به گزارش خبرورزشی، ستارههای فوتبال متعلق به عصر خاصی نیستند و هر عصری برای خود ستاره دارد و قیاس بازیکنان بزرگ گذشته و امروز اشتباه بزرگی است.
امروز علیرضا بیرانوند ستاره فوتبال ایران است. دروازهبانی که از فرش تا عرش خون دلهایی خورد که ما ندیدیم و حتی شاید اگر امروز به ما بگویند این مسیر را طی کنی علیرضا بیرانوند میشوی از طی مسیر به خاطر سختیهایش دست بکشیم و گوشهای بنشینیم و برای این پسر لر دست بزنیم.
علیرضا بیرانوند، یک برند جدید است؛ نه مرحوم ناصر حجازی فقید است و نه احمدرضا عابدزاده. دورهای که ناصر حجازی بازی میکرده و یا احمدرضا عابدزاده، با دوره امروز فرق دارد و این دو عزیز ستارههای زمان خود بودند و علیرضا بیرانوند ستاره امروز فوتبال ماست که به زعم کیروش در کنار قد بلند یک قلب بلند هم دارد.
مهار پنالتی کریس در جام جهانی، خصوصاً که بعد از مهار توپ روی آن خیمه زد تا برای ثانیههایی همه سختیهایی که متحمل شد را یکجا در رؤیا ببیند، نشان داد او یک دروازهبان بزرگ است و البته میخواهد بزرگ بماند. مهار ضربه سر ژاوی در لیگ قهرمانان آسیا و حالا هم پنالتی بازیکن عمان. اینها همان لطف خداست به او، اما لطف خدا شامل حال کسانی میشود که برای موفقیت زحمت بکشند که علیرضا بیرانوند یکی از آنهاست.
طرح حرفهایی از این دست که احمدرضا عابدزاده از علیرضا بیرانوند بهتر بوده، در بازی با استرالیا توپ را یک دستی مهار کرد یا علیرضا بیرانوند از احمدرضا عابدزاده بهتر است و اگر الان دروازهبان تیم ملی بود، نمیتوانست ضربه کریس را مهار کند نه تنها بحثهای قشنگی نیست بلکه از نظر فنی هم اشتباه است. احمدرضا در دوره خود فوتبال میکرده و ستاره بوده و علیرضا بیرانوند در دوره خود. هم احمدرضا عابدزاده در فوتبال ما یک برند است و هم علیرضا بیرانوند.
فوتبال ما برای ادامه بلندپروازی در فوتبال آسیا و فوتبال روز دنیا نیاز به ستارههای جدید دارد. ستارههایی، چون علیرضا بیرانوند. به جای مقایسه اینها با ستارههای گذشته از ظهورشان استقبال کنیم.
امروز علیرضا بیرانوند ستاره فوتبال ایران است. دروازهبانی که از فرش تا عرش خون دلهایی خورد که ما ندیدیم و حتی شاید اگر امروز به ما بگویند این مسیر را طی کنی علیرضا بیرانوند میشوی از طی مسیر به خاطر سختیهایش دست بکشیم و گوشهای بنشینیم و برای این پسر لر دست بزنیم.
علیرضا بیرانوند، یک برند جدید است؛ نه مرحوم ناصر حجازی فقید است و نه احمدرضا عابدزاده. دورهای که ناصر حجازی بازی میکرده و یا احمدرضا عابدزاده، با دوره امروز فرق دارد و این دو عزیز ستارههای زمان خود بودند و علیرضا بیرانوند ستاره امروز فوتبال ماست که به زعم کیروش در کنار قد بلند یک قلب بلند هم دارد.
مهار پنالتی کریس در جام جهانی، خصوصاً که بعد از مهار توپ روی آن خیمه زد تا برای ثانیههایی همه سختیهایی که متحمل شد را یکجا در رؤیا ببیند، نشان داد او یک دروازهبان بزرگ است و البته میخواهد بزرگ بماند. مهار ضربه سر ژاوی در لیگ قهرمانان آسیا و حالا هم پنالتی بازیکن عمان. اینها همان لطف خداست به او، اما لطف خدا شامل حال کسانی میشود که برای موفقیت زحمت بکشند که علیرضا بیرانوند یکی از آنهاست.
طرح حرفهایی از این دست که احمدرضا عابدزاده از علیرضا بیرانوند بهتر بوده، در بازی با استرالیا توپ را یک دستی مهار کرد یا علیرضا بیرانوند از احمدرضا عابدزاده بهتر است و اگر الان دروازهبان تیم ملی بود، نمیتوانست ضربه کریس را مهار کند نه تنها بحثهای قشنگی نیست بلکه از نظر فنی هم اشتباه است. احمدرضا در دوره خود فوتبال میکرده و ستاره بوده و علیرضا بیرانوند در دوره خود. هم احمدرضا عابدزاده در فوتبال ما یک برند است و هم علیرضا بیرانوند.
فوتبال ما برای ادامه بلندپروازی در فوتبال آسیا و فوتبال روز دنیا نیاز به ستارههای جدید دارد. ستارههایی، چون علیرضا بیرانوند. به جای مقایسه اینها با ستارههای گذشته از ظهورشان استقبال کنیم.