دردسر تازه، مقایسه منصور پورحیدری با ناصر حجازی است. نمیدانیم مقایسه دو زندهیاد که هر یک برای این فوتبال و استقلال به اندازه خود زحمت کشیدند و هر دو هم دستشان از دنیا کوتاه است، چه نفعی برای فوتبال ما و یا برای بازماندگان این دو بزرگ دارد. حالا بر فرض که یک نفر گفته پورحیدری بیشتر از حجازی در استقلال بوده که کاش در این شرایط نمیگفت اما آیا دلیل دارد پی این موضوع گرفته شود؟ این مقایسه قرار است ما را به کجا برساند و چه نفعی برای ما داشته باشد؟ بر فرض که مراسم یکی از آن یکی شلوغتر بود یا یکی بیشتر از دیگری در استقلال بود، آیا این مقایسه و بیان آن، زندهیاد ناصر حجازی را زنده میکند یا زندهیاد پورحیدری را به این کرهخاکی برمیگرداند؟
علاقه افراطی ما به مقایسه که نمیدانیم ریشهاش به کجا برمیگردد و چرا تا این حد در افکار و رفتار و گفتار ما ریشهدوانده، باعث شده دائم سرگرم قیاس این و آن باشیم.
مقایسه در صنعت خودروسازی، مقایسه در عملکرد دو مدیر، مقایسه در نحوه زندگی خودمان و دیگران که اسم خالهزنکیاش همان چشم و همچشمی است، مقایسه در لباسپوشیدن این و آن و حالا مقایسه میان میزان علاقه دو مرحوم به یک تیم، ما را وادار میکند به سری که درد نمیکند، دستمال ببندیم. از کار آن که این قیاس اشتباه را شروع کرد، عجیبتر و غیرمنتظرهتر، کار آنهایی است که به این مقایسه دامن میزنند.
اگر واقعاً تا این حد به مقایسه علاقه داریم، چرا میزان حرفهایگری خودمان و حرفهایها را مقایسه نمیکنیم تا این کار لااقل یک حاصلی داشته باشد و درسی بگیریم و چیزی عاید فوتبالمان شود؟ چرا همین رفتار و گفتار خودمان را با رفتار و گفتار حرفهای در دو کفه یک ترازو نمیگذاریم تا ببینیم سر چه چیزهای کماهمیتی، وقت خودمان را میگیریم و انرژی میسوزانیم.
