خبرورزشی/ مهدی یاراحمدی خراسانی: عده‌ای از هواداران جوگیر و جوان هم پلاکارد به دست تجمع می‌کنند و علیه این و آن شعار می‌دهند تا شاید سری از پنجره‌ای بیرون بیاید و با آنان کمی صحبت کند و با وعده و وعید‌های خوش آب و رنگ آن‌ها را مجاب کند که با آرامش محیط را ترک کنند. حال سؤال اینجاست که آیا واقعاً این رفت و آمد‌ها تأثیر دارد و می‌شود با سر و صدا، شعار و تجمع امتیازاتی کم یا زیاد گرفت؟ یا اینکه آیا اصولاً چنین کاری با اصول حرفه‌ای مناسبتی دارد؟ شاید بتوان گفت: این نوع مدیریت دولتی بر فوتبال باعث شده است که همواره شائبه آبی یا قرمز بودن فدراسیون و یا وزارت ورزش مطرح شود. اگر در رسانه‌های سرخابی و هوادارانشان گذری داشته باشید با چشمان خود ملاحظه می‌کنید که چگونه کری‌خوانی‌های کوچه و بازار به مدیریت کلان ورزشی نسبت داده می‌شود و سخنانی گفته می‌شود که برای چنین سطحی واقعاً خنده‌دار است. قاعدتاً مدیریت واحد بر قرمز و آبی و استفاده مستقیم آن‌ها از بودجه دولتی و بیت‌المال این چنین حرف و حدیث‌هایی هم دارد که همواره باعث شده مدیریت این دو باشگاه بحران‌های مدیریتی، بدهی‌های فراوان، تغییرات گسترده و البته حاشیه‌های فراوان داشته باشند. واقعاً چه دستی در کار است که مخالف خصوصی شدن دو باشگاه مردمی است؟