بيش از 5 سال است كه از مدت زمان حضورش در آرسنال ميگذرد. مدافع بلندقامت توپچيهاي لندن اگرچه بعد از قهرماني در جام جهاني 2014 براي هميشه از بازيهاي ملي خداحافظي كرد اما نقطه قوت تيم آرسن ونگر در قلب خط دفاعي اين تيم به حساب ميآيد. پر مرتهساكر اكنون با 32 سال سن در حالي كاپيتان آرسنال است كه در گفتوگو با وبسايت تلگراف چنين اتفاقي را به هيچ عنوان پيشبيني نميكرد. تلگراف بهترين فرصت را در اختيار بازيكن مصدوم آرسنال گذاشت تا حرفهايش را بزند.
باور نميكردم كاپيتان آرسنال شدم
درست زماني بود كه مرتهساكر بعد از گذشت يك هفته از مصدوميت زانويش به هانوفر برگشت. تلفنش زنگ خورد و رئيس ونگر پشت خط بود. كاپيتان آينده آرسنال در همين ارتباط تلفني مشخص شد: «تصميم دشواري بود. من فهميدم كه رئيس نياز دارد يك نفر نزديك تيم باشد. او ميدانست چند سال دارم اما گفت هنوز من را چهره بزرگي براي باشگاه ميبيند و انتخاب اولش هستم. اين را باور نميكردم. كاپيتاني برايم بزرگ بود.»
ونگر گفت خودت باش
مرتهساكر از روزهايي ميگويد كه تلاش كرد فاكتورهاي يك كاپيتان را به دست آورد: «فكر نميكردم كه قرار است اين اتفاق بيفتد. من نياز داشتم تا ياد بگيرم. احساس كردم اعتماد به نفسم افزايش يافته و ميتوانستم از طريق اينكه خودم باشم، از پس اين نقش بربيايم. اين چيزي بود كه ونگر هم از من ميخواست. او گفت خودت را به چيزي مجبور نكن. طبيعي باش، خودت باش و اغراق نكن.»
نميتوانستم راه بروم
مدافع پيشين ژرمنها در تابستان با مصدوميت بدي مواجه شد كه حتي شرايط زندگي عادي را نيز برايش سخت كرد: «هيچوقت به آن اندازه آسيب نديده بودم. نميتوانستم هيچ كاري انجام دهم. يك دستگاهي داشتم كه كمك ميكرد زانويم را تكان دهم. من نميتوانستم راه بروم و يا حتي با بچههايم بازي كنم. اين مصدوميت به من كمك كرد تا زندگيام را تغيير دهم و فقط فوتبال تماشا نكنم. مسابقات المپيك را دوست داشتم، شروع كردم به خواندن كتاب استفان كينگ و همچنين دوستان دوران كودكيام را ملاقات كردم. ما درست مثل 15 سالگي دوباره با هم كارت بازي كرديم. چندين كيلو هم از دست دادم.»
نگران آينده
مرتهساكر كه آخرين سال قراردادش را ميگذراند قصد دارد با آمادگي كامل به ميادين برگردد و براي تيمش مؤثر باشد اما از بابت آينده نگراني دارد: «من واقعاً احساس خوبي دارم. ميخواهم با آمادگي كامل برگردم اما مشخصاً در اين راه اغلب نگرانيهايي وجود دارد. آيا قادر خواهم بود كاري كه قبلاً ميكردم را الان انجام دهم؟»
تجربه كار در بيمارستان رواني
مرتهساكر وقتي جوان بود در بيمارستان رواني كار ميكرده و تجربيات زيادي در اين زمينه دارد كه ميتواند به فوتبالش كمك كند: «من در سن 14 يا 15 سالگي فوتبالم خوب نبود. فوتبال را جدي نگرفته بودم. سعي كردم به فوتبال مثل يك سرگرمي نگاه كنم. كار كردن در بيمارستان رواني باعث شد پيشرفت زيادي داشته باشم. در يك طرف من هر روز تمرين ميكردم و دنياي پرزرق و برق را ميديدم و در طرف ديگر بيمارستان رواني وجود داشت كه همه چيز در آن بسته بود و حتي مردم آنجا من را نميشناختند. من ميتوانستم به مردمي كمك كنم كه بدون كمك قادر به زندگي كردن نبودند.»
ميخواهيم در اين مسير بمانيم
از آخرين قهرماني توپچيهاي لندن در ليگ برتر سالها ميگذرد. اكنون مرتهساكر چرايي اين مشكل را بررسي ميكند: «ما هميشه فصل را در بالاي جدول به اتمام ميرسانيم اما هرگز به اندازه كافي باثبات نبوديم كه قهرمان ليگ برتر شويم. الان تيم احساس قدرتمندي ميكند ولي هنوز نياز داريم كه خودمان را ثابت كنيم چراكه ترديدهاي زيادي نسبت به ما وجود دارد. ما ميخواهيم در اين مسير بمانيم و اين تلاشي بيش از ساليان گذشته از ما ميخواهد.»