هزینه سفر به رسم یادبود؟ این بخش احتمالاً اشتباه لپی یا سهلانگاری نگارشی است اما از کامرانیفر که باید شأن و منزلت داوری را از این سطح پایین و غمانگیز فعلی، بالا بکشد میپرسیم آیا شأن داورها این است که سوغاتی و هزینه سفر بگیرند؟ اصلاً چرا نباید داوران ما چنان تأمین باشند و دستمزدشان را به شکلی آبرومندانه بدهند که کسی جرأت نکند به فکر سوغاتی دادن به داوران باشد؟
میدانیم این سوغاتی و هدیه از قدیم رسم بوده و داورانی هم که برای قضاوت به ایران میآمدند، گز و پسته و قالیچه با خود میبردند اما آیا طرح بحث سوغاتی دادن - زبانمان لال - به این منجر نمیشود که باز هم شاهد اخبار تکاندهندهای مثل جاسازی سکه لای پتوی اهدایی به داوران در فلان استان که کارخانه معروف تولید پتو دارد و یا سکههای چسبیده به گز و سوهان و... در بهمان شهرستان باشیم؟
حسن کامرانیفر، برای دفاع از داوران شیوه مناسبی را انتخاب نکرده است. کاش رئیس جوان دپارتمان که خاک داوری را خورده، به جای مجاز کردن سوغاتی برای داوران، تلاش کند با استفاده از تمامی ابزارها، حقوق و دریافتی داوران و کمکداوران فوتبال را به سقفی برساند که آنها بدون نیاز به سوغاتی میزبان، خودشان به هر شهری که میروند قدرت خرید داشته باشند.
داور در حقیقت همان قاضی است و اگر شأن قاضی پایین بیاید، اولین چیزی که در مظان اتهام قرار میگیرد، عدالت است... نگذاریم قاضیان در جایگاه متهم بنشینند.