختار دفاعی باعث شده بود جسارت از بازی تیم گرفته شود. هاشمیان روی تک‌مهاجم و ضدحملات تمرکز داشت و همین سبک باعث می‌شد پرسپولیس حتی در زمان مالکیت توپ هم کم‌خطر و کم‌تعداد حمله کند. همین موضوع یکی از اصلی‌ترین انتقاداتی بود که به تیم او وارد می‌شد و در ظاهرِ بازی خوب، معمولاً خروجی خطرناک و موقعیت‌ساز دیده نمی‌شد.
اما ورود اوسمار ویه‌را همه چیز را تغییر داده است. تیم دوباره به شادابی رسیده و حال این روزهای پرسپولیس خوب است. تمرینات فضای آزادتر و انرژی‌تری دارد و مهم‌تر از همه، تفکر تهاجمی و مالکانه به پرسپولیس برگشته است. حالا سرخ‌ها چه در خانه و چه بیرون از خانه با ذهنیت «حمله و کنترل بازی» وارد زمین می‌شوند؛ سبکی که اگرچه گاهی ریسک هم دارد، اما به‌وضوح تعداد موقعیت‌های تیم را افزایش داده است.
نکته بسیار مهم اینجاست که آمار هم این تحول را تأیید می‌کند:پرسپولیس مقابل شمس‌آذر XG معادل ۱.۷۵ تولید کرد؛ رقمی که در دوران هاشمیان حتی در بازی‌های ظاهراً خوب هم به‌ندرت دیده می‌شد. علاوه بر این، مجموع امید گل پرسپولیس در دو بازی اخیر به عدد فوق‌العاده ۵.۰۵ رسیده؛ آماری که نشان می‌دهد تیم اوسمار نه‌تنها زیبا و شجاع بازی می‌کند، بلکه عملاً و واقعاً در زمین موقعیت می‌سازد و خطر ایجاد می‌کند.
در این نسخه جدید، بار گلزنی تنها روی دوش مهاجمان نیست؛ وینگرها و هافبک‌ها هم وارد فاز هجومی می‌شوند و تیم در فاز حمله بسیار متنوع‌تر شده است. همین تغییر نگرش است که باعث شده پرسپولیس دوباره یکی از جذاب‌ترین و تهاجمی‌ترین نسخه‌های خودش را پیدا کند.
بیشتر بخوانید: برگ برنده پرسپولیس در دربی؛ شاگردان اوسمار دربی‌بازتر هستند