به گزارش خبرورزشی ، دیدار برزیل و مکزیک در مرحله یک‌هشتم نهایی جام جهانی ۲۰۱۸ تمام شد، برزیل خوب بازی کرد، نیمار درخشید و سلسائو به مرحله بعد رسید، اما این بازی باز هم برای شماره ۱۰ برزیل با حاشیه‌هایی همراه شد.

 

رفتار عجیب نیمار پس از برخورد پای میگل لایون شماره ۷ مکزیک با او در حالی که عمدی هم در کار نبود، باعث شد خوان کارلوس اوسوریو سرمربی مکزیکی‌ها به شدت از او انتقاد کند و او را حتی «دلقک» خطاب کند. استعداد و توانایی بالای نیمار باعث نمی‌شود در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی این رفتار او نادیده گرفته شود. واقعاً این برای برزیل تأسف‌بار است که با واکنش‌های شدید و تحریک‌آمیز نیمار بخواهند یک امتیاز مثبت مثل اخراج بازیکن حریف را برای خودشان بگیرند. نیمار به معنای واقعی باید اصلاح شود و تیته هم در همین راستا تلاش می‌کند. او در فوتبال توانایی بی‌نظیری دارد، اما باید ویژگی‌های شخصیتی‌اش را تغییر دهد.
نمایشی برای توجه
از یک بُعد این مسائل به شخصیت نیمار برمی‌گردد. او به عنوان یک مرد جوان و باهوش جذاب به نظر می‌رسد. یک شاهزاده یا یک مرد ۲۶ ساله که هنوز خودش را به عنوان یک پسربچه تعریف می‌کند. آیا او در مرکز امپراتوری کسب و کاری که پدرش در اطرافش ایجاد کرده، قرار گرفته است؟ مطمئناً روزنامه‌نگاران برزیلی کمتر از آن چیزی که فکر کنید وقت‌شان را به او می‌دهند. همین درک نشدن نیمار باعث می‌شود او در پایان مسابقه برابر کاستاریکا در جام جهانی اشک بریزد که باز هم برخی آن را یک نمایش می‌دانند. از سوی دیگر او بسیار خوب و به صورت طبیعی با میلیون‌ها نفر از جوانان در سراسر دنیا ارتباط برقرار می‌کند. ممکن است این عادلانه باشد که او را به عنوان یک نماد از نسلی که بیش از حد محافظت شده، ببینیم.

تحت تأثیر محیط
البته نیمار یک فوتبالیست فوق العاده است. او مجموعه‌ای از خلاقیت‌های بی‌پایان است و با قدرت و سرعت به توپ ضربه می‌زند، اما به عنوان یک فوتبالیست او محصولی از محیط پیرامون خودش است. در دهه اخیر در بازی‌های برزیل اتفاق‌های این‌چنینی رخ داده و از بازیکن‌های سلسائو رفتار‌های غیرقابل قبولی دیده‌ایم. حتی باشگاه‌های برزیلی هم در مسابقات بین‌المللی مشکل دارند. آن‌ها از کوچکترین برخورد فیزیکی برای گرفتن خطا استفاده می‌کنند. یک داور قدیمی برزیلی، لئوناردو گاسیبا می‌گوید معیار‌هایی که در بازی‌های داخلی استفاده می‌شود در کوپا لیبرتادورس به باشگاه‌های برزیل ضربه می‌زند. نیمار هم این اتفاق‌ها را دیده و روی او هم تأثیر گذاشته است. لازم به ذکر است نیمار یک فوتبالیست قدیمی خیابانی نیست. او هم در مدارس فوتبال پرورش پیدا کرده و کمی مهارت‌هایش را گسترش داده است. شاید بتوان گفت: تنها مهارت غریزی او دریبل زدن بوده. نیمار از نسل مدرن‌تر بازیکنانی ا‌ست که از طریق فوتسال وارد فوتبال شده‌اند. شماره ۱۰ سلسائو هم در شرایطی بزرگ شده که همیشه داور در فوتبال‌ها وجود داشته و برای گرفتن خطا از این حربه‌ها استفاده می‌کرده‌اند. چیزی که کار را برای داور سخت می‌کند.

حمایت از ستاره‌ها
همانند تمامی بازیکنان بااستعداد در تاریخ او هم در این مورد گناهکار است. رقبا همیشه به دلیل توانایی‌هایش سعی می‌کنند او را در زمین متوقف کنند. مشکل این است که واکنش او اغلب همه چیز را از چارچوب فوتبال خارج می‌کند به طوری که ممکن است تصور کنیم اصلاً تماسی با نیمار رخ نداده یا رفتار دروغین از خودش نشان می‌دهد. در واقع همیشه شبیه‌سازی‌های نیمار واقعاً شبیه‌سازی است. همیشه به نظر می‌رسد درد زیادی ندارد در حالی که فریاد می‌زند یا روی زمین غلت می‌خورد. در فوتبال به وضوح از ستاره‌های معاصر حمایت می‌شود که یک بازیکن فوق العاده مثل نیمار هم می‌تواند از آن سود ببرد، اما نباید فراموش کرد بدون اضطراب از مجازات شدن این انتظار که از او حمایت می‌شود بیشتر هم خواهد شد. در واقع باید بگوییم ریشه‌کن کردن حمایت از ستاره‌های دنیای فوتبال دشوار است.