خبرورزشی/ شهراد باغستانی: کلافه شده، عصبی است، به همه اتفاقهای پیرامونش واکنش نشان میدهد و هر هفته در کنفرانس خبری ممکن است با پاسخهای عجیبش به سؤالات خبرنگاران خبرساز شود. ژوزه مورینیو در 55 سالگی به نقطهای رسیده که فکر میکنیم یک مربی پابهسن گذاشته نزدیک به بازنشستگی است. اما چرا مورینیو هفته به هفته بیحوصلهتر میشود؟ چرا او دیگر آقایخاص نیست؟
واقعیت ماجرا این است که ژوزه مورینیو این روزها خیلی تلاش میکند خودش را ثابت کند. هم به جماعت خبرنگار و همه فوتبالدوستان میخواهد بگوید مربی پرافتخاری بوده، هم میخواهد به نوعی افتخاراتش را به رخ هواداران چلسی و منچستریونایتد بکشد. انگشتهای سرمربی شیاطینسرخ زیاد به کار او میآید، زمانی برای اینکه به خبرنگاران در کنفرانس خبری نشان دهد 3 قهرمانی در لیگ برتر داشته و پس از آن هنگامی که هواداران چلسی او را هـو میکنند و میخواهد 3 قهرمانی که برایشان به ارمغان آورده را یادآوری کند.
مورینیو همیشه تأکید دارد همه باید به او احترام بگذارند. او حق دارد، وقتی بهعنوان یک سرمربی کمتجربه به لیگ برتر آمد تاریخساز شد و در 42 سالگی قهرمانی اولش را جشن گرفت. سبک خودش را پیاده کرد و مربی مطرحی شد. دومین فصل متوالی هم برای چلسی لیگ برتر را به ارمغان آورد و همه بزرگان اروپا برای استخدامش سر و دست میشکستند. در اینترمیلان و رئالمادرید مربیگری کرد، در ایتالیا و اسپانیا هم قهرمان شد، لیگ قهرمانان را فتح کرد و سال به سال اعتبار بیشتری بهدست میآورد. در بازگشت به انگلیس هم نشان داد هنوز حرفهایی برای گفتن دارد و تعداد قهرمانیهایش با چلسی را به عدد 3 رساند. در واقع برابر هواداران چلسی حق را به آقایخاص میدهیم. آنها نباید فراموش کنند در کل 6 قهرمانی در تاریخ لیگ دارند که نیمی از آنها را به لطف مورینیو جشن گرفتهاند.
اما از هیاهو و کلکل مورینیو با هواداران چلسی که بگذریم میبینیم که واضح است این روزها مورینیو در گذشته گیر کرده در حالی که هواداران منچستریونایتد هم وضعیت مشابه با او دارند. «گذشته همواره بدترین تهدید برای آینده است.» این نقل قول از کتاب معروف جزء از کل نوشته استیو تولتز گویای حال و روز فعلی آقایخاص است. او باید هرچه که انجام داده را رها کند. اگر میخواست به قهرمانیهایش در پرتغال، انگلیس، ایتالیا و اسپانیا بنازد باید مربیگری را کنار میگذاشت و فقط درباره آنها صحبت میکرد. حالا به هر شکلی که شده و با هر ترفندی که هست هواداران منچستریونایتد میخواهند دوران جدیدی را شروع کنند، برایشان توجیههای مورینیو هم اهمیتی ندارد. آنها هم میخواهد روزی برسد که دائم از روزهای پرافتخار با سرالکس فرگوسن صحبت نکنند. 5 سال از جدایی فرگی گذشته و هنوز حسرت جدایی او را میخورند. مورینیو اگر در اولدترافورد احترام میخواهد باید همینجا آن را طلب کند، نه اینکه افتخاراتش در باشگاههای دیگر را به رخ هواداران منچستریونایتد بکشاند یا با بهانههای واهی ناکامیهایش را توجیه کند.
آقایخاص؛ گذشته را رها کن و به ساختن آینده در تئاتر رؤیاها بپرداز.