خبرورزشی/ کارن فیروزی: کیلیان امباپه ستاره جوان فرانسوی‌ها که فردا ۲۰ ساله می‌شود، همین حالا به اندازه ۲۰ سال فعالیت در حوزه فوتبال سرشناس شده. او در ۱۹ سالگی با فرانسه قهرمان دنیا شد و امسال هم به عنوان نفر چهارم توپ طلا معرفی شد. کیلیان که با ۱۸۰ میلیون یورو از موناکو به پاری‌سن‌ژرمن آمده، ارزشش تقریباً دو برابر شده و حالا هر باشگاهی به راحتی از پس خرید او برنمی‌آید. برترین بازیکن زیر ۲۱ سال دنیا که همین چند وقت پیش جایزه کوپا فرانس فوتبال را به دست آورده در گفت‌وگو با همین مجله فرانسوی، صحبت‌های جالبی می‌کند که بخشی از آن را از نظر می‌گذرانید.
بازی مهم
اگر قرار باشد فقط یک بازی در سال ۲۰۱۸ را انتخاب کنم آن بازی با آرژانتین در جام جهانی است. از همان بازی بود که جام جهانی برای ما به عنوان یک تیم شروع شد. البته این بازی همان دیداری بود که من را به دنیا معرفی کرد، آن هم فقط به لطف عملکردی که داشتم.
توپ طلا
امسال دومین باری بود که در فهرست کاندیدا‌های توپ طلا قرار داشتم. همیشه همان احساس لذت و افتخار یکسان به آدم دست می‌دهد که در بین بزرگان فوتبال قرار می‌گیرد. سال ۲۰۱۷ من هفتم شدم و امسال به رده چهارم رسیدم. درست است که کمی برای از دست دادن توپ طلا ناراحتم ولی خب همین جهش برای من یک نوع پیشرفت است.
لیگ قهرمانان
ناراحتی امسال من بیشتر حول همین محور می‌چرخد. البته ناکامی‌مان در لیگ قهرمانان در از دست دادن توپ طلا بی‌تأثیر نبود. نمی‌شود هر سال به همین راضی باشیم که به یک‌هشتم نهایی می‌رسیم. پی‌اس‌جی در این فصل پیشرفت محسوسی کرده ولی باید بتوانیم از این هم بهتر باشیم.
اونای امری
کمکی که به من کرد تا با این تیم وفق پیدا کنم، کاری که اصلاً ساده نبود، را هرگز فراموش نمی‌کنم. من برای این مرد با وجود اینکه در پاریس موفق نبود، احترام زیادی قائلم. زمانی که با آرسنال قرارداد بست پیامی فرستادم و به او تبریک گفتم ولی خب حالا فاصله‌مان زیاد است.
فرانسه
اینکه کل کشور در زمان برگزاری جام جهانی پشت ما بودند من را احساساتی می‌کند. در کمپ خودمان در روسیه خیلی از این شوروهیجانی که به وجود آمده آگاهی نداشتیم. بعد از نیمه‌نهایی بود که تازه تصویری از شادی مردم فرانسه به ما نشان دادند که دیدیم چقدر باشکوه است. وقتی می‌بینی که مردم به خاطر تو به خیابان‌ها ریخته‌اند دلت می‌خواهد از دل و جان برای پیراهن کشورت مایه بگذاری.
بوفون
اسطوره مطلق. از آن دسته بازیکنانی است که نه چندان پیش به خودم درباره اش می‌گفتم «یعنی می‌شود یک روز برای یک‌بار هم که شده کنارش بازی کنم».
آزار
بازیکنی است که امسال در جام جهانی مقابلش بازی کردم و سطح بازی اش حسابی من را تحت تأثیر قرار داد. وقتی او قرار باشد توپ را پاس بدهد، چون فرمانده بازی تیمش است، این کار را با فراغت بال مثال‌زدنی انجام می‌دهد. وحشتناک خوب است. ضمن اینکه هرگز نباید از سرعت وحشتناکی هم که دارد به سادگی گذشت.
کیلیان
امسال سال من بود، نه؟ (می خندد). سال ۲۰۱۷ فوق العاده برای من خوب بود ولی همان زمان گفتم امیدوارم سال ۲۰۱۸ از این هم بهتر شود. راستش با کلی جام و قهرمانی که دارم نمی‌توانم اصلاً ناراحت باشم. حالا می‌گویم امیدوارم سال ۲۰۱۹ هنوز هم از این سال زیباتر شود.
عصب‌شناس
همین جا باید از آن پزشکی که بعد از برخوردم با آنتونی لوپز (دروازه‌بان لیون) به من رسیدگی کرد، تشکر کنم. در آن لحظه خیلی ترسیده بودم البته فکر نمی‌کنم به اندازه مامانم ترسیده باشم. سه هفته و ۵-۶ مسابقه را از دست دادم. تا یک ماه و نیم درگیرش بود. از لوپز گلایه‌ای ندارم جزئی از بازی بود و کارش تا حدودی ناشیانه بود ولی نفهمیدم داور مسابقه چرا سوت نزد و خطایی نگرفت. وقتی پیش آن عصب‌شناس رفتم گفت که ۴ هفته‌ای نمی‌توانی بازی کنی؛ این در حالی بود که سه هفته دیگر با رئال‌مادرید بازی داشتیم. به او گفتم برای تجویزی که کرده‌ای احترام زیادی قائلم ولی لطفاً برنامه‌ای بچین که من به بازی با رئال برسم، چون نمی‌خواهم این بازی مهم را از دست بدهم. این‌طوری شد که برنامه‌مان تغییر کرد و کمی با سرعت برنامه را پیش بردیم.
پنالتی
امسال مقابل ایسلند (۲-۲) اولین پنالتی‌ام در تیم ملی بزرگسالان را زدم. امیدوارم سال ۲۰۱۹ پنالتی‌های بیشتری هم بزنم. من مهاجم هستم و دوست دارم گل بزنم. در تیم‌های بزرگ ۸ یا ۹ پنالتی در طول یک فصل به دست می‌آید. خب اضافه شدن ۸ یا ۹ گل به کارنامه گلزنی می‌تواند خیلی چیز‌ها را تغییر دهد.
زدن ۴ گل در یک بازی
در رده نوجوانان موفق شده بودم چنین کاری کنم ولی در رده جوانان هرگز موفق به انجامش نشدم. با این حال در سطح حرفه‌ای فرصتی دست داد تا دوباره چنین کاری کنم آن هم در بازی برابر لیون، تیمی که در این فصل بسیار قدرتمند است و حسابی ما را به دردسر انداخته بود. البته برد ۵ برصفر لیون با ۴ گلی که من زدم پیامی بود برای بقیه تیم‌های لیگ؛ اگر انگیزه داشته باشیم، ایستادگی مقابل ما سخت است.
آرزو‌ها
تمام کار‌هایی که در عرض این دو سال کردم بخشی از آرزو‌هایی بود که داشتم؛ آن‌ها در عرض زمان کمی هم تقریباً محقق شدند؛ قهرمانی دنیا، بازی کردن کنار بهترین بازیکنان دنیا. خب این‌ها همان آرزو‌هایی بودند که من هر بار صبح که از خواب بیدار می‌شدم آرزویش می‌کردم ولی کمی بعد به سرم می‌کوبیدم و می‌گفتم این‌قدر رؤیاپردازی نکن. قبل از فکر کردن به این چیز‌ها باید سخت تلاش کنی.
خاطره
در همین ۱۹ سالگی کلی خاطره در سرم دارم ولی چیزی که در سرم حک شده تصویری بود که بعد از بازگشت از جام جهانی دیدم. وقتی سوار اتوبوس بودیم و دور افتخار می‌زدیم پیش خودم فکر می‌کردم این دیگر خیلی خیلی برای ما زیاد است. فکر می‌کنم آدم با دیدن آن صحنه‌ها خیلی سریع غرق خوشی می‌شود.
جایزه
تیمی و انفرادی امسال جوایز زیادی به دست آوردم. از بردن جایزه‌ها هیچ وقت خسته نمی‌شوم، چون پاداش کاری است که می‌کنم. همه جوایزی که به دست آورده‌ام را در یک سالن گذاشتم و بعضی وقت‌ها، زمانی که شکست خورده به خانه برمی‌گردم، می‌روم و جلوی آن جوایز قدم می‌زنم. حس خوبی دارد.
بی‌همتا
دلم نمی‌خواهد سال ۲۰۱۸ سال بی‌همتایی برای من باشد. فقط دلم می‌خواهد یک مرحله از مراحل بی‌همتای دیگری باشد که در آینده در انتظارم است.
ونگر
یکی از چهره‌های ماندگار فوتبال فرانسه است که از آرسنال جدا شد. در دنیای فوتبال آدم‌های زیادی نمی‌بینم که مثل ونگر کار کرده باشند. قبل از اینکه سال ۲۰۱۷ با پاری‌سن‌ژرمن قرارداد ببندم، ونگر به من زنگ زد و برای آرسنال صحبت کرد. من مسیر دیگری را انتخاب کردم ولی او از من ناراحت نشد. خیلی مهربان بود و برایم آرزوی موفقیت کرد.
زیدان
این یکی هر سال در الفبای فوتبالی من جا می‌گیرد. او سه بار پشت‌سر هم لیگ قهرمانان اروپا را برد و بعد رفت. اعتراف می‌کنم که از رفتنش کمی شوکه شدم، ولی خب، زیدان همین قدر بزرگ است. همین چند وقت پیش او را دیدم و باید اعتراف کنم زیدان یکی از آدم‌هایی است که جلویش خودم را خیلی خیلی کوچک می‌بینم. آنقدر کاریزماتیک است که وقتی جلو شما می‌ایستد حس می‌کنید ۱۵ نفر است.