به گزارش خبر ورزشی و به نقل از ایران ورزشی، علی کریمی در دوئل دوشنبه شب مورد توجه همه قرار گرفت؛ بحث ما دلایل این مساله است. کریمی؛ مردی که نه در بیان تخصص ساکت را داشت و نه در سواد و مدیریت تجربه دبیرکل فدراسیون را، چرا در این مناظره توجه بیشتری به خود جلب کرد؟
چرایی این اتفاق را میتوان در همان پوشه و برگههایی که کریمی در دست داشت جستوجو کرد. فدراسیون فوتبال زمانی در این مناظره تحت فشار قرار گرفت که فهمید از ساختمان سئول هر سند و مدرک محرمانهای که دلتان بخواهد بیرون میآید. آیا برای مدیران فدراسیون این پرسش پدید نیامده که سوای آن برگههای محرمانه، اطلاعات درون سازمانی چگونه به گوش علی کریمی میرسد؟ آیا کارمندان ساختمان فدراسیون که دسترسی به اسناد و مدارک دارند و در جریان اتفاقات محیط کارشان هستند، از شکست تاج و ساکت لذت میبرند یا منافعی دارند که این مسائل را به بیرون انتقال میدهند؟ چرا اهالی ساختمان سئول در قبال محیط کارشان متعهد و متحد نیستند و در چنین فضایی که جزییترین موضوعات به رسانهها میرسد،اصلا امنیت کاری وجود دارد؟
مهدی تاج و محمدرضا ساکت باید از حالا نگاه تازهای به مجموعه تحت مدیریت خود بیندازند و از خود بپرسند که آیا همکارانی- هرچند اندک و انگشت شمار- شایسته حضور در کنار آنها هستند؛ افرادی که منافع مجموعه خود را با مواجب یا بیمواجب به بیرون انتقال میدهند.
فدراسیون فوتبال نیاز به خانه تکانی دارد؛ این نخستینبار نیست که چنین اتفاقی رخ میدهد و مهمترین و محرمانهترین موضوعات سازمانی به دست منتقدان میرسد. اگر فدراسیون فوتبال میخواهد در مسیری تازه قدم بردارد، کیروش میتواند الگویی برای کار حرفهای باشد. محال است خبری محرمانه از جلسه کیروش و مسوولان فدراسیون به بیرون درز کند و سرمربی تیم ملی با سهلانگاری و مماشات از کنار آن بگذرد.
کیروش یک مربی سختگیر و جزیینگر است که از کنار بیاعتمادی ساده نمیگذرد و تا ریشه ماجرا برایش روشن نشود، از کنار آن نمیگذرد. این خلق و خوی کیروش میتواند الگوی کاری فدراسیون فوتبال ایران باشد که تا امروز به جزییات توجهی نداشته و اخبار و اطلاعاتش به سادگی به بیرون رسیده. اگر فدراسیون فوتبال به اتفاقات مناظره دوشنبه شب با وسواس و دقت نگاه کند، تا روشن شدن برخی پاسخها کوتاه نمیآید و تا نفهمد که اطلاعات محرمانهاش چگونه به بیرون رسیده، دست از جستو جو برنمیدارد. توجه به جزییات همواره رمز پیروزی کیروش بوده.
موضوع دیگری که سرمربی تیم ملی به آن توجه خاصی دارد، امنیت در محیط کار و تعهد همکاران است. دقیقا به همین دلیل است که سرمربی تیم ملی در فضایی بسته کار میکند و نزدیک شدن به حریم تیم ملی به سختی و تنها با مجوز شخصی او امکان پذیر است. وقتی یک نفر به نام خطیر حتی با مسوولیت در اردوگاه تیم ملی بدون هماهنگی میخواهد نماینده فیفا را برای بازدید به مرکز پزشکی- ورزشی ببرد، تا آنجا با مقاومت اوسیانو مواجه میشود که کار به درگیری فیزیکی مقابل نماینده فیفا میکشد اما بازهم اجازه ورود نمیدهد چون به کیروش متعهد است و در قبال اطلاعات محرمانه آن مرکز احساس مسوولیت میکند.
(طبق ادعای کیروش در آن مرکز اطلاعات محرمانه بازیکنان و تیم ملی ایران وجود دارد.) آیا این میزان از مسوولیت پذیری و تعهد در فدراسیون فوتبال و نزد تک تک همکارانی که در آن مجموعه کار میکنند وجود دارد؟ پاسخ به این پرسش میتواند به فدراسیون فوتبال کمک کند که در آینده مشکلات کمتری را تجربه کند.