تقریبا تمام فوتبال دوستان ایرانی با دکترین دراگان اسکوچیچ و برخی دیگر از مربیان کروات -از جمله برانکو ایوانکوویچ- آشنا هستند. مردانی که اساس تیم خود را روی ۱۱ نفر پی ریزی میکنند و نهایتاً ۳ یا ۴ بازیکن تعویضی برای یک فصل، را روی نیمکت مینشانند و در تمام تورنمنتها و تمام بازیها و شرایط، دست از باورهای خود برنمیدارند و به همان سیستم و روشی که اعتقاد دارند، پایبند باقی میمانند.
از طرف دیگر، باز تمام فوتبال دوستان و کارشناسان قبول دارند که تراکتور این دو فصل در بازیهای خانگی مشکل داشته و در تمام تورنومنتها امتیازات حساسی را در تبریز از دست داده است.
و بالاخره اینکه دیدار تراکتور با ملوان در بازی معوقه هفته هفتم به عنوان آخرین بازی دور رفت، برای تی تیها اگرچه اهمیت و ارزش رسیدن به صدر جدول و قهرمانی نیم فصل را نداشت، اما حتی اگر اسکوچیچ و مدیران تراکتور هم اعتراف نکنند این سه امتیاز میتوانست -و هنوز هم میتواند- تعیین کننده سرنوشت آینده تراکتور و اسکوچیچ باشد!
زنوزی و هواداران تراکتور نمی توانند جاماندن از کورس صدرنشینی و قهرمانی در لیگ برتر را قبول کنند. هر چقدر در ظاهر بگویند که از مربی حمایت میکنند، اما آنها کاسه صبرشان لبریز و منتظر ۳ امتیاز بازی با ملوان بودند تا تراکتور به عدد ۲۵ و رتبه سوم جدول برسد.
سپاهان میتواند با پیروزی در آخرین بازی دور رفت، عصر پنجشنبه -پس فردا- ۳۳ امتیازی شده و اختلاف ۸ امتیازی با صدر جدول برای مدافع عنوان قهرمانی، اصلاً قابل پذیرش نیست.
این حقیقت را میتوان در تصمیمات فنی اسکوچیچ در مسابقه با ملوان، به وضوح مشاهده کرد. او در نیمه اول مجبور به یک تعویض اجباری شد، اما با شروع نیمه دوم با سه تعویض همزمان، سیستم بازی تیمش را سه مهاجمه کرد.
در تمام این فصل -و حتی فصل قبل- دیده بودیم که اسکوچیچ به سیستم بازی با یک مهاجم هدف وفادار بود و از بین دروژدک و اشترکال -که هر دو بسیار عالی و درخشان بودند- فقط یکی بازی میکرد. ترابی و هاشم نژاد در دو طرف آنها و پشت سر او حسینزاده بازی می کرد.
اما با شروع نیمه دوم، اسکوچیچ دروژدک را نگه داشت و اشترکال را هم به میدان فرستاد تا با جلو رفتن حسینزاده، تراکتور رسماً با سه مهاجم به دروازه ملوان حمله کند.
خامربکوف به جای پوستونسکی، تنها هافبک دفاعی شد و رگی لوشکیا به زمین آمد تا در کنار هلیلوویچ به عنوان دو هافبک پلی میکر و بازیساز، وظیفه تغذیه آنها را برعهده گیرند و تازه نادری در چپ و دانیال اسماعیلی فر -که او هم جانشین محرمی در نیمه دوم شد- در راست نیز به حمله اضافه میشدند.
این یعنی تراکتور با ۷ نفر به دروازه قوی سپید حمله میکرد!
بیشتر بخوانید: رامین رضاییان با این کار به استقلال برگردد/ تیم ساپینتو برنامه مشخصی برای خروج از بحران ندارد