به گزارش خبر ورزشی، کارلوس در مقطعی تیم ملی ایران را در اختیار گرفت که ما با کمبود بازیکن در هر پست مواجه بودیم. یعنی مربیان وقت تیم ملی هنوز نتوانسته بودند از نسل علی دایی، مهدویکیا، خداداد عزیزی و... خود را جدا کنند و هنوز در باد تیم ملی آن سالها خوابیده بودند. کیروش اما موفق شد در یک فرجه زمانی مناسب در تیم ملی شروع به تغییر نسل کند؛ بازیکنانی که او برای تیم ملی انتخاب کرده عمدتاً در لیگهای خارجی توپ میزنند و این نکته بدیهی نشان میدهد کیروش با لیگ ما در ایران زاویه دارد. زاویه داشتن اما نشانه قهر نیست؛ مگر مهدی ترابی از همین لیگ به تیم ملی دعوت نمیشود؟ جلال حسینی در کدام لیگ بازی میکند؟ پورقاز از کجا به تیم ملی میرود؟

کیروش نیروهای آماده و فعال تیم ملی را میبیند و آنها را به تدریج دعوت میکند اما وقتی در پست هافبک دفاعی بازیکنانی مانند احسان حاجصفی و سعید عزتاللهی را دارد از کجای لیگ بازیکن دعوت کند؟ در خط حمله شاهد یک ترافیک عجیب هستیم؛ جهانبخش، انصاریفرد، سردار آزمون، کاوه رضایی، انصاریفرد، طارمی.

شما جای کیروش؛ آیا میتوانید از لیگ هم به این خط حمله پر و پیمان بازیکن دعوت کنید؟ این که کیروش با لیگ قهر کرده یک توهم فانتزی است؛ در واقع مطلب یا نوشتهای برای صفحه پر کردن است. کیروش قهر نمیکند، بلکه با دلیل و منطق بازیکنانی را به اردوی تیم ملی دعوت میکند که به درد جام جهانی میخورند. جام جهانی جای این ادا و اطوارهای کودکانه نیست. جای آزمون و خطا هم نیست.

جام جهانی جای بازی مردان بزرگ است. مردان بزرگ میاندیشند، قهر نمیکنند...