۰
سه‌شنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۷ - ۱۱:۴۸
۰ |
۰

پای تخته| کرواسی به دالیچ باخت، نه به فرانسه

زمان مطالعه: ۱ دقیقه

قهرمانی تیم ملی فرانسه درس‌های بزرگی برای فوتبال دنیا و البته ما داشت. تیم ملی فرانسه در عین شایستگی به عنوان قهرمانی جهان در تورنمنتی رسید که بهترین‌های دنیا در آن شرکت داشتند و برای رسیدن به روز آخر و دیدار فینال دست به هر کاری زده بودند.

خبرورزشی/مسعود اقبالی: همه اردو داشتند، همه بدنسازی و همه دیدار‌های تدارکاتی‌شان را برگزار کرده بودند. همه با بهترین برند‌های ورزشی قرارداد داشتند تا لباس خوب تن کنند و بهترین استوک‌ها را به پا کردند ولی فقط یک تیم قهرمان شد. به کرواسی بپردازیم. تیمی که نماینده ۴ میلیون نفر جمعیت و البته فرزندان یوگسلاوی سابق بودند. بارزترین شاخصه این تیم جنگجویی آن‌ها بود. اینکه تا دقیقه آخر دست از تلاش برای برد نمی‌کشیدند. این اتفاق را در سه بازی ماقبل فینال در سه ماراتن ۱۲۰ دقیقه‌ای ثابت کردند. آمدند و آمدند و آمدند تا در نهایت به فینال رسیدند. کرواسی با بهترین بازیکنانش در بهترین تیم‌های باشگاهی دنیا در جام جهانی درخشید و در فینال هم اسیر کم‌تجربگی اش شد. اگر سال ۹۸ همان یوگسلاوی هنوز به کرواسی و دیگر کشور‌های مشتق شده از آن تبدیل نشده بود و در این فینال بازی می‌کرد شاید این‌قدر توان نمی‌گذاشت تا از دقیقه یک بر فرانسه مرموز و کاردان بتازد. تیمی که سه بازی ۱۲۰ دقیقه‌ای را پشت سر گذاشته بود نباید در نیمه اول سهم بیشتر دویدن را از آن خود می‌کرد. سهم عمده گل‌های فرانسه مقابل کرواسی در نیمه دوم و در یک چهارم پایانی بازی بود. جایی که کروات‌ها کم آوردند و بدن‌های آبدیده‌شان که تا دیدار قبل هم خوب تاب آورده بود دیگر تاب نیاورد. قطعاً اگر دالیچ جوان تجربه‌ای بیشتر از این داشت متوجه این مهم می‌شد که بازیکن انسان است و انسان توانایی‌های مشخصی دارد. تورنمنتی به بزرگی جام جهانی می‌طلبید که با بدن‌های آماده راهی آن شوند و دالیچ تیم ورزیده‌ای را راهی روسیه کرده بود، اما سه تیم ماقبل فینال رُس این تیم را کشیدند و آنچه روبه‌روی فرانسه به فینال رسید تیمی نبود که در دیدار‌های قبل دیده بودیم. کرواسی در ۱۲۰ دقیقه قبل فینال، انگلیس را از پیش رو برداشت ولی فرانسه در ۹۰ دقیقه بلژیک را شکست داد و البته یک روز زودتر با ۲۴ ساعت استراحت بیشتر. دالیچ حواسش به همه چیز بود الا این موضوع که نباید در همه دقایق بازی نیمه اول به فرانسه بتازد. دالیچ روحیه جنگجویانه اش را به درستی به تیم تحت امرش تزریق کرده بود ولی اگر کمی پختگی داشت این اتفاق رخ نمی‌داد، اما فرانسه چه داشت؟ تیمی جوان، باانگیزه، دانا و البته مانند موم نرم و تغییرپذیر. فرانسه هر جا لازم بود دفاع می‌کرد و هر زمان می‌خواست حمله و در نهایت هم جام را به خانه برد.

وب‌گردی و دیدنی‌های ورزش

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

پربازدیدها

آخرین خبرها

منهای ورزش

بازرگانی