شبهايي كه علي دايي به چلسي و آث ميلان گل زد را كه فراموش نكردهايد؛ آن دو شب غرور تمام ايران را فرا گرفت. يك زماني ايرانيها به تيمهاي خوب خارجي ميرفتند و يا اگر به تيمهاي خوب هم نميرفتند، حداقل تست فني نميدادند.

ما اينجا از بازيكنان بنجل برزيلي و آفريقايي و اوكرايني و... تست نميگيريم (و فقط درصد ميگيريم!) اما در اروپا از بازيكن فيكس تيم ملي ما تست ميگيرند كه البته كار غلطي هم نيست. شنيده ميشود در بلژيك نهايتاً به رضاييان 200 هزار دلار ميدهند (با كاوه رضايي هم در شارلوا همين قدر قرارداد بسته بودند) در يونان هم با حاجصفي قرارداد 210 هزار دلاري بسته ميشود اما همين رضاييان در تيم پنجم بلژيك (ليگ بلژيك نهمين ليگ اروپاست) بايد تست فني بدهد و تازه بعد از قرارداد، كلي هم پول ايجنت و ماليات و... بدهد در حالي كه در كشور خودمان، استقلال مثل آب خوردن حداقل 2 ميليارد به رامين پول ميدهد و تازه نازش را هم ميكشد! همانطور كه ناز جباري را كشيد و همانطور كه پرسپوليس يك ماه است دارد منت طارمي را ميكشد!

بله، اگر فوتبال اروپا 200 گام جلوتر از ماست، دليلش رعايت همين نكات ساده است. تيمي در بلژيك كه هيچكدام از ما اسمش را هم نشنيده بوديم، براي 100 تا 200 هزار دلار از بازيكن فيكس تيم ملي ما تست ميگيرد ولي ما اينجا به همان بازيكن 2 ميليارد ميدهيم و بعضاً معلوم ميشود كه يك بازيكن 5/1 ميلياردي، اول قرارداد ميبندد و بعد جراحي ميكند!