فيدل كاسترو، رهبر انقلاب كوبا، سحرگاه روز شنبه در سن 90 سالگي در كشورش درگذشت. او ميانه خوب و تنگاتنگي با دنياي ورزش داشت و به همين بهانه قصد داريم به مرور ارتباطات ورزشي اين چهره انقلابي آمريكاي لاتين بپردازيم.
از سال 1959 كه او قدرت را در كوبا به دست گرفت، ورزشهاي المپيكي و در كنار آن ورزش بيسبال رشد فراواني در اين كشور يافت. در طول دوران حكمراني او در كوبا، اين كشور به 77 مدال طلا، 65 مدال نقره و 71 مدال برنز دست يافت. ورزش بوكس در اين كشور شكوفايي فراواني داشت و پديدههايي مثل تئوفيلو استيونسون به دنياي ورزش معرفي شدند كه اين بوكسور صاحبنام سه قهرماني متوالي براي كشورش كسب كرد. در دنياي دووميداني، آلبرتو خوانتورنا ظهور كرد كه در رشتههاي دوي 400 متر و 800 متر افتخارات فراواني را به دست آورد.
عشق به بيسبال
بيسبال رشته مورد علاقه فيدل كاسترو بود و در دوران حكمرانياش او بارها به عنوان بازيكن در زمين بيسبال به ميدان ميرفت و در همين مدت بود كه اين ورزش تبديل به ورزش اصلي كشور كوبا شد. در المپيك سال 1992 بارسلونا، تيم بيسبال كوبا توانست با شكست دادن تيم آمريكا مدال طلا را به گردن آويخته و قهرمان شود و يك سال قبل از آن نيز در بازيهاي پانآمريكانو، كه در سال 1992 در كوبا برگزار شد، كاسترو تيم بيسبال كشورش را به شدت تشويق ميكرد.
با بهبود ارتباطات ديپلماتيك آمريكا و كوبا، كاسترو يك مسابقه بيسبال ميان تيم ملي كشورش و تيم مانتاراياس د تامپا B ترتيب داد تا بدين ترتيب به بهانه ورزش، مردم دو كشور را متحد كند.
دوستي با مارادونا
دوستي ديرينه كاسترو با ديگو مارادونا شهرت زيادي دارد. اولين سفر ديگو به كوبا در سال 1987 انجام شد و در همان زمان بود كه اين دوستي مستحكم شكل گرفت و او در هر سفري كه به كوبا داشت، پيراهنهاي امضا شدهاش را به رهبر فقيد اين كشور هديه ميداد. مارادونا هميشه از كاسترو دفاع ميكرد و يك بار حتي صفت «بزرگترين مرد تاريخ» را به او داد. وقتي حكمراني كاسترو در كوبا با انتقاداتي همراه بود، مارادونا بارها برايش نامه ميفرستاد و بعضي از اين نامهها هم رسانهاي شدند.
او حتي در سال 2005 در يكي از برنامههاي زنده تلويزيونياش با فيدل كاسترو مصاحبهاي را انجام داد.
دن ديگو در نامهاي كه 15 ژانويه 2015 براي كاسترو ارسال كرد، براي او نوشته بود: «فيدل، اگر من در طول اين سالها دوستي صادقانه و زيبا چيزي از تو آموخته باشم، اين است كه وفاداري قيمتي ندارد.»
جالب اينجا بود كه ژانويه 2015 وقتي اخباري نگرانكننده در مورد سلامت فيدل كاسترو منتشر شد، مارادونا خيلي سريع به كوبا سفر كرد تا با دوستش ديدار كند. در سال 2015 بود كه فيدل كاسترو، تعدادي از نامههايي كه ميان او و مارادونا رد و بدل شده بود را منتشر كرد.
مارادونا علاوه بر دوستي صميمانهاش با كاسترو، يكي از شيفتگان او نيز به حساب ميآيد و چهره او را روي پايش خالكوبي كرده.
ميزباني از كلي
در سال 1996 بود كه كاسترو در كوبا ميزبان محمدعلي كلي، بوكسور سرشناس آمريكايي، شد. اين سفر توسط صليب سرخ جهاني ترتيب داده شده بود.
كنارهگيري فيدل از قدرت
فيدل كاسترو در سال 2011 از قدرت كنارهگيري كرد و به خاطر مشكلات جسمانياش، اداره دولت را به دست برادرش رائول سپرد. البته او تا روزهاي پاياني زندگي همچنان با سياست در ارتباط بود.
مسابقه گلفي كه كاسترو در آن مغلوب چگوارا شد
* گلف در آن دوره سلاحي پروپاگاندايي در روابط تيره و تار ميان آمريكا و كوبا بود. در سالهاي قبل از انقلاب كوبا 4 كمپ گلف در اين كشور وجود داشت ولي در سال 1959 اوضاع تغيير كرد. كاسترو، گلف را ورزشي بورژوازي (قشر مرفه) ناميد و حتي آن را ممنوع اعلام كرد طوري كه زمينهاي گلف به آكادميهاي نظامي اختصاص يافت. البته قبل از تعطيلي يكي از اين زمينها بود كه او در آن زمين يك مسابقه ترتيب داد تا نفرتش را از آمريكاييها اعلام كند. در آن مسابقه كه در سال 1961 ترتيب داده شد، كاسترو و چگوارا با هم مسابقه گلف دادند كه هدفشان در حقيقت زباندرازي به آيزنهاور، رئيسجمهور وقت آمريكا، بود. روي چوبي كه اين دو چهره سياسي به سمتش توپهايشان را ميفرستادند، نام آيزنهاور نوشته شده بود.
كاسترو گلفباز بدي بود. روزنامه نيويورك تايمز با چاپ عكسي از آن مسابقه نوشت اين چگوارا بود كه گلف را به كاسترو ياد داد و در نهايت هم كاسترو مغلوب قهرمان آرژانتيني شد.
