به گزارش خبر ورزشی، فریده شجاعی نایب رئیس اسبق فدراسیون فوتبال که فوتبال بانوان را اداره می کرد، در این باره ادامه می دهد: کاری غیرقانونی که بدون هیچ تردیدی فقط حساسیتها را بیشتر میکند و عملا در مراحل حل پرونده مشکلاتی را به وجود خواهد آورد. من بهعنوان کسی که خودم ورزشکار و سالها در فدراسیون فوتبال مسئولیت نایبرئیسی بانوان را عهدهدار بودم، این رفتارها را رد میکنم. این تفکر که برای رسیدن به خواستهها و حق و حقوق هر راهی مباح است، نهتنها گره را باز نمیکند بلکه آن را محکمو پیچیدهتر هم میکند. به اینترتیب، از نظر من باید مسئولان تمهیداتی بیندیشند که جلوی تکرار این اتفاق گرفته شود. نخستین قدم برای آزاد شدن حضور بانوان در ورزشگاهها از نظر من این است که زنان جامعه ما بدانند راه درست و قانونی را در پیش بگیرند. دختران جامعه ما باید با چهره یک زن ایرانی به ورزشگاه بروند! حق واقعی آنها این است و پوشیدن لباس مبدل پسرانه و ریش گذاشتن دختران برای حضور در استادیومها هیچ جای دفاعی ندارد! زنان ایرانی با انتخاب راههای درست و مطرح کردن اصولی خواستهها باید به دنبال این حق خود باشند و در تمامی شرایط به قوانین نوشته شده و نوشته نشده احترام بگذارند! اعتراضکردن راههای مختلفی دارد. مدتهاست که وزیر ورزش و معاونت امور زنان ریاستجمهوری در صحبتهای خود این وعده را به زنان ایران دادهاند که پیگیر حل شدن موضوع حضور آنها در ورزشگاه هستند و باید قبول کنیم که وقتی نزدیک به ٤٠سال محدودیت برای حضور زنان در ورزشگاه وجود داشته، یکشبه این شرایط تغییر نخواهد کرد و باید صبر کنیم و در کنار این صبر، به شکلی محترمانه و منطقی خواستهها به سمع و نظر مسئولان برسد. مسئولان هم باید متوجه شده باشند وقتی دختران خودشان را به شکل پسران درمیآورند تا به استادیوم بروند این یک زنگ خطر جدی به حساب میآید و باید سرعت بیشتری به پیگیری خواستهها بدهند.
ما باید بدانیم همانطور که زن و مرد میتوانند به سالن سینما بروند و یک فیلم را در فضای تاریک سینما در کنار هم تماشا کنند، این اتفاق میتواند در ورزشگاههای کشور در رشتههای ورزشی مختلف رخ بدهد. محقق شدن این اتفاق بزرگ نشاط و رضایت اجتماعی را بالاتر میبرد. باید قبول کنیم همانطور که پسرها میتوانند با حضور در استادیومها هیجانات و احساسات خود را تخلیه کنند، دختران این سرزمین هم چنین هیجانات و احساساتی دارند و دوست دارند که حق حضور در ورزشگاه را داشته باشند. ورزشکاران مرد ایرانی هم دوست دارند مادر، خواهران، همسران و فرزندان دختر با حضور در ورزشگاه بازی آنها را از نزدیک تماشا کنند. با توجه به سختگیری نهادهای ورزشی بینالمللی ما دیر یا زود باید به این سمت برویم که زنان هم حق حضور در استادیوم را داشته باشند. ای کاش به جای اینکه یک روز به دلیل اجبار چنین فضایی را آماده کنیم، امروز به احترام خواسته نیمی از جامعه تصمیم درست و خوبی برای آزادی حضور بانوان در ورزشگاه از سوی مسئولان مربوطه اتخاذ شود. منتهی باز هم باید تأکید داشته باشم که تا آن زمان دختران ایران ما باید برخورد درست و قانونی نسبت به شرایط موجود داشته باشند.
