راستي كدام عقل سليم ميپذيرد كه منتقدان راضي به حذف تيمهاي ايراني و نابودي آنها شوند؟
به هيچوجه چنين نيست. ما با آن بخش ماجرا مشكل داريم كه با حضور دولت در صحنه و دادن اعانه به اين تيمها، بدعتگذاري غلط ميشود.
بدون شك مربيان و مديران فوتبال كشور مسبب اين بدهيها بودند و مشاركت آنها در اين اشتباهات مسجل است. هم مربياني كه بازيكنان خارجي را خريدند و سپس با آنها مشكل پيدا كردند يا بازيكنان به درد نخور و مصدوم از آب درآمدند مقصرند، هم مديراني كه در انعقاد قرارداد با آنها فكر همه جا را نكردند.
چه كسي ميتواند بار گناه آنها را سبك كند؟ بيترديد هيچكس و حتي دولت هم نبايد بدعتگذار پرداخت تاوان مديران هزينه و مربيان بيمسئوليت باشد.
چه كسي گفته هر بار كه مديران و مربيان بدهيهاي سنگين داخلي و خارجي به بار ميآورند بايد چشم به دريافت پول دستي از دولت داشته باشند؟ اگر التماس به مديران دولتي و ساعتها پشت در اتاق آن به صف ماندن، تكديگري نيست پس چيست؟
دولت نبايد باشگاهها را به اين تكديگري و دريافت اعانه عادت بدهد و بعضيها كه هيچ مسئوليتي ندارند و بيشترين ضرر را در خريدها به تيم ميزنند را در بزنگاهي كه پاي فيفا و ارگانهاي خارجي در ميان است، نجات بدهند.
اين بدعادت شدن باشگاههاي خطاكار و بدعتي خطرناك در فوتبال ايران است؛ در غير اين صورت چه كسي با استقلال، پرسپوليس، تراكتورسازي، ملوان يا همه تيمهاي ريشهدار و پرطرفدار مشكل دارد؟
