رقم زدن تنها شکست تیم قهرمان جام بیست و دوم، کار بسیار بزرگی بود که اروه رنار، مربی وقت و شاگردانش، به خوبی از عهده آن برآمدند و موجب شگفتی شدند.

دیگر خبری از اخراج‌های زودهنگام سرمربیان در لیگ عربستان نیست. دیگر از وقت کُشی‌های عجیب و غریب توسط بازیکنان، نشانی وجود ندارد. آنها حرفه‌ای شدند و راه و رسم حرفه‌ای شدن را به خوبی فرا گرفته اند.

در حال حاضر، ثروتمند ترین تیم باشگاهی دنیا، در تصاحب کشور عربستان سعودی می‌باشد. باشگاه نیوکاسل انگلیس از فصل ۲۰۲۱ زیر نظر کنسرسیوم عربستان در لیگ برتر انگلیس فعالیت می‌کند. این صندوق سرمایه گذاری عمومی که هشتاد درصد سهام باشگاه را دارا می‌باشد، یکی از بزرگترین صندوق‌های ثروت ملی در دنیا است. حداقل ثروت و دارایی‌های صندوق، ششصد و بیست میلیارد دلار برآورده شده است. نیوکاسل در فصل جاری، با هدایت مربی جوان و خوش آتیه خود، ادی ‌هاو، به رتبه چهارم در جدول لیگ رضایت داد و موفق شد بعد از گذشت دو دهه، مجوز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را بگیرد. زاغی‌ها تحت مالکیت کنسرسیوم عربستان و محمد بن سلمان هستند و انتظار می‌رود که در چند سال آینده، به یکی از مدعیان اصلی و جدی قهرمانی در لیگ برتر انگلیس تبدیل شوند.

پس از موفقیت نسبی تیم ملی عربستان در جام جهانی قطر، باشگاه النصر عربستان به سراغ کریس رونالدو، بهترین گلزن ملی، برنده پنج توپ طلا و فاتح پنج لیگ قهرمانان اروپا رفت و با مبلغی هنگفت و شگفت انگیز، ستاره پرتغالی را به خدمت گرفت تا او به پردرآمدترین ورزشکار حال حاضر تبدیل و تمامی رکوردهای نقل و انتقالات را بشکند و جا به جا کند.کریس، برای دو فصل با قراردادی دویست میلیون یورویی به النصر پیوست که تا به امروز چنین رقمی‌در دنیای فوتبال و جهان ورزش ثبت نشده؛ حالا بعد از رونالدو، نوبت به هم تیمی‌سابق رسیده است.

کریم بنزما را برای فصل بعد، به جای بازی با پیراهن سفید رئال، در لباس الاتحاد، تیم قهرمان لیگ عربستان می‌بینیم. مدیران الاتحاد رقم فوق العاده‌ای را به مدت سه فصل به او پیشنهاد کردند. مهاجم فرانسوی و کاپیتان مادریدی‌ها، دست رد به سینه الاتحاد نزد و با اشتیاق تام، با تیم عربستانی به توافق رسید. مبلغی در حدود ششصد میلیون یورو که کریم را برای کوچ به این تیم، مجاب کرد. چند روزی هم می‌شود که شایعاتی اطراف بازیکنانی همچون پیر امریک اوبامیانگ، انگولو کانته، سرخیو بوسکتس، جوردی آلبا، ایلکای گوندوغان، سرخیو راموس، لوکا مودریچ و روبرتو فیرمینو به به گوش می‌رسد. البته بعید نیست که در این فصل، تمامی بازیکنان ذکر شده، اروپا را به مقصد عربستان به خاطر پیشنهادات وسوسه انگیز و اغوا کننده ترک کنند.

در این حین، نباید از نقش تأثیر گذار PIF (صندوق سرمایه گذاری عمومی) به راحتی عبور کرد؛ زیرا این صندوق در فصل جدید، با سرمایه‌گذاری بر روی چهار تیم الاتحاد، الاهلی، النصر و الهلال، نیت و قصد این را دارد که لیگ را تا سال ۲۰۳۰ به یکی از ده لیگ برتر و معتبر دنیا تبدیل کند. اگر آنها با چنین روندی به راه خود ادامه دهند، باید منتظر مهاجرت دسته زیادی از بازیکنان لیگ‌های اروپایی به کشور عربستان باشیم. بن سلمان روی این پروژه، حساب ویژه‌ای باز کرده؛ همچنین افزایش عدد و تزریق پول را در دستور کار خود قرار داده است. این شیوه، باعث عوض شدن و جاری شدن خون تازه‌ای در لیگ حرفه‌ای فوتبال عربستان می‌شود. مبلغ سرمایه صندوق عمومی برای فصل آتی، از چهار صد و پنجاه میلیون یورو به هزار و هشتصد میلیون یورو تغییر کرده است. کشورهای حاشیه خلیج فارس، جایگاه امن و مکان مناسبی برای بازیکنان پا به سن گذاشته هستند. قطر، امارات و عربستان به قدری در چند سال اخیر پیشرفت کرده‌اند که نمی‌توان از آنها چشم پوشی کرد. پول‌های کلان، سرمایه گذاری و آینده نگری درست و صحیح بر روی باشگاه‌ها، بازیکنان و استقرار تیم‌های حاذق مدیریتی و مسلط بر قوانین حقوقی، این فرصت را به باشگاه‌های عربی می‌دهد تا در چندین سال آینده، خود را به تیم‌های اروپایی برسانند و رقیب جدی و سرسخت آنها شوند.

پس از بررسی اجمالی فوتبال در عربستان، به لیگ خودمان سری می‌زنیم. امکان قیاس و مقایسه به هیچ وجه منطقی و عقلانی نیست؛ چرا که فوتبال در کشور ما، هر روز رو به عقب قدم بر می‌دارد و به جای پیشرفت، باید پسرفت لیگ و تیم‌ها را مشاهده کنیم! هنوز صاحب کمک داور ویدئویی نشده ایم! هنوز نمی‌دانیم آیا AFC، مجوز حرفه‌ای استقلال، پرسپولیس، سپاهان و نساجی را برای لیگ قهرمانان آسیا تأیید کرده است یا نه! هنوز مطلع نیستیم که چرا سرخابی‌ها، از یک هیئت مدیره و مدیر عامل ثابت، برخوردار نیستند و به شکل درستی خصوصی نمی‌شوند! هنوز به درستی متوجه نشده ایم که علت به بار آمدن فاجعه ویلموتس و استراماچونی چیست! هنوز از دلیل فدراسیون فوتبال برای تعیین سقف بودجه حداکثری سیصد و بیست و پنج میلیارد تومانی برای تیم‌های دولتی و بعضا صنعتی و خصوصی آگاه نیستیم! هنوز فلسفه مینی کمپ‌های بی فایده و بی اثر با حضور تعداد فراوانی از بازیکن را متوجه نمی‌شویم! خلاصه اینکه هنوز از خیلی چیزها بی خبریم؛ مخصوصا از اتفاقات پشت پرده!  «هنوزها» در فوتبال ایران ادامه دارد و تقریبا هیچ وقت تمام نمی‌شود! شاید روزی در آینده‌ای دور، همه ابهامات به پایان رسد!

معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد