محمدرضا زوار، مدير فني نوجوانان تكواندو، ميگويد: «تباني در كار نبوده، چون هيچ مربي ملي اعتبارش را به خاطر يك تيم باشگاهي زير سؤال نميبرد. كن اسپانسر با سرمايهگذاري در ليگهاي مختلف، بازيكنان خوب را جذب ميكند و حالا اگر تكواندوكاران اين تيم در تركيب تيم نوجوانان به رقابتهاي جهاني رفتند، دليلش تباني نيست بلكه طبق تواناييهاي فني بازيكنان بود كه براي جهاني انتخاب شدند.»
او به كارشكني كاناداييها براي صدور ويزاي كادر فني اشاره ميكند: «به رغم قول مساعدي كه كميته برگزاري داده بود اما سفارت كانادا در تركيه براي من، وحيد عبداللهي سرمربي نوجوانان، شهرام اربابي داور و صدرالدين آقاخاني پزشك تيم ويزا صادر نكرد. فدراسيون هم اعتراض كتبي را به فدراسيون جهاني داد.»
زوار به صدور ويزا در سه مرحله اشاره ميكند: «ويزاها در سه مرحله صادر شد. مرحله اول ويزاي دختران، مرحله دوم ويزاي پسران و مرحله سوم براي كادر فني به دست فدراسيون رسيد اما ويزاي من، سرمربي و بقيه همراهان نيامد كه ما منتظر طي مراحل قانوني بوديم و متأسفانه در لحظه آخر از سفر جا مانديم.»
مدير فني نوجوانان درباره جلسه فوقالعاده فدراسيون حرف ميزند: «پس از اينكه ويزاي كادر فني صادر نشد در جلسهاي به اين جمعبندي رسيديم كه غلامزاده و حاجيپور، مربيان تيم، هوگوپوشان نوجوان را در مسابقات جهاني همراهي كنند.»
زوار با اينكه راضي نيست اما از كادر فني و هوگوپوشان نوجوان دفاع ميكند: «مسابقات سنگين بود و كمتجربگي تكواندوكاران يكي از دلايلي بود كه به جمع سه تيم برتر نرسيديم. هوگوپوشان چهار ماه به سرمربي عادت كرده بودند و نبود او خلأ بزرگي برايشان بود و نتايجي برخلاف آنچه پيشبيني شده بود رقم خورد. قطعاً اگر سرمربي كنار بازيكنان بود، نتايج بهتري ميگرفتيم. به هر حال بچههاي ما تلاش كردند اما كمتجربگي اجازه نداد روي سكو بروند.»
مدير فني نوجوانان ادامه ميدهد: «پيشبيني ما سكو بود اما ميزبان ناجوانمردانه با تيم اعزامي برخورد كرد. مشكل اصلي اين بود كه كانادا در ايران سفارت ندارد و ما براي ويزا بايد از تركيه اقدام ميكرديم و براي اينكه صدور ويزاها مشكلي پيدا نكند، 40 روز قبل از اعزام تركيب تيم را مشخص كرديم.»
