یحیی گل محمدی از ابتدای دهه ۷۰ در فوتبال ایران نامی برای خود دست و پا کرد. در سالهایی که هنوز فوتبال «اسماً» حرفهای نبود و بازیکنان شغلی سوای بازی داشتند. یحیی گل محمدی معلم زبان انگلیسی بود و اتفاقاً مهدی رحمتی شاگرد او در یکی از مدارس تهران! بعدها که فوتبال حرفهای تر شد گل محمدی از معلمی استعفا و تمام وقت به بازی و سپس مربیگری پرداخت اما هنوز روحیات معلمی خود را حفظ کرده است.
یحیی در پرسپولیس با حفظ بازیکنان مسن و ترجیح تجربه به انگیزه و نیروی جوانی، اگرچه به قهرمانی لیگ رسید اما دستش از جام آسیا کوتاه ماند. حالا در فولاد که با اتکا به آکادمی قدرتمند خود، بهترین مدرسه بازیکن سازی را دارد و دست او برای میدان دادن به جوانترها -نسبت به پرسپولیس که همواره زیر فشار توقعات هوادار برای نتیجه است- بازتر شده، اما او کماکان ترجیح میدهد مدیر مدرسه پیرمردها باشد!
این هفته در دربی قعر جدول مس و فولاد به یک اندازه به سه امتیاز نیاز داشتند. مسابقهای که در رفسنجان بدون گل تمام شد اما نکته جالب، نگاه به تعویضهای گل محمدی است. او که در فولاد هم بازیکنان مسن مثل انصاری یا مریدی را نگه داشت، به اجبار هربازی آنها را در ترکیب اصلی میگذارد چرا که احساس میکند حضور آنها روی نیمکت جو تیم را به هم خواهد ریخت!
اما هر هفته بین دو نیمه مجبور به تعویض میشود و این هفته به خاطر اخراج اسد بیگی در همان نیمه اول دست به دو تعویض زد! برابر مس، در دقایق ۲۷ و ۳۵ سرآبادانی و کشاورزی جوان را به ترتیب جانشین محروقی و مریدی کرد و بین دو نیمه نیز -مثل همیشه- ساسان انصاری را بیرون کشید تا محمد عباسی را جایگزین کند.
سوال اینجاست که اگر این بازیکنان با تجربه به کار فولاد نمیآیند، چرا گل محمدی آنها را بازی میدهد و اگر میآیند، چرا وقتی بیش از همیشه به تجربه آنها در خانه حریف نیاز دارد، ایشان را بیرون میکشد؟ و البته که نتایج فولاد و جایگاهش در قعر جدول خود گویاست!
اینجا را بخوانید: بازگشت طلایی لک به رفسنجان؛ کلینشیت مقابل تیم سابق!