اين روزها با پديده جديدي هم در نقل و انتقالات مواجه هستيم. يكسري بازيكن كه اسم و رسمي دارند با كمك و همفكري دلالها قيمتهاي پرتي را به 4، 5 باشگاه متمولي نظير استقلال، پرسپوليس، سپاهان و... اعلام ميكنند. اگر گرفت كه چه بهتر اما اگر نگرفت نام آن بازيكن در رسانهها مطرح ميشود و يك برچسب ميلياردي هم ميخورد. بعد باشگاه دوم كه مثلاً فلان مهاجم 5/1 ميلياردي (!) را 2/1 ميليارد ميخرد فكر ميكند فتحالفتوح كرده و كلي به خودش ميبالد و آقاي مديرعامل هم با طرف عكس قدي ميگيرد در حالي كه قيمت همان بازيكن در باشگاه قبلياش 400ميليون بوده!

***

امسال به نظر ميرسد سپاهان پول خوبي دارد. ذوبآهن هم با قلعهنويي بست تا فعاليتش در نقل و انتقالات جدي شود. به نظر ميرسد 2، 3 بازيكن مد نظر قلعهنويي در ليست منصوريان هم هستند و همين مسئله (مثل ماجراي ليست مشترك آبي و قرمز) ميتواند قيمت بازيكنان را به صورت كاذب بالا ببرد. ديروز شنيديم ذوبيها نيمنگاهي به امثال رضاييان و شهباززاده دارند آن هم در حالي كه گفته ميشود بودجه اين تيم كاهش پيدا كرده است البته در مورد ذوبآهن نكته جالب ديگر اينجاست كه تا همين 7، 8 روز قبل مديرعامل باشگاه هرگونه مذاكره با قلعهنويي را تكذيب ميكرد كه به هر حال دستش درد نكند! ختم كلام اينكه به رغم آه و نالههاي 24 ساعته مديران باشگاهها امسال هم همه جا صحبت از قراردادهاي ميلياردي است و حتي بازيكنان معمولي تيمهاي هفتم تا دوازدهم جدول هم تا يك ميليارد و يك ميليارد و دويست ميليون تومان قيمت پيدا كردهاند با اين آشفته بازار حضرات مدير ميتوانند كلاه خود را كمي بالاتر بگذارند.