برداشت یک| تیم ملی مقابل ترینیداد و توباگو

خبرورزشی/جهانگیر کوثری: حریف تیم ملی از دورترین نقطه آمریکای مرکزی و شمالی و دریای کارائیب می‌آید، از غرب اقیانوس اطلس. سرخ‌پوستان کاریب قوم مسلط این منطقه نام کارائیب را شکل دادند و در قرن پانزدهم نام دریای کارائیب را به آن نهادند تا کریستف کلمب، هند غربی را کشف کرد و آنتیل را بر آن نام نهاد. ترینیداد و توباگو دو جزیره کوچک در دریای آنتیل با جمعیتی حدود 1/2 میلیون نفر در نزدیکی ونزوئلا با مرز‌های باریکی که صد‌ها جزیره دیگر که حالا کشور‌های کوچک منطقه به حساب می‌آیند در کنار آن قرار دارد که همه مستعمره انگلیس بودند و به نوعی دارای استقلال به ظاهر انقلابی شده‌اند. ترینیداد و توباگو دو جزیره جدا از هم به اتفاق کشوری را تشکیل داده‌اند. رئیس‌جمهور از ترینیداد و نخست‌وزیر از توباگو است، اما چون نفت و گاز دارند جزو کشور‌های ثروتمند منطقه به حساب می‌آیند. این کشور سال ۲۰۰۶ موفق شد به جام جهانی راه یابد که دو بازی مقابل انگلیس و پاراگوئه را باخت و با سوئد مساوی کرد. در زمان حال یک مربی بومی به نام دنیس لاورنس دارد و یک بازیکن برجسته به نام کورتیس گونزالس که اتفاقاً بازیکنان این کشور منطقه آسیای غربی را خوب می‌شناسند و چند بازیکن در باشگاه‌های عربستان دارند. آن‌ها چند هفته پیش تیم ملی امارات را دو بر صفر شکست دادند و معمولاً با چهار مدافع، دو هافبک دفاعی و سه هافبک رو به حمله و یک مهاجم نوک بازی می‌کنند و یارد لندن در نوک، یکی از بهترین‌های آنهاست. او مهاجمی درشت‌اندام، قلدر، سرزن و شوتزن است. آدریان فونسته دروازه‌بان باتجربه‌ای است که یکی از ستون‌های اصلی تیم ملی ترینیداد و توباگو به حساب می‌آید. چهار مدافع ثابت این تیم را گولارد، آرشیا، کاتو و مارکوس یوسف تشکیل می‌دهند. آلوین یونس و روئن مور دو هافبک دفاعی‌اند، دانیل کی‌روش، تریستان هاگ و کورتیس گونزالس سه هافبک رو به جلو و یارد لندن هم در نوک حمله بازی می‌کند. بازی مقابل ترینیداد و توباگو برای تیم ملی ما حکم یک بازی روان را دارد تا حس برتری‌جویی خود در تیم را تقویت کنیم و قادر باشیم برنامه یا تاکتیک تیمی را به‌راحتی پیاده نماییم. این بازی چندان ما را راضی نخواهد کرد، اما یک نوع قدرت‌نمایی تیمی مقابل حریفان از نظر روحیه خواهد بود تا عراق، ویتنام و یمن سرگروه خود را بهتر بشناسند.