به گزارش خبرورزشی، تکپسر احمدرضا عابدزاده ترجیح میدهد در سکوت مسیرش را ادامه دهد.
* تبریک، امیرجان بالاخره ملیپوش شدی.
خداوند را سپاسگزارم که سرانجام به یکی از آرزوهای بزرگم رسیدم. همچنین از آقای کارلوس کیروش تشکر میکنم. ایشان به خوبی و با دقت تمام بازیکنان ایرانی را در سراسر دنیا و لیگهای مختلف زیر نظر دارند. امیدوارم بتوانم نظر مساعد این مربی بزرگ را برای ادامه حضور در تیم ملی و انشاءا... حضور در جام جهانی کسب کنم. این مهم به خودم بستگی دارد و اینکه چطور کار کنم.
* واکنش پدرت به دعوت شدنت چه بود؟
پدرم خبر ندارد! من ساعت 12 ظهر متوجه شدم که به خاطر اختلاف ساعت با کشور آمریکا آنجا شب است و پدرم تازه خوابیده است. تا چند ساعت دیگر با ماریتیمو با تیم فیرنسه بازی داریم و در اردو خواهم بود و صبح که بیدار شود شاید از دوستان ایرانیاش بشنود.
* حدس میزنی چه احساسی پیدا کند؟
طبیعتاً هر پدر و مادری از رشد و موفقیت فرزندشان خوشحال میشوند. والدین از اینکه میبینند فرزندشان در یک درس نمره بیست گرفته خشنود میشوند چه برسد حضور پسرشان در تیم ملی کشوری با حدود 80 میلیون جمعیت.
* خودت چقدر خوشحالی؟
خیلی زیاد.
* همبازیانت در ماریتیمو خبردار شدهاند؟
بله، سایتهای پرتغال خبر دعوتم را رسانهای کردند و تمام مربیان و همبازیانم خبردار شدند و به من تبریک گفتند.
* حتی رقیبت درون دروازه؟
او هم خیلی خوشحال شد و به من تبریک گفت.
* دنیای دروازهبانها همیشه خاص بوده و به اصطلاح، رقبا چشم دیدن یکدیگر را ندارند.
من تجربه بازی در انگلیس، آمریکا، ایران و حالا پرتغال را دارم، بدون تعارف همیشه و همه جا با رقبایم دوست بودهام و آنها هم با من رابطه خوبی داشتهاند.
* راستی چرا اکثر اوقات موبایلت خاموش است؟
عاشق سکوت و آرامش هستم و دوست دارم همین طوری هم کارم جلو برود.