1-روز به ثمر رسیدن رقابتی دیرین! روز جهش یكی از دو تیم سپیدرود كه زحمات جبراننشدنی برادران «صومی» را به پای خود دارد، یا ملوان كه روزی گیو بود، سپس شیلات نام گرفت و نیم قرن هم ملوان نام دارد! همیشه هم با بهمن صالحنیا، غفور جهانی و محبوبترین ستاره شمالی ایران با سیروس قایقران، كاپیتان نه ازلی اما سرگروه ابدی فوتبال گیلهمردان!
رقابت ملوان- سپیدرود دیرین است، اما امروز، چهارشنبه 6 بهمن سال 95، روز دیگری خواهد شد!
سپیدرود تیمی كه صومیها، عمری را به پایش گذراندند، نیست! تیمی دیگر و استیلی دیگر خود را به رخ میكشد! فوتبال شمالی ایران هم فرق دارد! نظرزاده، فكری و فلسفهای دارد متفاوت از احمد صومی!
2- ملوان سال 95، بسیار تفاوت دارد با گیو سال 35، با شیلات سال 48 و با ملوان بهمن صالحنیا! تیمی كه مایلیكهن ساخته و به صدرش رسانده، فوتبال دیگری و در سالهای اخیر بازی بهتری را به نمایش میگذارد! و حالا برای رقابت در صدر، سپیدرود و ملوان، مترصد یك اشتباهند!
ملوان شاهین ثاقبی را دارد، سپیدرود سهیل حقشناس را!
ملوان، حسین قنبری را دارد، سپیدرود، حسین كعبی را!
ملوان به تجربه و آرامش درونی مایلیكهن مینازد، سپیدرود تكیه میزند به هیجان و بیقراری نظرمحمدی! هر دو تیم پیروزی میخواهند و هر دو تیم حواسشان به نساجی قائمشهر، خونهبهخونه، گلگهر سیرجان، بادران تهران و مس كرمان جمع است!
ملوان میداند كه تساوی در بازی امروز، آب به آسیاب حریفان دیگری میریزد! سپیدرود هم دنبال امتیاز دادن نیست!
هر دو تیم باخبرند كه سایه به سایه از جانب بقیه تعقیب میشوند و تهدید میشوند! ملوان و سپیدرود، در حالت كجدار و مریز، مسابقهای دارند فراتر از لیگ یك!
سرنوشت هر دو حریف، به یك اشتباه مویی بند است! به یك غلط حركتی كه باید دید از كدام تیم سر میزند!
دو اشتباه!
اگر برای فعل و انفعالات تیم خونهبهخونه؛ كه حوصله ندارد و كمطاقت است، محملی از جنس شتاب و ترس از دوباره باختن قائل باشیم، برای رفتار ناشیانه نساجی و مدیریت باتجربهاش چه باید گفت؟
تغییرات پیدرپی كادر ثابت و موفق تیم چه دلیلی دارد؟ نساجی آیا خودزنی نكرد؟ خونهبهخونه آیا ریشه تیمش را جابهجا نكرد؟ كمی حوصله جایزتر نبود؟ تیمداری كه هر لحظه به شكلی درآمدن نیست! تیمداری كه دمپاییفروشی نیست!
