خبرورزشی/فرهاد اشراقی: یکی به دولت وصل است، یکی ضددولتی است. یکی آبی است، یکی قرمز، یکی علیه وزارت و فدراسیون می‌نویسد و یکی با آنهاست. خلاصه ماجرا این می‌شود که در ایران رسانه مستقل نداریم و این مستقل نبودن فقط مربوط به رادیو و تلویزیون نیست و تقریباً به اکثر روزنامه‌ها، سایت‌ها، کانال‌ها و... هم تسری پیدا می‌کند.
مسئله اینجاست که بسیاری از ما برای خوشایند این و آن می‌نویسیم و به قول معروف به جایی وصل هستیم! در نتیجه نمی‌توانیم حرف حق بزنیم و حرف دل مردم را بگوییم. این وسط شاید معدود استثنا‌هایی وجود داشته باشد که واقعاً در حد همان استثناست. وقتی بودجه یک رسانه را دولت یا شهرداری و یا فلان نهاد می‌دهد (حتی نهاد‌های خصوصی) به طور طبیعی میکروفون‌ها و قلم‌ها به همان سمت می‌چرخد و در نهایت به یک نویسنده هم خیلی محترمانه می‌گویند تو وقتی در این سایت یا رسانه کار می‌کنی باید خودت را با شرایط اینجا وفق بدهی.
بحث دولتی بودن و وابسته بودن یکسری از رسانه‌ها چندی قبل صدای شخص رئیس‌جمهور را هم درآورد و ایشان از ضرورت مستقل بودن رسانه‌ها گفت و اینکه شاید بهتر باشد احزاب هم برای خودشان رسانه داشته باشند تا حرف‌شان را بزنند. صدالبته حرف زدنی که در راستای درد‌های مردم و خواسته‌های آن‌ها نباشد به درد نمی‌خورد. حالا چه از سوی احزاب و چه از سوی دولتی‌ها و منتقدان دولت. یک رسانه اگر مستقل است باید برای مردم بنویسد و اگر مستقل نیست هم که هیچ حرف و ادعایی باقی نمی‌ماند. ما این مسئله را حتی در ورزش هم داریم. جایی که متأسفانه کمتر صدای حقی شنیده می‌شود.