عدم درك بعضی از تماشاگران از موقعیت یك اتفاق و فرهنگ خالی مانده ذهن تنی چند میتواند شرایط یك گروه و یك تیم را نابود كند. در بازی ایران با چین در ورزشگاه آزادی پرتاب یك باروت پیچیده در ورق كوچك آلومینیومی و برخورد آن با سر كمكداور میتوانست آغاز یك ماجرا و فاجعه برای فوتبال ما شود. اگر فیفا و كنفدراسیون فوتبال آسیا جدیتر با این حركت برخورد میكرد، حتی چه بسا محرومیت نیز برای ما نوشته میشد. حركتی كه یك تماشاگر نابخرد در حالی كه اطلاع دارد تیم ما در شرایط خوبی برای صعود است، نزدیك بود تمامی داشتههای ما را بر باد بدهد. اگر این كمكداور اهل سعودی، امارات، قطر و یا بحرین و اردن بود، چه مكافاتی داشتیم. چنین اشتباهاتی تنها ناشی از فرهنگ ناقص یا شكل ناگرفته این تماشاگران است كه رسانهها باید روی آن كار كنند و با مشی سنجیده آنان را آگاه كنند. رسانه ملی واقعاً مسئولیت دارد كه به جای این همه نمایش و مسابقه آواز و شوهای مختلف و حواشی فوتبال داخلی و خارجی به فرهنگسازی ورزشی نیز بپردازد. تلویزیون و برنامههای ورزشی نقش مهمی در پرورش این عادت فرهنگی دارند كه متأسفانه این اتفاق نمیافتد. به جای مسابقه SMS بهترین بازیكن 10 سال اخیر هلند چه كسی است، بیایید بهترین تماشاگر را انتخاب كنید، معرفی نمایید، جایزه بدهید و تماشاگران را به رفتار مناسب عادت بدهید. چه اندازه حواشی و فیلمهای سطحی و برنامههای آبكی فوتبال؟! از حادثه دیدار با چین راحت عبور نكنیم و با مهمانان و داوران نجیبی روبهرو بودیم وگرنه مجازات سختی برایمان در نظر میگرفتند. این تماشاگر خاطی را در برنامه بیاورید و با یك جامعهشناس روبهرو كنید و نتیجه مثبت آن را منتقل كنید روی آنتن. فرهنگسازی یعنی همین. بالاخره باید گوشهای از یك برنامه چند ساعته را به این مسائل اختصاص داد و گوشه دلی هم به حال فرهنگ جامعه سوزاند.
