فوتبال نوشت| شادی قبل از گل

خبرورزشی/ مهدی یاراحمدی خراسانی: قبل از بازی پرسپولیس در بازی‌های آسیایی برابر تیم‌های متمول قطری بسیاری از رسانه‌ها چنان از الدحیل و بعد السد غول ساخته بودند که اگر کسی خبر نداشت گمان می‌کرد طرف مقابل تیم ایرانی، مثلاً بارسلونا یا رئال‌مادرید است. به هر حال پرسپولیس با رشادت و درایت به مرحله بعد صعود کرد و استقلال هم اگر کمی ذهن مربی و بازیکنانش متمرکزتر بود با صعود فاصله بسیار کمی داشت، اما حالا که سرخپوشان از این مراحل با هر زحمتی که بوده عبور کرده و در یک‌قدمی فینال آسیا هستند نوعی خوش‌خیالی و خوشبینی افراطی در برخی طرفداران، رسانه‌ها، پیشکسوتان و حتی برخی بازیکنان دیده می‌شود که گویی از حالا آن‌ها یک پای فینال هستند. این نوع رفتار بسیار خطرناک است. همان‌طور که بزرگ کردن رقیب تا جایی که پیروزی خودمان بر آن‌ها را محال بدانیم نامناسب و زمینه‌ساز شکست می‌باشد دست‌کم گرفتن حریف قدرتمند هم قطعاً اثرات نامطلوبی بر جا خواهد گذاشت. هر چند برانکو حواسش حسابی جمع است و برخی بزرگ‌تر‌های تیم مثل سیدجلال بازی برگشت را به درستی سخت‌تر از بازی رفت پیش‌بینی کرده‌اند ولی به هر حال احساس می‌کنم جو عمومی به نوعی شادی قبل از گل به راه انداخته است. یادمان نرود که ما تنها با یک گل از حریف پیش افتادیم با این تفسیر که در بازی برگشت هر گل آن‌ها دو برابر ارزش دارد و طرف‌مان ژاوی، بونجاح، گابی و میلیارد‌ها پول قطری هاست که معلوم نیست چه کار‌هایی می‌تواند انجام دهد. پس کمی جدی‌تر باشیم و کماکان روحیه مبارزه خویش را افزایش دهیم تا دقیقاً سربزنگاه کم نیاوریم. مراقب باشیم همان نگرشی که سال ۷۸ در فینال باشگاه‌های آسیا دست استقلال را در ورزشگاه آزادی برابر تیم جوبیلو ایواتای ژاپن از جام کوتاه کرد مجدداً برای سرخپوشان تکرار نشود. تا حداقل بعد از چندین سال دوری از قهرمانی آسیا باشگاه‌های ایرانی بتوانند این طلسم را بشکنند.