خبرورزشی/اردشیر لارودی؛ علی‌منصور، در تیم ذوب‌آهن تغییرات لازمى را اعمال کرد، اما در بازى ذوب‌آهن دست نبرد و اجازه داد یاران حدادى‌فر، فوتبال را به دلخواهشان بازى کنند و نتیجه اش را هم گرفتند! منصوریان، هم برمى‌گردد و هم خوب باز خواهد گشت!
و حالا، دوشنبه ٢٠ اسفند ٩٧، ذوب‌آهن با النصر عربستان در لیگ آسیا.
به دنبال نتیجه
هم بازى و هم مسابقه! هم نمایشى درخور و هم نتیجه‌اى مقبول! هم فوتبالى که لحظه لحظه اش تماشا دارد و هم نتیجه‌اى که متناسب است با برترى میدانى تیم‌هاى ایرانى!
هم تلافى بازى با الدحیل و هم جبران و از یاد بردن هدر دادن و اتلاف وقتى که از پرسپولیس سر زد! بازى اول در لیگ آسیا را، بازى عبرت و آینه راستگو و راستى‌نما مى‌دانیم!
پرسپولیس، برابر پاختاکور که تیمى بود بدون هرگونه ویژگى و حتى از «چغریت» و «بد» بدنى هم ذره‌اى اثر در خود نداشت، نه به حریف که به خودش باخت! به واقع‌بین نبودن خودش! به خود بزرگ بودن خودش! برانکو هم در این خودبزرگ‌بینى ناسالم و مرض‌گونه، سهیم بود! در حد یک مربى مؤلف! در حد مربیانى که همیشه، به هنگام «بردن‌ها» هستند و در زمان باختن‌ها، نمى‌توانند نباشند!
نقص مربیان
کار استقلال در بازى با نفت مسجدسلیمان، از آن رو سخت بود که زیر ذره‌بین هم قرار داشت! زیر میکروسکوپ! براى ارزیابى قدرت! براى امیدسنجى پیشاپیش و امیدوار شدن به تکرار نکردن بازى بدى که اتفاقاً (!) مقابل الدحیل رقم خورد! حدس و گمان در مورد پیکارى که استقلال با العین دارد! سه‌شنبه ٢١ اسفند در ورزشگاه آزادى!
مرزبان، باعث شد به استقلال با مثبت‌اندیشى، با خوش‌باورى و با خوش‌خیالى نگاه کنیم! زمانى براى فراموش کردن فاجعه الدحیل!
پر از ابهام
السد قطر، حریف پرسپولیس است! حریفى که بى‌شک براى بردن بازى خواهد کرد. از دقیقه اول تا ثانیه آخر!
مى‌دانیم که پرسپولیس، چه انرژى پنهان شده‌اى دارد و مى‌دانیم که پرسپولیس، برانکو را هم دارد! پر از دانستگى و پر از میدان‌دیدگى!
بازى با نساجى براى احترام به مردم قائمشهر، خود یک طرف ماجرا است و مقابله با مجید جلالى طرف دیگر و حالا، سوى سوم این پیکار یکى دیگر از عجایب هشتگانه لیگ آسیا را، مى‌تواند پدیدآور شود:
پرسپولیس در قطر، نه مهمان که هماورد و حریف السد است! برانکو چگونه از مهدى ترابى و نوراللهى و بشار رسن، استفاده مى‌کند؟ برانکو چگونه علیپور را به گل زدن وامى‌دارد؟ کلید، در دست برانکو قرار دارد! مردى که در قائمشهر هم، چیزى از ابهام‌ها نکاست!
و حالا، دوشنبه ٢٠ اسفند ٩٧، ذوب‌آهن با النصر عربستان در لیگ آسیا.
به دنبال نتیجه
هم بازى و هم مسابقه! هم نمایشى درخور و هم نتیجه‌اى مقبول! هم فوتبالى که لحظه لحظه اش تماشا دارد و هم نتیجه‌اى که متناسب است با برترى میدانى تیم‌هاى ایرانى!
هم تلافى بازى با الدحیل و هم جبران و از یاد بردن هدر دادن و اتلاف وقتى که از پرسپولیس سر زد! بازى اول در لیگ آسیا را، بازى عبرت و آینه راستگو و راستى‌نما مى‌دانیم!
پرسپولیس، برابر پاختاکور که تیمى بود بدون هرگونه ویژگى و حتى از «چغریت» و «بد» بدنى هم ذره‌اى اثر در خود نداشت، نه به حریف که به خودش باخت! به واقع‌بین نبودن خودش! به خود بزرگ بودن خودش! برانکو هم در این خودبزرگ‌بینى ناسالم و مرض‌گونه، سهیم بود! در حد یک مربى مؤلف! در حد مربیانى که همیشه، به هنگام «بردن‌ها» هستند و در زمان باختن‌ها، نمى‌توانند نباشند!
نقص مربیان
کار استقلال در بازى با نفت مسجدسلیمان، از آن رو سخت بود که زیر ذره‌بین هم قرار داشت! زیر میکروسکوپ! براى ارزیابى قدرت! براى امیدسنجى پیشاپیش و امیدوار شدن به تکرار نکردن بازى بدى که اتفاقاً (!) مقابل الدحیل رقم خورد! حدس و گمان در مورد پیکارى که استقلال با العین دارد! سه‌شنبه ٢١ اسفند در ورزشگاه آزادى!
مرزبان، باعث شد به استقلال با مثبت‌اندیشى، با خوش‌باورى و با خوش‌خیالى نگاه کنیم! زمانى براى فراموش کردن فاجعه الدحیل!
پر از ابهام
السد قطر، حریف پرسپولیس است! حریفى که بى‌شک براى بردن بازى خواهد کرد. از دقیقه اول تا ثانیه آخر!
مى‌دانیم که پرسپولیس، چه انرژى پنهان شده‌اى دارد و مى‌دانیم که پرسپولیس، برانکو را هم دارد! پر از دانستگى و پر از میدان‌دیدگى!
بازى با نساجى براى احترام به مردم قائمشهر، خود یک طرف ماجرا است و مقابله با مجید جلالى طرف دیگر و حالا، سوى سوم این پیکار یکى دیگر از عجایب هشتگانه لیگ آسیا را، مى‌تواند پدیدآور شود:
پرسپولیس در قطر، نه مهمان که هماورد و حریف السد است! برانکو چگونه از مهدى ترابى و نوراللهى و بشار رسن، استفاده مى‌کند؟ برانکو چگونه علیپور را به گل زدن وامى‌دارد؟ کلید، در دست برانکو قرار دارد! مردى که در قائمشهر هم، چیزى از ابهام‌ها نکاست!
