فوتبال ایران از همان سالهای نخستین تولد، استعدادهایی داشته که بازی در اروپا را تجربه و خوش درخشیدند. از خان سردار که در شارلوا در دهه ۳۰ میلادی در قرن قبل بازی میکرد تا حضور علی دایی، علی کریمی و وحید هاشمیان در بایرن مونیخ به عنوان یکی از ۱۰ باشگاه بزرگ و پرافتخار تاریخ فوتبال جهان.
ما در گذشته رئیس فدراسیونی داشتیم که به ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا رسید. کامبیز آتابای که همین چند وقت قبل دار فانی را وداع گفت. حضور مدیران ورزشی ایران در مجامع بینالمللی نیز قبلا رخ داده و برای ما خاطره محسوب میشود.
داوران ایرانی هم که تا همین دو دهه قبل رکوردداران آسیا بودند. بیشترین تعداد داور الیت یا فعال بینالمللی با ۹ سهمیه در اختیار ایران بود و مسعود مرادی و علیرضا فغانی سوت طلای بهترین داور آسیا را بردهاند. حتی همین حالا نیز از داوران کشورمان برای قضاوت در لیگهای ریز و درشت قاره دعوت میشود و علیرضا فغانی هم به عنوان یک استثنا هست که به جز فینال جام جهانی، تمام فینالهای بزرگ و کوچک ملی و باشگاهی دنیا را سوت زده است.
ما حتی بوقچیهایی داشتهایم که با ارقام کلان دلاری از سوی باشگاههای حوزه خلیج فارس دعوت به همکاری شده و تعداد خبرنگارانی که در رسانههای ریز و درشت دنیا کار میکنند نیز از حد شمارش خارج شده است.
پس در میان اعضای خانواده فوتبال، تنها مربیان هستند که حسرت لژیونر شدن به دل خودشان و ما مانده است. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی حشمت مهاجرانی به امارات رفت و سپس در عمان شروع به زیرسازی برای فوتبال این کشورها کرد. آنقدر که هنوز هم از او به عنوان پدر فوتبال در این کشورها یاد میشود.
ناصر حجازی دومین نفر بود که ابتدا به بنگلادش رفت و سپس در دهه ۸۰ مدتی در دی استرادا اسلواکی –متعلق به خشایار محسنی- کار کرد. اما در تمام این دههها حضور مربیان ایرانی در خارج از کشور به تعداد انگشتان دو دست نرسیده و از حد لیگهای سطح سوم همسایه فراتر نرفته است. حضور پرویز مظلومی در باشگاه حتی امارات در سطح دوم آن زمان یا ابراهیم قاسم پور یا حسن روشن در سطح آکادمی، در باشگاههای مختلف پررنگترین اتفاقات بود.
در تمام این دهه ها از مجید جلالی و یحیی گل محمدی تا فرهاد مجیدی و حتی امیر قلعه نویی که زمانی میگفت از پاختاکور و بنیاد کار ازبکستان پیشنهاد داشته، همه و همه در مصاحبهها بارها از رویای لژیونر شدن در کار مربیگری حرف زدند و از این جمع، فرهاد مجیدی بعد از قهرمانی بی شکست با استقلال به آرزویش رسید.
حالا که خبر مربیگری علیرضا منصوریان در الطلبه عراق و سپس ایمان مبعلی در الفتح امارات منتشر شده، تعداد مربیان لژیونر حال حاضر فوتبال ما به عدد ۴ رسیده است. عدد مقدس استقلالیها که اتفاقاً در همین جمع ۴ نفره نیز بیشترین نماینده را دارند!
فرهاد مجیدی که پس از قهرمانی با استقلال سرمربی اتحاد کلبا شد، در این فصل هدایت البطائح را بر عهده دارد. در کنار او، مهدی مهدوی کیا هم از شهریور ۱۴۰۳ سرمربی الجزیره الحمرا است و حالا با حضور مبعلی، تعداد مربیان ایرانی شاغل در امارات به عدد ۳ رسیده (البته که فقط مجیدی در ادنوک لیگ حضور دارد) و با منصوریان، ۴ مربی لژیونر در دو کشور عربی داریم.
البته ما ایرانیان دورگه یا دو تابعیتی داریم که از خارج از کشور این شغل را آغاز و بیرون کشور مربیگری کرده اند. مثل افشین قطبی یا الکساندر نوری، اما اینجا مراد کسانی است که از داخل به خارج رفته و لژیونر محسوب می شوند.
امیدواریم روزی برسد و دانش فنی مربیان ایرانی تا جایی باشد که باشگاههای بزرگ سایر کشورهای آسیایی نیز از آنها دعوت و همکاری کنند و بالاخره روزی یک مربی ایرانی در یک لیگ اروپایی روی نیمکت تیمی نشسته باشد.
اینجا را بخوانید: پیام خوشامدگویی باشگاه عراقی برای علیرضا منصوریان به زبان فارسی +عکس