خبرورزشی/کاوه علیاسماعیلی: حضور در بازیهای پاراآسیایی ۲۰۱۸ جاکارتا در کنار تمام سختیهایی که داشت، شیرینیهایی نیز به همراه آورد؛ از ۳۱ طلا رسیدیم به ۵۱ طلا و از رده چهارم به سوم آسیا. شاهین ایزدیار پسر خوب کرج، همه چیز را تغییر داد و از ۵ نقره در ۲۰۱۴ کرهجنوبی، ۶ طلا و یک نقره در ۲۰۱۸ اندونزی ساخت. همه اینها به کنار، برای خبرنگاران نیز جذابیتهای بازی بالا بود. در یکی از روزها، هنگامی که در مرکز رسانهای مشغول تنظیم اخبار بودیم، شیزو هاروکو دبیر بخش ورزشی روزنامه یومیوری شیمبون ژاپن سراغمان آمد تا کمی گپ بزنیم. او میگفت: برای ما یک فاجعه بزرگ رقم خورده زیرا طی دو سال گذشته، تیراژ روزنامهمان از ۱۵ میلیون نسخه در روز به ۸ و نیم میلیون نسخه کاهش یافته و این نشان میدهد مردم علاقه بیشتری به استفاده از رسانههای اینترنتی پیدا کردهاند. البته هاروکو تأکید داشت با اینکه نسخه کاغذی روزنامه یومیوری با کاهش همراه شده، اما دانلود صفحات روزنامه رو به افزایش است و این یعنی «روزنامهها زنده هستند و نفس میکشند.» حرفهای این خبرنگار که سابقه ۲۱ سال کار حرفهای را داشت، ما را به یاد روزنامههای ایران انداخت. روزنامههایی که یک زمانی برای خودشان برو و بیایی داشتند و حالا شرایط سختی را تحمل میکنند. این ماجرا به خصوص برای کسانی که رشته تحصیلیشان روزنامهنگاری بوده، محسوستر است زیرا آینده جالب و امیدوارکنندهای را در نمای دور نمیبینند. تفاوت روزنامه در دو کشور آسیایی به قدری زیاد است که دبیر بخش ورزشی یومیوری بابت ریزش ۷ میلیون نسخهای و افزایش میزان دانلود صفحات روزنامه در فضای مجازی از واژه «فاجعه» استفاده میکند و ما در ایران همچنان باید به آینده کاریمان «خوشبین» باشیم در حالی که روزنامهنگاری در کشورمان جزو فعالیتهای پرفشار به شمار میرود و امنیت شغلی، چیزی شبیه یک شوخی در فعالیت روزنامهنگاران ایرانی است.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
تفاوت وضعیت انتشار روزنامه ها بین ایران و ژاپن به قدری زیاد است که دبیر بخش ورزشی یومیوری بابت ریزش ۷ میلیون نسخهای و افزایش میزان دانلود صفحات روزنامه در فضای مجازی از واژه «فاجعه» استفاده میکند.