امروزه بحث مدیریت یکی از ضعفهای عمده ملی و باشگاهی ماست، استثناهایی هم وجود دارد که در صداقت و آگاهی آنان در جامعه امروز ورزش شبههای نیست. مدیریت ورزشی دانش و حرفهای میان رشتههای مختلف علوم انسانی و اجتماعی است که به جز تعریف علمی آن امروزه نمیتوان به پیشوازش رفت. بخش عمدهای از ورزش که متأسفانه ما در آن نقطه ضعفهای فراوان داریم و گزینشها هرگز بر مبنای دانش و تجربه مدیریت نیست و ارزشگذاری به صورت دیگری انجام میشود و در نهایت نیز تحلیلرفتگی شغلی ایجاد میشود و ریزش میکند. نمونههای بارز زیادی داریم. به تیمهای تبریزی نگاه کنیم، به تیمهای خوزستانی، شیرازی، مازندرانی، مشهدی و... هیچ یک از تیمهای این استانها پابرجا نماندند اما حرف ما در این مقاله این است که چرا مازندران در رشتهای چون کشتی موفق است اما در فوتبال دچار تنشهای بزرگ میشود. بحث مدیریت بخش عمدهاش به مدیران تخصصی برمیگردد. مثال زنده در اصفهان است. تیمی چون ذوبآهن زمانی که مدیریت تخصصی را با خطکش غیرورزشی اندازه میگیرد دچار سقوط فاحش میشود. ذوبآهن یک نمونه است که در فوتبال بدون مدیر ورزشی و آگاهی چون سعید آذری به قهقرا میافتد و مجبور میشود با چراغ دوباره به دنبال او برود و انصافاً نیز حضور او باعث بهبودی ذوبآهن میشود. سعید آذری توانمندسازی تیمی را میداند، روانشناختی ورزشی را خوانده است و تجربه کرده است و پیامدهای آن را خوب میداند. سازماندهی را میشناسد و برنامهریزی و هدایت را تمرین کرده است. امثال آذریها در سخنرانی و تئوریهایی که ارائه میدهند با فضا و اتمسفر تیمی آشنایند و به خطا نمیروند. بر ورزش و فوتبال است تا از این دست مدیران را در بدنه خود حفظ کنند و با حمایت از آنان به رسم نوین مدیریت احترام بگذارند.