به گزارش خبرورزشی، کارآیی ورزشی یک صفت پیچیده است. عملکرد ورزشی در ورزشکاران حرفه‌ای از شاخص‌های محیطی مثل تغذیه، تمرین و عوامل ارثی یا همان ساختار ژنتیکی افراد تأثیر می‌پذیرد. عوامل ژنتیکی بیش از ۵۰ درصد تنوع ویژگی‌های مناسب برای ورزش مثل قابلیت اکسیژن‌گیری، برون‌دهی قلبی و مقدار نسبی فیبر‌های انقباضی تند و کند در بافت عضلانی را تعیین می‌کند.
توانایی ورزشکاران در رقابت‌های سرعتی و یا استقامتی بیشتر توسط نوع فیبر‌های ماهیچه‌ای که به ارث می‌برند تعیین می‌شود تا تمریناتی که انجام می‌دهند. دو نوع پروتئین که عبارتند از: ACTN۲ و ACTN۳ جزو اصلی و غالب سارکومر و دیسک Z. در ماهیچه محسوب می‌شوند. بسیاری از فعالیت‌های فوتبال مثل پریدن، ضربه زدن، دویدن، از نوع فعالیت‌های پرقدرت و انفجاری به شمار می‌رود و هنگام چنین فعالیت‌هایی بازده توانی به قدرت عضلات درگیر بستگی دارد، بنابراین داشتن قدرت بالا عضلانی برای بازیکنان فوتبال ارزشمند است. به همین دلیل ما بر آن شدیم فراوانی پلی‌مرفیسم ژن ACTN۳ که یکی از ژن‌های مؤثر در عملکرد عضله است را در ورزشکاران فوتبالیست و مقایسه آن با جمعیت عمومی ایران (افراد کم‌تحرک) را برای اولین بار در ایران داشته باشیم.
این مطالعه روی ۹۰ فوتبالیست نخبه (مرد) توسط دکتر عسل هنرور برای اولین بار انجام شده است. انتخاب جمعیت ورزشکار به این صورت بود که فوتبالیست‌های مرد بین رنج سنی ۱۷ تا ۳۵ سال با سابقه ورزشی حرفه‌ای بیشتر از ۵ سال انتخاب شدند.
نتایج بدین صورت بود.
۱- به نوعی می‌توان گفت: یک نوع انتخاب (سلکشن) غیر مستقیم در ورزشکاران فوتبال رخ داده است و بیشتر افراد جامعه فوتبالیست را ژنوتیپ RR و RX تشکیل داده است.
۲- همچنین پراکندگی ژنوتیپ RR و XX در فوتبالیست‌ها تقریباً ۲ برابر جامعه کنترل است که می‌توان گفت: دلیل این نتیجه به علت ماهیت فوتبال ایران که هم به افراد قدرتی و هم به افراد استقامتی نیاز دارد، برمی‌گردد.
از آنجایی که فوتبال یک ورزش سرعتی قدرتی، تحملی است و فعالیت‌های این ورزش نظیر پریدن، ضربه زدن، دویدن... از نوع فعالیت‌های پرقدرت و انفجاری است، حضور ژن ACTN۳ می‌تواند تأثیر بر بهبود دوی سرعت و پریدن در این افراد داشته باشد.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد می‌توان ژن ACTN۳ را به عنوان یک بیومارکر مهم برای مشاور ژنتیک در افراد مستعد به ورزش معرفی کرد. توزیع ژنوتیپ پلی‌مرفیسم مذکور در جمعیت عمومی ایران شامل مرد و زن تقریباً یکسان است و می‌توان این نتیجه را گرفت که این پلی‌مرفیسم تحت جنسیت نیست. نکته دیگر در این پژوهش این است، چون فوتبال یک ورزش استقامت است، ژنوتیپ XX در جمعیت فوتبالیست با توجه به فرضیه‌ای که ما در نظر گرفتیم، بیشتر از جمعیت عمومی ایران (کم‌تحرک) است.
توانایی ورزشکاران در رقابت‌های سرعتی و یا استقامتی بیشتر توسط نوع فیبر‌های ماهیچه‌ای که به ارث می‌برند تعیین می‌شود تا تمریناتی که انجام می‌دهند. دو نوع پروتئین که عبارتند از: ACTN۲ و ACTN۳ جزو اصلی و غالب سارکومر و دیسک Z. در ماهیچه محسوب می‌شوند. بسیاری از فعالیت‌های فوتبال مثل پریدن، ضربه زدن، دویدن، از نوع فعالیت‌های پرقدرت و انفجاری به شمار می‌رود و هنگام چنین فعالیت‌هایی بازده توانی به قدرت عضلات درگیر بستگی دارد، بنابراین داشتن قدرت بالا عضلانی برای بازیکنان فوتبال ارزشمند است. به همین دلیل ما بر آن شدیم فراوانی پلی‌مرفیسم ژن ACTN۳ که یکی از ژن‌های مؤثر در عملکرد عضله است را در ورزشکاران فوتبالیست و مقایسه آن با جمعیت عمومی ایران (افراد کم‌تحرک) را برای اولین بار در ایران داشته باشیم.
این مطالعه روی ۹۰ فوتبالیست نخبه (مرد) توسط دکتر عسل هنرور برای اولین بار انجام شده است. انتخاب جمعیت ورزشکار به این صورت بود که فوتبالیست‌های مرد بین رنج سنی ۱۷ تا ۳۵ سال با سابقه ورزشی حرفه‌ای بیشتر از ۵ سال انتخاب شدند.
نتایج بدین صورت بود.
۱- به نوعی می‌توان گفت: یک نوع انتخاب (سلکشن) غیر مستقیم در ورزشکاران فوتبال رخ داده است و بیشتر افراد جامعه فوتبالیست را ژنوتیپ RR و RX تشکیل داده است.
۲- همچنین پراکندگی ژنوتیپ RR و XX در فوتبالیست‌ها تقریباً ۲ برابر جامعه کنترل است که می‌توان گفت: دلیل این نتیجه به علت ماهیت فوتبال ایران که هم به افراد قدرتی و هم به افراد استقامتی نیاز دارد، برمی‌گردد.
از آنجایی که فوتبال یک ورزش سرعتی قدرتی، تحملی است و فعالیت‌های این ورزش نظیر پریدن، ضربه زدن، دویدن... از نوع فعالیت‌های پرقدرت و انفجاری است، حضور ژن ACTN۳ می‌تواند تأثیر بر بهبود دوی سرعت و پریدن در این افراد داشته باشد.
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد می‌توان ژن ACTN۳ را به عنوان یک بیومارکر مهم برای مشاور ژنتیک در افراد مستعد به ورزش معرفی کرد. توزیع ژنوتیپ پلی‌مرفیسم مذکور در جمعیت عمومی ایران شامل مرد و زن تقریباً یکسان است و می‌توان این نتیجه را گرفت که این پلی‌مرفیسم تحت جنسیت نیست. نکته دیگر در این پژوهش این است، چون فوتبال یک ورزش استقامت است، ژنوتیپ XX در جمعیت فوتبالیست با توجه به فرضیه‌ای که ما در نظر گرفتیم، بیشتر از جمعیت عمومی ایران (کم‌تحرک) است.