١- نمىتوان گفت «برانكوئيسم» در تيم پرسپوليس رنگ باخته و از ميان رفته! اصلاً قصد ندارم، بحث حضور مهدى طارمى را زنده كنم، يا از تأثير محسن مسلمان معمايى درست كنم! پرسپوليس، بازىهايش را مىبرد و براساس آموزههاى ماكياوليستى، هيچ كس از برندگان نمىپرسد چگونه برديد! اما بازىهاى اخير پرسپوليس، يك جور ديگر است! يك جور كه خوشايند همه نيست! يك جور كه پچ،پچهساز است! يك جور كه به كباب نپخته نامأكول شبيه است! كمك كنيد، درباره پرسپوليس همه حرفها را بزنيم! كمك كنيد، همه حرفها را درباره پرسپوليس، صحيح و صريح و بىتعارف مطرح كنيم! كمك كنيد پرسپوليس را دچار خودفريبى نكنيم! كمك كنيد برانكو، تيمش را درست بسازد! و از نو بسازد!
همان برانكو، همان بازيكنان
٢- درباره پرسپوليس، اقرار به ابهامات را كوتاه كنيم و فقط متذكر شويم كه برانكو، همان برانكو پيشين است و بازيكنان هم همان بازيكنان قبلىاند! اجزاى كار ثابتند ولى تركيب مركب شدهشان، محصول ديگرى به دست مىدهد! همان تيم ولى نه همان بازى! چرا؟ برانكو بايد بگويد كه چرا! حق پاسخ با اوست!
خيال پردازى ما، واقعگرايى كىروش
٣- تيم ملى، بازى دوستانهاى دارد با تيم ملى سيرالئون! حريفى كه به جاى ليبی عهدشكن و بدقول، انتخاب شده است! حريفى كه حكايت لنگه كفش كهنه را در بيابان دارد! گفتهاند و تأكيد ورزيدهاند كه نعمت است و هم بركت است! به هر حال، فرصت درست كردن يك تيم از بچههاى بهتر- و حتي نه بهترهاى ليگ برتر را- فراهم مىآورد! يك دورهمى فوتبالى! هر بازى اهدافى دارد! هدفهاى تيم ملى از روبهرو شدن با سيرالئون، در اين مقطع چيست؟ فايدهمندىاش كدام است؟ كدام بار را، از دوش تيم ملى برخواهد داشت؟ در غياب لژيونرها، ترتيب دادن بازىهايى از اين قبيل به حل كدام مسئله تاكتيكى يا استراتژيك منجر خواهد شد! اينجا هم پرسشها فراوانند! اينجا هم عقل ما يك چيز مىگويد و عقل آقاى كىروش- كه عقل كل بودنش را بايد پذيرفته باشيم- چيز ديگرى مىفهمد! ايشان، حتى بازی با سيرالئون را، حتى اگر نشد با بوركينافاسو را هم لازم مىداند و در حد خودش، مفيد هم! اجازه بدهيد، حرفى نزنيم! گوى را و ميدان را، همه را با هم، در اختيار كىروش قرار بدهيم! ما در خيال خود به دنبال بازى با ايتاليا و هلند و آلمان و برزيل هستيم، تيم ملى در ميدان واقعيت، ناگزير از بازى با ماداگاسكار و گوام و ليبى!
