هواداران تیمها که تشویق میشوند به مشارکت در کارهای اقتصادی باشگاه و باید به فلان سامانه پیامک بدهند تا تیم محبوبشان بیپول نماند، حق دارند که بدانند آقای فوتبالیست چرا ۱٫۶میلیارد قراراد بسته و تازه کلی آپشن و... هم دارد و هر وقت هم هوس کرد، میتواند برود. از این دست اتفاقات در سالهای اخیر کم نبوده و با این روالی که جلو میرویم بعید نیست باز هم بازیکنسالاری در سیستم غلط باشگاهداری ما حرف اول و آخر را بزند.
قضیه خیلی ساده است. در نقل و انتقالات، مدیران جوگیر میشوند و برای اینکه رقابت را نبازند، هر رقمی فوتبالیستها بخواهند به آنها میدهند. بعد هم خبر میرسد که همان باشگاه ۷۰، ۸۰میلیارد و حتی ۱۰۰میلیارد بدهی دارد و نمیتواند چکها را پاس کند. خود بازیکنان هم این وضعیت را میدانند اما آنهایی که زرنگتر هستند پولشان را میگیرند. این وسط مدیران هم از شفافسازی استقبال نمیکنند چون میدانند دستشان رو میشود و مردم میدانند چه مدلی مدیریت میکنند پس در نتیجه هیچ وقت نباید منتظر یک شفافسازی واقعی بود.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
دیر یا زود قراردادها باید شفاف شود. یک نفر باید مدیران باشگاه‌ها را ملزم کند که قراردادها را رسانه‌ای کنند تا همه بند و تبصره‌ها را ببینند. البته نه آن مدل شفافسازی که قراردادها با دروغ و بعضاً با ۵۰۰، ۶۰۰ میلیون تخفیف به سازمان لیگ اعلام میشود و آنها هم بدون بررسی منتشر میکنند!
