خبرورزشی/مهدی هژبری؛ این که فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ می‌خواهند با برگزاری بازی‌های دوستانه به نفع سیل‌زدگان قدمی در راه کمک به آسیب‌دیدگان سیل بردارند، اقدام قابل تحسین و انسان‌دوستانه‌ای است و نشان از پایبندی مدیران ارشد فوتبال ما به ارزش‌های انسانی و اخلاقی دارد، اما کاش دوستان قبل از ارائه این پیشنهاد، کمی تحقیق می‌کردند.
این که بعد از پایان لیگ برتر، تیم‌های لیگ برتری موظف شوند به مصاف تیم‌های همشهری یا هم‌منطقه‌ای خود بروند تا سود برگزاری این بازی‌ها به حساب کمک به سیل‌زدگان واریز شود، در نگاه اول پیشنهاد خوبی است، اما به نظر شما بعد از پایان لیگ و فروکش کردن تب و تاب رقابت‌ها، مثلاً از بازی تراکتورسازی و ماشین‌سازی یا بازی سپاهان – ذوب‌آهن و یا حتی دیدار فولاد و استقلال خوزستان به حدی استقبال می‌شود که مبلغ کمک به سیل‌زدگان چشمگیر باشد؟
حالا بازی‌هایی مثل پیکان و سایپا – که رقابت جدی‌شان هم به زور ۵ تماشاگر دارد، چه برسد به بازی دوستانه‌شان – به جای خود! تازه بازیکنی که قراردادش تمام شده را می‌توان مجاب کرد در بازی دوستانه به میدان برود؟
اصلاً فرض کنید قرار باشد دو تیم پرطرفدار شمالی یعنی سپیدرود و نساجی مازندران که هر دو هم از امتیاز تماشاگران متعصب برخوردارند، به مصاف هم بروند. تیمی که در این بازی مهمان می‌شود، باید حداقل ۷۰ میلیون تومان هزینه کند تا به شهر تیم میزبان برود که در نهایت ۱۰ تا ۱۵ هزار بلیت به نفع سیل‌زدگان فروخته شود.
آیا بهتر نیست همین الان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ از تیم‌های لیگ برتری بخواهند هر کدام مثلاً مبلغ ۵۰ میلیون تومان به سیل‌زدگان کمک کنند؟
البته اگر برگزاری بازی دوستانه در حد شهرآورد تهران باشد، ماجرا فرق می‌کند، اما در غیر این صورت شاید بهتر باشد فدراسیون و سازمان لیگ، نحوه کمک به سیل‌زدگان را از برگزاری بازی دوستانه آن هم بعد از پایان لیگ برتر، به کمک نقدی تغییر بدهند و نقد را به نسیه حواله ندهند.
این که بعد از پایان لیگ برتر، تیم‌های لیگ برتری موظف شوند به مصاف تیم‌های همشهری یا هم‌منطقه‌ای خود بروند تا سود برگزاری این بازی‌ها به حساب کمک به سیل‌زدگان واریز شود، در نگاه اول پیشنهاد خوبی است، اما به نظر شما بعد از پایان لیگ و فروکش کردن تب و تاب رقابت‌ها، مثلاً از بازی تراکتورسازی و ماشین‌سازی یا بازی سپاهان – ذوب‌آهن و یا حتی دیدار فولاد و استقلال خوزستان به حدی استقبال می‌شود که مبلغ کمک به سیل‌زدگان چشمگیر باشد؟
حالا بازی‌هایی مثل پیکان و سایپا – که رقابت جدی‌شان هم به زور ۵ تماشاگر دارد، چه برسد به بازی دوستانه‌شان – به جای خود! تازه بازیکنی که قراردادش تمام شده را می‌توان مجاب کرد در بازی دوستانه به میدان برود؟
اصلاً فرض کنید قرار باشد دو تیم پرطرفدار شمالی یعنی سپیدرود و نساجی مازندران که هر دو هم از امتیاز تماشاگران متعصب برخوردارند، به مصاف هم بروند. تیمی که در این بازی مهمان می‌شود، باید حداقل ۷۰ میلیون تومان هزینه کند تا به شهر تیم میزبان برود که در نهایت ۱۰ تا ۱۵ هزار بلیت به نفع سیل‌زدگان فروخته شود.
آیا بهتر نیست همین الان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ از تیم‌های لیگ برتری بخواهند هر کدام مثلاً مبلغ ۵۰ میلیون تومان به سیل‌زدگان کمک کنند؟
البته اگر برگزاری بازی دوستانه در حد شهرآورد تهران باشد، ماجرا فرق می‌کند، اما در غیر این صورت شاید بهتر باشد فدراسیون و سازمان لیگ، نحوه کمک به سیل‌زدگان را از برگزاری بازی دوستانه آن هم بعد از پایان لیگ برتر، به کمک نقدی تغییر بدهند و نقد را به نسیه حواله ندهند.