به گزارش خبرورزشی، CNN نوشت: این ساختمان متعلق به کریس کومو است که هدایت برایسون دوشامبو، ستاره گلف را به عهده دارد. کومو در داخل این ساختمان یک آزمایشگاه خانگی ساخته که باعث می‌شود دنیای گلف متحول شود.
دنیا در اسفند به سمت قرنطینه رفت. کومو در آن هنگام در مسابقات قهرمانی در فلوریدا حضور داشت و با دوشامبو و یکی دیگر از شاگردانش، یعنی امیلیانو گریلو کار می‌کرد. این مسابقات به دلیل شیوع ویروس کرونا لغو شد.
کومو با پروازی سریع به خانه‌اش در دالاس برگشت و به ایده‌ای پرداخت که سال‌ها بود در ذهنش نقش بسته بود. او می‌گوید: «من همیشه به این فکر می‌کردم که واقعاً جذاب خواهد بود که از فناوری‌هایی که در دبیرستان داشتیم استفاده کنم و این‌که بدن در جریان بازی گلف چه کار می‌کند را به شکلی دقیق اندازه‌گیری کنم. من نوعی آزمایشگاه ورزشی را در خانه ساختم.»
زمانی که کومو به خانه‌اش رسید، تصمیمش را گرفته بود: «به آپارتمانم رفتم، اعلام کردم که می‌خواهم خانه را تخلیه کنم، به یک مشاور املاک زنگ زدم و گفتم برایم جایی پیدا کن که سقف واقعاً بلندی داشته باشد. ما جایی را پیدا کردیم که سقفش بلند بود تا بتوانیم در آن پرتاب‌های سه امتیازی بسکتبال را داشته باشیم. ما سپس یک آزمایشگاه بیومکانیک در اتاق پذیرایی ساختیم. البته مشخص است که من ازدواج نکرده‌ام، چون در آن صورت نمی‌دانم که آیا همسرم اجازه می‌داد که این کار را بکنیم یا نه.»
قلب تپنده «آزمایشگاه اتاق پذیرایی» او، یک سیستم ثبت حرکت سه بعدی است؛ سیستمی پیچیده از چندین دوربین که دور تا دور اتاق چیده شده‌اند و تمامی حرکات یک کاربر را ثبت می‌کنند. این دوربین‌ها یک مدل سه بعدی از حرکت افراد را می‌سازند. به این ترتیب کومو می‌تواند کوچکترین نقصی که در حرکت ورزشکاران وجود دارد یا کوچکترین تغییرات را تحلیل کند و مشکلات را برطرف کرده و برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام دهد.
او علاوه بر این سیستم ثبت حرکت Gears، از «سکوی نیرو»، تولید شرکت GASP هم استفاده کرده است. این سکوها این امکان را می‌دهند که بتوان در جریان حرکت افراد، نیرویی که آن‌ها به زمین وارد می‌کنند را سنجید. او همچنین یک K-Vest دارد که دستگاهی سبک‌وزن و قابل حمل است که در جریان حرکت نیم‌تنه بالای بدن، داده‌های آن را اندازه‌گیری کرده و گردآوری می‌کند.
قرنطینه در بهار باعث شد که دسترسی به باشگاه‌های گلف و زمین‌های تمرینی محدود شود. به این ترتیب، آزمایشگاه کومو جایی شد که دوشامبو در آن روی بازی‌اش کار کند. کومو می‌گوید: «او به اینجا می‌آمد و روی حرکاتش با دقت کار می‌کردیم. وقتی زمین‌ها باز شدند، اوضاع فیزیکی او بسیار متفاوت بود. ضربات گلف او، نمی‌گویم کاملاً متفاوت با ضرباتی بود که از دوران کودکی با مربیگری مایک اسکی یاد گرفته بود اما بسیار انفجاری‌تر شده بود.»
فقط دوشامبو نیست که از داده‌های اتاق پذیرایی کومو استفاده کرده است. ست کاری، ستاره تیم بسکتبال دالاس ماوریکس و جیمی بن، کاپیتان تیم هاکی دالاس استارز هم از این فرصت قرنطینه بهره برده و به سراغ کومو رفته‌اند تا روی پرش‌ها و ضربات خود کار کنند. هر دو بازیکن پس از قرنطینه پیشرفت‌های چشمگیری داشته‌اند.
دوشامبو در دانشگاه رشته فیزیک خوانده و تعجبی ندارد که به خوبی توانست با کومو همکاری کند و روش تحلیلی را در بازی گلف به کار ببرد. مربی او می‌گوید: «فلسفه او این است که همه چیز را امتحان کند و تلاش کند که پیشرفت کند.» همین سیستم ریسک و پاداش بوده که باعث شده دوشامبو متحول شود. او ۱۸ کیلو وزن اضافه کرد و ضربات او در تور PGA، قوی‌ترین ضربات بودند. حالا هر ضربه او به صورت میانگین توپ را ۳۰۰ متر جابه‌جا می‌کرد.
البته این بازیکن ۲۶ساله پس از قرنطینه مشکلاتی هم داشته است. او هر چند درخشیده و قهرمان PGA شده اما چند عملکرد متزلزل هم داشته است، از جمله در تورنمنت مموریال. کومو می‌گوید: «مسأله جالب این است که اگر بخواهید تغییراتی در نحوه زدن ضربات خود ایجاد کنید، به ویژه اگر یکی از بهترین بازیکنان دنیا باشید، باز هم با ریسک روبه‌رو هستید. افرادی بوده‌اند که تلاش کرده‌اند در این بازی بهتر شوند اما در واقع نحوه بازی خود را فراموش کردند. این یکی از چیزهایی است که درباره‌اش به شکلی عمیق صحبت کردیم و گفتیم باشد، می‌خواهی تا حد مشخصی ریسک کنی اما چطور می‌توانیم این ریسک را هوشمندانه بپذیریم؟»
کومو که در حومه وودلند هیلز لس‌آنجلس به دنیا آمده و بزرگ شده، زیر نظر برخی از بهترین مربیان گلف آمریکا آموزش دیده است. خانواده او به دالاس رفتند و او در آن‌جا به دانشگاه رفت و در رشته بیومکانیک درس خواند.
ترکیب تجربه او در عمل با بینش تئوریک او توجه تایگر وودز را جلب کرد و او در سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ این مربی را استخدام کرد تا او را جانشین شان فولی کرده باشد. وودز در بیشتر این دوران مصدوم بود اما مربی او از نزدیک دید که تایگر چرا یکی از بهترین‌های تاریخ گلف است. کومو می‌گوید: «تایگر خیلی کنجکاو بود. او عاشق این بود که همه چیز را درک کند. او می‌خواست دریابد که بدنش چه شرایطی دارد. زمانی که با او کار می‌کردم، او زیاد مصدوم می‌شد اما مرتباً به دنبال جوابی برای این پرسش بود؛ چطور می‌توانم بهتر شوم؟»
این همان روشی است که بازیکن فعلی کومو به کار می‌بندد: «برایسون هم خیلی کنجکاو است. او عاشق این است که تلاش کند همه چیز را بفهمد و خیلی هم سخت کار می‌کند. او انگیزه آن را دارد که بهترین باشد و کار با او خیلی خوشایند است.»
بن کرنشاو، قهرمان دو دوره مسترز می‌گوید: «گلف سخت‌ترین بازی دنیاست. شما هرگز نمی‌توانید آن را درک کنید. همان زمان که فکر می‌کنید آن را می‌فهمید، بازی عوض می‌شود.» اما کومو و داده‌هایش تا چه حد به رمزگشایی از ضربات گلف نزدیک شده‌اند؟ او می‌گوید: «راستش را بگویم، فکر نمی‌کنم این رمز و راز در طول دوران زندگی ما کشف شود. این زیبایی این ورزش است و حتی با این همه فناوری، ما تنها بخش کوچکی از اتفاقاتی که می‌افتد را اندازه می‌گیریم. این باعث می‌شود گلف تا این حد جذاب باشد. گلف یکی از رمزآلودترین ورزش‌هاست.»
