خبرورزشی/مهری رنجبر؛ احسان حدادی که تنها شانس مدال دوومیدانی است، اما بعد از بازی‌های آسیایی جاکارتا نه مربی دارد و نه تمرین جدی می‌کند. اختلاف او با مجید کیهانی رئیس فدراسیون کار را سخت‌تر کرده است و البته گرانی ارز هم مزید بر علت شده. حدادی ظاهراً این روز‌ها را پیش‌بینی می‌کرد که با چهارمین قهرمانی اش در بازی‌های آسیایی دست به دامان وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک شد. او وعده مدال طلای المپیک را داده به شرط حمایت. حمایتی که از فدراسیون ناامید است. رکورددار پرتاب دیسک آسیا برای تدارک قبل از المپیک دو برابر بودجه‌ای که فدراسیون قولش را داده می‌خواهد.
*بعضی‌ها معتقدند تو تنها ۲۰ درصد شانس مدال طلای المپیک داری. شاید فدراسیون بابت همین مسئله کمی تردید دارد؟
این حرف‌ها مسموم است و تنها در دوومیدانی زده می‌شود. آن‌هایی که این حرف‌ها را می‌زنند اصلاً کارشناس نیستند. شاید کارشناس دوومیدانی باشند، اما پرتاب دیسک نه، نیستند. چراکه مدال المپیک هم ندارند. حتی آقای صالحی‌امیری گفتند در ورزش صد درصد نداریم. شاید برای یک ورزشکار هزینه شود، اما قبل از مسابقه به خاطر مصدومیت ناکام بماند. مگر برای المپیک ۲۰۰۸ پکن کسی فکرش را می‌کرد که من مدال نگیرم، اما زد و مصدوم شدم. در لندن مدال نقره گرفتم و ریو هم مدال نگرفتم، اما می‌خواهم در المپیک ۲۰۲۰ توکیو خوشرنگ‌ترین مدال را بگیرم.
*فدراسیون ظاهراً برای تو بودجه‌ای گذاشته، یعنی تا قهرمانی آسیا ۵۰ میلیون و بعد برای قهرمانی جهان و المپیک ماهی ۱۰۰ میلیون می‌دهد، با آن موافقی؟
من نه یک ریالش را دوست دارم و نه ۵۰ میلیون. وظیفه من مدیریت کار و برنامه‌هایم نیست. من ورزشکارم و وظیفه‌ام تمرین سخت، استراحت و مسابقه است. اگر قرار باشد فکرم را برای قرارداد با مربی و ماساژورم بگذارم، بلیت قطار و هواپیما بگیرم، یا برنامه اردو و مسابقه بچینم، دیگر کی وقت برای تمرینم می‌ماند؟ این‌طور باشد یک وقتی ممکن است به خاطر اینکه پولم کم نیاید قید چکاپ زیر نظر مربی آلمانی‌ام را بزنم، اما موقع مسابقه دردسرساز شود. این حرف حساب نیست. هیچ وقت فدراسیونی که کارش روی حساب و کتاب باشد چنین پیشنهادی نمی‌دهد. فدراسیون می‌گوید ما این‌طوری مدیریت می‌کنیم، اما درست نیست. رئیس فدراسیون دوومیدانی تا حالا قهرمان المپیک نساخته و تنها رئیس بانک بوده و گزارش داده است.
*یعنی قبول نمی‌کنی؟
مگر ورزش بانک است؟ آن‌ها حرف‌هایی می‌زنند که شاید بقیه بگویند درست است، اما در واقع سیستم از پایه خراب است. اگر این روش درستی بود، فدراسیون فوتبال هم به اشکان دژاگه یک میلیارد پول می‌داد و می‌گفت برید اردوی قطر، با کی‌روش قرارداد امضا کن و بعد هم با جام قهرمانی آسیا برگرد. بابا در دوومیدانی یک نفر شانس مدال طلا داریم، نه ۱۰۰ نفر.
*حالا چه می‌شود؟
باید تا شنبه و جلسه نهایی با رئیس کمیته ملی المپیک صبر کنیم. قرار است آنجا تکلیف معلوم شود. اگر دوستان کمتر موضع داشته باشند با ورود صالحی‌امیری قضیه حل می‌شود. حتی اگر شنبه هم مسائل حل شود، باز هم واقعاً زمان را از دست داده‌ام. همین حالا هم برای شروع تمرینات خیلی دیر است.
*انگار خیلی خوشبینی به جلسه شنبه؟
رئیس کمیته ملی المپیک فرد مثبتی است و دوست دارد ورزشکاران سروسامان بگیرند. حتی قبلاً هم برای حل مشکل کیانوش رستمی و خیلی ازورزشکاران هم قدم برداشته است. فدراسیون یکسری حرف‌ها می‌زند که سوءتفاهم پیش می‌آید و اتفاقاتی که نگاه بقیه را به من تغییر می‌دهد. در حالی که من توقع بی‌جایی ندارم. تنها امکانات اولیه می‌خواهم تا حرفه‌ای تمرین کنم، اما فدراسیون ما خیلی حرفه‌ای عمل نمی‌کند. اگر حرفه‌ای بود که مثل فدراسیون کشتی، تکواندو و... کار می‌کرد.