به گزارش خبرورزشی،بازی خوب استقلال مقابل الهلال اما بر این تصورات خط بطلان كشید و العین (همین حریفی كه استقلال با منصوریان آن را در ورزشگاه آزادی شكست داد) منتظر استقلالیها در امارات بود.

حجازی با ایوب اصغرخانی و علیرضا اكبرپور كه تجربهای در بازیهای بزرگ نداشتند به مصاف العین رفت؛ العین كه عابدی پله مشهور را داشت!

كیفیت بازی استقلال و نتیجه به شدت حائز اهمیت شد و آن روز همه استقلال را باور كردند. آن تیم به فینال جام باشگاههای آسیا رفت و ماجرای جوبیلو ایواتا را هم كه حتماً میدانید. تیم جوان استقلال نایبقهرمان آسیا شد اما این استقلال چه مسیری را طی میكند؟

بازی استقلال مقابل العین از نظر فنی چنگی به دل نمیزد. نتیجه البته در واپسین ثانیههای بازی خوب بود. با این همه سیاست استقلال را در دیدار با العین نپسندیدیم.

یك بار دوست داریم با منصوریان فیلم این بازی را مرور كنیم؛

استقلال چرا اینقدر بازی را به هوا میبرد؟ چرا اینقدر ارسال تكراری و بیحاصل؟ استقلال چرا فوتبال را روی زمین بازی نمیكند؟

تیم ناصر حجازی در سال 77 در زمینهای خراب آن روزها 3 پاس روی زمین رد و بدل میكرد. نمیگوییم آن استقلال سانتر نمیكرد. اتفاقاً چرا. سانتر كردن هم یك نوع تاكتیكی است اما استقلال كنونی در لیگ قهرمانان آسیا بازی میكند.

 فوتبال نسبت به گذشته حرفهایتر شده و تیمی مانند العین اگر داور آن پنالتی را میگرفت یك تساوی را به ما تحمیل كرده بود... 

فراموش نكنید استقلال با این برد در حاشیه امنیت قرار نمیگیرد. چون العین كه در امارات به مصاف استقلال میرود ربطی به این العین ورزشگاه آزادی ندارد.

آنها دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. استقلال یا باید دست به دفاع مطلق بزند و از دروازهاش دفاع كند كه بعید میدانیم زیر حملات العینیها دوام بیاورد یا باید فوتبال را روی زمین بازی كند، خط هافبكش را پر كارتر كند تا موقعیت گل برای استقلال ایجاد شود.

سر به هوا دویدن و شانسی به توپ ضربه زدن برای استقلال تنها محصولش این است؛ این تیم فقط در زمین وقت را تلف میكند و موقعیت را به حریف میدهد كه به فكر بازیسازی است.