بازیكنانی مثل مسی یا رونالدو را در نظر بگیرید كه جهانی را مبهوت بزرگی خود كردهاند اما همیشه یك فوتبالیست بوده و ماندهاند. زندگی اشرافی و طرفداران میلیاردی هم از آنها چیزی فراتر از یك بازیكن نساخته چراكه از پایه آنها را برای رسیدن به جایگاه امروزشان ساخته و پرداخته كردهاند. آنها نیك میدانند اگر به جاه و قربی رسیدهاند از سر همین فوتبال و توانمندیهایشان است پس هرگز در مسیری نمیافتند كه آنها را از میادین فوتبال دور كند.
قهرمان ما برای رسیدن به موقعیت امروز چه مرارتها و حقارتها كه نمیكشد. بعضیها هزینههای كلان مادی میكنند و برخی هم به لحاظ شخصیتی ذلیل میشوند تا شاید روزی به آن بالاها برسند و تلافی همه گذشته را سر دیگران درآورند. چنین قهرمانی وقتی اوج میگیرد دیگر قهرمان نیست بلكه تبدیل میشود به ضدقهرمان. حالا همه او را میشناسند، برایش سر و دست میشكنند و محبوب خلایق شده است. اینجاست كه به فكر انتقام از سرگذشت پیشین خود میافتد. او بزرگ شده است بیآنكه ظرفیتهای خود را همتراز با ابعاد ورزشیاش ارتقا دهد. مشاوران او دیگر ورزشیها و دلسوزانش نیستند. دغلدوستان احاطهاش كردهاند. آنها با تمجید و تعریف و تقدیس از این بازیكن گمراهش میكنند. فضای مجازی و خیل بهبه و چهچه میلیونی آدمهای نامفهوم مجازی هم مزید بر علت شده تا خدایی خدا را هم انكار كنند. چنین ستارهای نباید هم واهمهای از عواقب رفتارهای هنجارشكنانهاش داشته باشد. او مستحضر به پشتیبانی میلیونها فالوور اینستاگرام و دهها هزار هوادار حاضر در بازیهای تیمش است. همانها كه در طول فصل همواره سعی داشتهاند مربی تیم را در معذوریت گذاشته تا تن به بازی یار محبوبشان بدهد بیخبر از آنكه برخی مربیان شاید چنین كردارهایی را به طور مقطعی تحمل كنند ولی در اولین فرصت مقتضی پرونده فرد خاطی را بسته و به بایگانی خواهند سپرد. فرصتی مثل امروز كه بخش عمده راه قهرمانی طی شده و حواشی پیرامون این تصمیم شاید كمخطرتر از برههای از فصل باشد. این تصمیم به بازیكن هم كمك میكند تا خود را بازسازی كرده و در اعمال و رفتارش تجدیدنظر كند.
بازنده دعوای بازیكن با مربی و باشگاه یقیناً باید بازیكن باشد. این درس خوبی است برای آنها كه غوره نشده مویز شدهاند و قدر جایگاه خود را نمیدانند. این شرح حال یك یا چند بازیكن خاص در فوتبال ما نیست كه متأسفانه بخش زیادی از این قشر پردرآمد را شامل میشود.
