به گزارش خبرورزشی ، مرتضی کرمانیمقدم و محسن عاشوری دو بازیکن اسبق پرسپولیس و تیم ملی ظهر روز گذشته، دو ساعتی مهمان ما بودند. گفتوگوی خواندنی ما با دو بازیکن ماندگار سرخها را بخوانید.
*سؤالمان را با محسن عاشوری شروع کنیم. چطور شما پاسهای بینظیری را ارسال میکردید؟
یکسری مسائل به استعداد بستگی دارد، همانطور که کسی نمیتواند به مسی و رونالدو بگوید چگونه این طور بازی میکنید و گل میزنید. یکسری از مسائل ذاتی هستند و بعضی از موارد دیگر اکتسابیاند. به هر حال من شانس این را داشتم که توسط خدابیامرز اسماعیل افشاریان مربی وقت ایرسوتر و شموشک کشف شدم و بعد از آن هم توسط امیر حاجرضایی در تیم جوانان بیشتر رشد کردم. یادش بخیر، یکی از دوستانم در تیم ملی به نام محمد نعمتزاده میگفت محسن اینقدر پاس خوب نده، تو هم میشوی نعمتزاده اما در حال حاضر شرایط فرق کرده و همه میگویند فلان بازیکن چقدر پاس گل داده و خیلی به آن بازیکن بها میدهند. در حالی که یک پاسور خصوصاً قبلاً در فوتبال ما خدا میشد و همیشه آن بازیکنی که بیشتر گل میزد، دیده میشد. قبل از خدمت سربازیام هم علی پروین مرا مد نظر داشت. پس از پایان سربازی به پرسپولیس رفتم البته علی پروین چند نکته اساسی به من گوشزد کرد که تواناییام خیلی بیشتر شد. پروین به من گفت دنبال یار نچرخ، با سرعت حرکت کن و بهترین انتخاب را انجام بده.
*آقامرتضی، جنس فوتبال شما از ابتدا فیزیکی و درگیرشونده بود.
از بچگی در زمینهای خاکی بازی میکردم و هر وقت که به زمین خاکی میرفتم و میآمدم، همه جای بدنم خونی و خاکی بود، حتی پرسپولیس هم که بودم، خاکی بازی میکردم. بالاخره ذات فوتبالم اینطوری بود، هر چند همان موقع هم بعضیها میگفتند کرمانی خشن است و... در حالی که من محکم بازی میکردم. همان موقع نفراتی مانند شکورزاده، مهدی فنونیزاده و آقافیروز بودند که محکم و خشن بازی میکردند اما به هر شکلی که بود، اخطار بیجهت خیلی دریافت کردم و... بگذریم!
*آقامحسن، قبول دارید که هافبکها در امر مربیگری موفقتر هستند و به قولی مربیان خوبی میشوند؟
نه، من اعتقادی ندارم که هافبکها مربیان بهتری از آب درمیآیند چون برای مربیگری هم باید استعداد داشت و هم علاقه و در موضوع بعدی تحصیلات آکادمیک و یکسری ابزارهای دیگر هم لازم است اما من عادت کردم حقم را در زمین فوتبال و به شکل فوتبالی به دست بیاورم. میشل پلاتینی هم بهترین هافبک بود اما جدا از تیم ملی دیگر در جایی مربیگری نکرد. خودم هم بعد از تیم خونهبهخونه ۵/۲ سال بیرون بودم اما دوباره برگشتم در تیمهایی نظیر پرسپولیس و پیکان و چند تیم دیگر مربیگری کردم و در لیگ دو هم کار کردم. خدا را شکر جدیداً هم سه پیشنهاد از لیگ یک برای مربیگری دارم.
*آقامرتضی، چرا معمولاً بازیکنان بزرگ مربیان خوبی نمیشوند؟ خیلیها میگویند دایی الان میتوانست مربی تیم ملی باشد.
در ابتدا باید بگویم من اگر جای علی دایی بودم، اصلاً مربیگری نمیکردم چون مربیگری موهای انسان را سفید میکند و حرص و جوش عجیب و غریبی به مربی میدهد. ۱۲ سال در تیمهای پایه مربیگری کردم و بعد از آن هم با آقافرهاد و محسن عاشوری کار کردم. شاید در زمین جنجالی بودم اما بیرون زمین اینطوری نیستم. متأسفانه در بیرون فوتبال ما هم زد و بند و زیرمیزی به شکل زیادی وجود دارد اما من اهلش نیستم. به سالم بودن اعتقاد دارم و مطمئنم با این سبک و سیاق جواب خودم را در عالم مربیگری میگیرم.
*آقامحسن، چطور به شما لقب محسن ژانتیگانا دادند؟!
لیدری به نام داودسیاه در پرسپولیس داشتیم. آن موقع شورتهای بلند برای بازیکنان مُد بود. بعداً هم مرا با محسن ژانتیگانا تشویق کردند در حالی که سبک فوتبالم بیشتر به پلاتینی نزدیک بود تا ژان تیگانا!
*شما چطور با سبک بازی خشنتان لقب کرمانی بهبهتو را گرفتید؟!
بنده خدا «بهبهتو» همیشه کتک میخورد اما بالاخره هواداران با لقب «بهبهتو» مرا صدا میزدند و تشویق میکردند و من هم احترام میگذاشتم اما خودم دوست داشتم با لقب کرمانی رونالدو همان مهاجم گلزن و کچل برزیلی که انصافاً خوب و قشنگ بازی میکرد، تشویق شوم.
*آقامحسن، روزی تبدیل به مربی بزرگی میشوید؟
با کار و تلاش زیاد حتماً روزی مربی بزرگی میشوم. در تیم ساوه هم مرتضی را به عنوان همکار انتخاب کردم چون ۳۰ سال کنار هم رفاقت کردیم. شاید در شکل کار مربیگری با هم تفاوتهایی داشته باشیم اما نوع دیدمان به فوتبال یکی است و در جذب بازیکن و رفتار با بازیکن کاملاً با یکدیگر همعقیده هستیم.
*آقامرتضی، شما در عالم مربیگری روزی تبدیل به مربی بزرگی میشوید؟
عالم مربیگری ربطی به دوران بازیگری ندارد. من ۷، ۸ سال با فرهاد کاظمی در تیمهای ذوبآهن و پیکان کار کردم اما آرامش خوبی در کار مربیگری با محسن عاشوری دارم. در کنار رفیق ۳۰ سالهام که نگاه یکسانی به مربیان و دستیارانش دارد، قطعاً موفقتر میشوم. الان هم به فکر سرمربیگری نیستم و بیشتر به پیشرفت و اثبات خودم فکر میکنم.
*آقای عاشوری، چطور پرسپولیس دو سال قهرمان شد و به نظرتان برانکو قادر است سومین قهرمانی لیگ را هم با پرسپولیس کسب کند؟
ثبات در مدیریت و مربیگری و سپردن کار به مربی که سالها تجربه ملی و باشگاهی خوبی در آسیا و کرواسی داشت، کنار ترکیب ثابت موجب موفقیت پرسپولیس شد، به گونهای که فصل قبل خصوصاً در نیمفصل اول پرسپولیس عالی بازی میکرد و نتیجه میگرفت و میزان دوندگی بازیکنانش هم بینظیر بود اما فکر میکنم پرسپولیس برای بازی کردن در سطح آسیا به سه بازیکن در پستهای فوروارد، هافبک کنار و هافبک میانی نیاز دارد. اگر پنجره نقل و انتقالات به سوی پرسپولیس باز شود که شرایط تکرار قهرمانی وجود دارد اما در غیر این صورت کار سخت میشود.
*آقامرتضی، برانکو قادر است در سومین سال متوالی تیمش را به قهرمانی برساند؟ کار مهمی که هیچ تیمی در لیگ برتر نتوانسته آن را انجام دهد.
هتتریک قهرمانی برای پرسپولیس با وجود محرومیت خیلی سخت است. با این وجود اگر پرسپولیس بتواند امتیازهای خانگی لازم را جمع کند، شاید بتواند عملیات غیرممکن در فوتبال ایران را انجام دهد. در شرایط محرومیت هم بهتر است برانکو فقط به ۱۳، ۱۴ بازیکن تکیه نکند تا بازیکنان دیگر خودشان را درجه دو محسوب نکنند. روش چرخشی بهترین کار است تا مقابل مصدومیتها و محرومیتها با این روش موفق شد.
*آقامحسن، شما معتقدید برانکو باید با پلیمیکر بازی میکرد و به طور مثال به بازیکنی مانند مسلمان بازی میداد؟
وقتی تیمی قهرمان میشود، به هیچوجه نمیتوان از مربیاش ایراد گرفت. قطعاً میشود بدون پلیمیکر هم بازی کرد. برانکو با روش استفاده از بازی ترکیبی و بستن وسط زمین به هدف خودش رسید. بسته شدن وسط زمین کار هافبکهای کناری را بسیار مهم جلوه میدهد به همین دلیل هافبکهای کنار هم باید دورزن خوبی باشند و هم پاس خوب بدهند که وقتی آمار را نگاه میکنید، هم فرشاد احمدزاده و هم وحید امیری موفق بودهاند. حتماً پلیمیکر در فوتبال ضرورتی ندارد و اگر برانکو از مسلمان استفاده نکرده، شاید نقطه ضعفهایی در تمرینات یا مسائل دیگر از او دیده است. البته باید این را در شکل پیشرفتهتر هم اشاره کنم؛ مگر بارسلونا پلیمیکر دارد؟ مگر اینیستا یا مسی پلیمیکر بودند؟ یا منچسترسیتی پلیمیکرش کدام بازیکن است؟ تمام این حرفها را زدم که بگویم نقش پلیمیکر در فوتبال تهاجمی و روز فوتبال دنیا مهم نیست.
*آقای کرمانی، به نظرتان روش کار برانکو در مواجهه با حریفان بیشتر تدافعی نبود؟!
شخصاً معتقدم در بازیهای بیرون از خانه که کسب یک امتیاز هم حائز اهمیت است، حضور دو هافبک دفاعی مهم است اما در زمین خودمان استفاده از دو هافبک دفاعی را نمیپسندم مانند بازی برگشت با الجزیره که پرسپولیس به زور و زحمت صعود کرد و به نظرم اگر برانکو قصد استفاده از مسلمان را نداشت، حداقل بهتر بود از بشار بیشتر استفاده میکرد.
*آقای عاشوری، در مورد حریف آسیایی پرسپولیس چه نظری دارید؟
عملکرد پرسپولیس و حتی صعودش به مرحله یکچهارم خیلی قاطع و محکم نبوده و غیبت طارمی تأثیر خیلی زیادی داشت. از دست دادن ستارههایی مانند رامین رضاییان و مهدی طارمی هم مزید بر علت شد تا پرسپولیس موقعیتهای زیادی را در گلزنی از دست بدهد. همینطور پنالتی هم به شکل زیادی خراب شود اما گذشته از این مسئله، قرعه الدحیل برای پرسپولیس قرعه دشواری است. هرچند تیم الدحیل برخلاف خط حمله و مهاجمان بسیار خطرناکش، در خط دفاع ضعیف است. بازی این تیم با ذوبآهن را تماشا کردم. ذوبآهن موقعیتهای گل زیادی از دست داد به همین دلیل به نظرم پرسپولیس برای گذشتن از سد الدحیل، نیازی به معجزه ندارد. از طرفی باید بپذیریم که با شرایط کنونی فوتبال ما در عرصه باشگاهی، هیچ تیمی از ایران دیگر نمیتواند قهرمان آسیا شود.
*آقای کرمانی، فکر نمیکنید اگر پرسپولیس و استقلال در آسیا به هم میخوردند، جذابیت بیشتری برای هواداران به وجود میآمد؟
بازی پرسپولیس و استقلال به سود فوتبال کشورمان نبود چون در صورت پیروزی آنها مقابل الدحیل و السد، ما میتوانیم دو نماینده در مرحله بعد داشته باشیم که این امر برای فوتبال ما بسیار مهم و حائز اهمیت است.
*آقای عاشوری، به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه بپردازیم. با قرعه وحشتناکی که به تیم ملی کشورمان خورده، واقعاً میتوانیم خوشبین به صعود باشیم؟
اتفاقاً رویارویی با تیمهای قوی فشار را از تیم ایران برداشته و بازیکنان راحتتر میتوانند بازی کنند. توقع مردم هم از بازیکنان تیم ملیشان ارائه فوتبال خوب است گرچه در فوتبال میتوان شگفتیساز هم بود. سختترین بازی ایران با مراکش است اما با وجود تمام دشواریهای ممکن کیروش مربی حرفهای و کاربلدی است که فوتبال را رؤیایی نگاه نمیکند.
*آقامرتضی، شما به صعود تیم ملی ایران در گروه مرگ خوشبین هستید؟
من فکر میکنم اگر مقابل تیمهایی مانند اسپانیا فوتبال بازی کنیم، به مشکل میخوریم به همین دلیل باید مانند بازی با آرژانتین در دور قبل بازی کنیم.
*آقامحسن، شما فکر میکنید در لیست ارائه شده تیم ملی در حق بازیکنانی مانند سیدجلال و وریا اجحاف شد؟
سیدجلال تجربه بالایی داشت و به عنوان بازیکن نیمکتنشین هم میتوانست خیلی به تیم ملی کمک کند. در مورد وریا هم باید بگویم او باید فیکس بازی میکرد. دو، سه بازیکن که نمیخواهم اسمی از آنها بیاورم، در لیست کیروش هستند که به نظرم حضورشان هیچ ضرورتی نداشت.
*آقامرتضی، شما فکر میکنید در لیست تیم ملی به بازیکنی اجحاف نشد؟
دوست داشتم سیدجلال در لیست اصلی باشد اما به هر حال باید به لیست کیروش احترام گذاشت و برای تیم ملی آرزوی موفقیت داشت.
*آقامحسن، بهترین هافبک تاریخ فوتبال ایران چه بازیکنی است؟ بازیکنی که همیشه او را الگو قرار میدادید؟
علی پروین، علی جباری، محمد صادقی و ابراهیم قاسمپور واقعاً هافبکهای بزرگی بودند. پس از آن من سبک بازی محمد نوری و اشکان دژاگه را میپسندم اما بهترین هافبک تاریخ ایران علی کریمی است.
*آقامرتضی در پست خودتان چه بازیکنانی را بهترین میدانید؟
در زمان نوجوانیام عبدالعلی چنگیز و ناصر محمدخانی را خیلی دوست داشتم و همیشه آرزو داشتم یک روز مانند ناصر محمدخانی شوم و پیراهن او را بر تن کنم. بازیکنی که استثنایی بود. در فوتبال چند سال اخیرمان هم طارمی و علیپور را بیشتر میپسندم. البته منشا هم در زمان حضورش در پیکان واقعاً مهاجم خوبی بود.
*آقامحسن، درخصوص هتتریک زیدان در اروپا با رئال چه نظری دارید؟
زیدان را دوست دارم اما تیم مورد علاقهام بارساست و از زمانی که کرویف به بارسا آمد و رفت، سبک جدیدی را به فوتبال آورد. زیدان هم سبک رئال را تغییر داد.
*آقامرتضی، شما هم بارسایی هستید؟
(میخندد) اگر بارسا، رم را دستکم نگرفته بود، فینالیست میشد اما متأسفانه راموس، به آن شکل صلاح را زد و کتف بازیکن مصری را از جایش درآورد تا کار لیورپول یکسره شود. کاری که راموس استاد آن است.
*آقامحسن، شما همیشه بازیکنی فانتزی بودید و از شما این ایراد را میگرفتند که هافبکی فاقد قدرت بدنی لازم است و...
شما قطعاً میدانید مرتضی کرمانی خاکیباز است اما من که بچه شمال هستم و در گِل و لای بازی کردم، گِلباز هستم. یادم میآید بعد از بازیمان با ملوان من و سعید نعیمآبادی گلهای پرسپولیس را زدیم و پرسپولیس ۲ بر یک ملوان را در زمین گِلی شکست داد و یکی از روزنامهها بعد از آن بازی تیتر زد: «محسن، سلطان گِل» که برایم خیلی جالب بود و فکر میکنم حق مطلب را ادا کرده بود.
*آقامرتضی، شما چطور؟ در زمین خاکی بازی میکردید، بعد برای تیم ملی بازی میکردید و... انجام دو بازی در یک روز قدرت خاصی را میطلبد!
بالاخره اعضای خانواده من همگی قوی هستند. مکمل هم آن موقع نداشتم اما پاچه گاو واقعاً مقوی است و شاید باور نکنید در قطر که بازی میکردم، پاچه شتر میخوردم. قبل از بازی تیم ملی ایران با تیم ملی چین هم فینال در زمین خاکی با تیم علی دایی بازی داشتیم که اتفاقاً آن بازی را بردیم و من هم کلی سر و صورتم زخمی شد. با همان شرایط سر بازی تیم ملی حاضر شدم و اتفاقاً وقتی آقای مناجاتی پرسید که چرا سر و صورتم اینطوری شده، به ایشان گفتم با موتور خوردهام زمین! مقابل چین هم فیکس بازی کردم و پاس گل سوم را هم برای فرشاد پیوس مهیا کردم.
*آقامحسن، شما چطور آن موقع خودتان را برای یک فصل سنگین آماده میکردید؟
مکمل من دوستانم بودند که از آنها انرژی میگرفتم و وقتی یکی مرا در زمین محکم میزد، مرتضی نسخهاش را در زمین میپیچید! حسین عبدی و ضیا عربشاهی هم در زمین توپها را به بهترین شکل میگرفتند و به من کمک میکردند.
*آقامرتضی، حسرت بزرگ زندگیات چه بوده و الان بازی میکردید، باید چقدر میگرفتید؟
کملطفی بعضی از مسئولان پرسپولیس. آرزوی سرمربیگری در پرسپولیس را هم ندارم چون آن را امری محال میدانم. حسرتی در زندگی ورزشیام ندارم اما در زندگی شخصی یکسری از آدمها دورمان بودند که ما را دور زدند. به نوعی پول زیادی که از قطر گرفتم را خرج آنها کردم اما بعدها همه آنها مرا تنها گذاشتند. با این وجود خوشحالم که همسری خوب و پسری سربهراه دارم و تمام دلخوشیام به آنها و گذشته خوبم است.
*محسن عاشوری در فوتبال فعلی ما بود چقدر میارزید و کلاً چه حسرتی در زندگی فوتبالیاش دارد؟
آدمی نیستم که حسرت گذشته را بخورم. الان هم یک مربی هستم اما افسوس آن را میخورم که چرا شرایط زندگی حرفهایام را در گذشته خیلی رعایت نکردم تا موفقتر باشم. در مورد پول هم که مرتضی گفت باید ۴ میلیارد میگرفتم. نکته آخر هم استعفا از پرسپولیس بود؛ اگر در زمان مربیگریام در پرسپولیس به دلیل فشارهای وارده استعفا نمیدادم، شاید شرایطم به گونه دیگری میشد به همین دلیل اشتباه بزرگم در پرسپولیس استعفا از مربگیری در این تیم بود.
