
خبرورزشی/جهانگیر کوثری: تسخیر قلب مردم، برانگیختن احساسات ملی مردم، ترویج حس ناسیونالیستی و ساختن یک تاریخ شوقبرانگیز برای مردم و آگاهی دادن جمعی که همان آگاهی دادن ملی است. شور و حس و حال ما به عناصر تشکیلدهنده ملت و به طور کلی باروری فرهنگ ما در تمام زمینهها که خوشبختانه ورزش همیشه سردمدار این جریانات ناسیونالیستی بوده است. این حس در مبارزات باستانی هم با پیروزی پهلوانان ما در جنگهای تن به تن معنا میگرفت. یونانیها این فرهنگ را بین ملل و سرزمینهای مختلف جا انداختند، زمانی که پهلوانان اساطیری آنها جنگهای بزرگ را فتح میکردند و در دایره ایستاده دو لشکر در نبرد تن به تن بر پهلوانان حریف پیروز میشدند، با ایجاد یک آرمان و هویت برای ملتها این حس (ناسیونالیستی) را رشد میدادند. برای ایرانیها نیز در زمان ساسانیان این شکل از ملیگرایی و ناسیونالیستی در مفهوم ایرانشهر جای میگرفت. برخلاف هخامنشی و اشکانیان که به دنبال یک مفهوم جهانی بودند تا درون کشوری آموزههای آنان ریشههای مردمی را تا مرزهای دور کش میداد. مثل اساطیر یونانی و قهرمانان آنان، طبیعت جهان و ریشههای آن و اهمیت مکتب و آیینهایشان. از شکل ادبیاتی آنها گرفته تا سرودهای هومری و چرخههای حماسی که بر فرهنگ غرب تأثیر فراوانی گذاشته است.
امروز ورزش، المپیک و فوتبال هویت عام کشورهای جهان را رقم میزنند و گاه در رشتههای فردی این احساس در ابعاد کوچکتر پاسخگو میشود. ایزدان المپ، به همینگونه معرفی و فرمانروای مردم عام شدند. آشیل، هرکول و افسانه هلن قهرمان تروآ به دنبال این اسطورهسازی میآید، عقاید روحی که بعدها آن را در کالبد و ظاهر یک انسان بازسازی میکردند، یعنی حقیقتی که حقیقت نیست و عوام آن را برای خود میسازند و جاودانه میشود. در جهان ورزش امروز قهرمانان ورزشی جانشین قهرمانان افسانهای میشوند و تا نقطهای پیش میروند که تختی تا مرز افسانه شدن پیش میرود، نه اسطوره. اینکه عوام بعضی از قهرمانان امروز را اسطوره میخوانند، به اشتباه میروند. حتی مارادونا برای مردم آرژانتین به ویژه سرخپوستان نقرهای (آرژنتوم) به یک افسانه تبدیل میشود. در فوتبال ما نیز قهرمانانی تا مرز افسانه رفتهاند و گاه تیم فوتبال ما با اشارههایی به افسانهسازی از کنار فوتبال عبور کرده است. در شرایط حساس سیاسی امروز منطقه، تسخیر قلب مردم در جدالهای فوتبالی رایج شده است. تیم ملی فوتبال ما در جام ملتهای آسیا به این میدان گام میگذارد تا حسادتهای سیاسی عربها را نسبت به تاریخ دیرینه ایران جوابگو باشد. همان حس ناسیونالیستی که ایران در شرایط فعلی به آن نیاز دارد. همه باید به دنبال این ارابه بزرگ برویم، نه ارابههای رنگخورده زودگذر. تیم ملی فوتبال ما نیازمند حمایت تمام مردم، تمام مسئولان و تمام رسانههاست. مردم را در کوچههای بنبست رنگها نگه نداریم. آماده باشیم برای یک نبرد تازه در خاک یک عرب تازه به دوران رسیده. حضور در امارات برای قهرمانی تیم ملی فوتبال. از امروز در انتظار و گوش به پیامهای وزیر ورزش و مسئولان بلندپایه و رؤسای باشگاهها و مردم هستیم. میرویم روی خاکهایی که بوی نفت میدهد و غریبگی!
امروز ورزش، المپیک و فوتبال هویت عام کشورهای جهان را رقم میزنند و گاه در رشتههای فردی این احساس در ابعاد کوچکتر پاسخگو میشود. ایزدان المپ، به همینگونه معرفی و فرمانروای مردم عام شدند. آشیل، هرکول و افسانه هلن قهرمان تروآ به دنبال این اسطورهسازی میآید، عقاید روحی که بعدها آن را در کالبد و ظاهر یک انسان بازسازی میکردند، یعنی حقیقتی که حقیقت نیست و عوام آن را برای خود میسازند و جاودانه میشود. در جهان ورزش امروز قهرمانان ورزشی جانشین قهرمانان افسانهای میشوند و تا نقطهای پیش میروند که تختی تا مرز افسانه شدن پیش میرود، نه اسطوره. اینکه عوام بعضی از قهرمانان امروز را اسطوره میخوانند، به اشتباه میروند. حتی مارادونا برای مردم آرژانتین به ویژه سرخپوستان نقرهای (آرژنتوم) به یک افسانه تبدیل میشود. در فوتبال ما نیز قهرمانانی تا مرز افسانه رفتهاند و گاه تیم فوتبال ما با اشارههایی به افسانهسازی از کنار فوتبال عبور کرده است. در شرایط حساس سیاسی امروز منطقه، تسخیر قلب مردم در جدالهای فوتبالی رایج شده است. تیم ملی فوتبال ما در جام ملتهای آسیا به این میدان گام میگذارد تا حسادتهای سیاسی عربها را نسبت به تاریخ دیرینه ایران جوابگو باشد. همان حس ناسیونالیستی که ایران در شرایط فعلی به آن نیاز دارد. همه باید به دنبال این ارابه بزرگ برویم، نه ارابههای رنگخورده زودگذر. تیم ملی فوتبال ما نیازمند حمایت تمام مردم، تمام مسئولان و تمام رسانههاست. مردم را در کوچههای بنبست رنگها نگه نداریم. آماده باشیم برای یک نبرد تازه در خاک یک عرب تازه به دوران رسیده. حضور در امارات برای قهرمانی تیم ملی فوتبال. از امروز در انتظار و گوش به پیامهای وزیر ورزش و مسئولان بلندپایه و رؤسای باشگاهها و مردم هستیم. میرویم روی خاکهایی که بوی نفت میدهد و غریبگی!