خبرورزشی/ آرتین زهرابی: هر بار به برگزاری افتتاحیه یا اختتامیه یک مراسم رسمی می رسیم، غصه مان می گیرد که ای وای؛ چگونه باید حرف ها و جمله های عصا قورت داده مدعوین روی صحنه، مزه پرانی های عصبی کننده آقا یا خانم مجری و در نهایت کارگردانی ضعیف تلویزیونی مراسم را تحمل کنیم!
باور کنید آن قدر تحملش سخت است که هر بار در این گونه موارد، عطای نشستن پای تلویزیون را بر لقایش بخشیده ایم. به ندرت اتفاق افتاده (یا هرگز چنین اتفاقی رخ نداده) در این سال ها یک مراسم بی عیب و نقص (که مایه سوهان روح و روان نشده باشد) دیده باشیم.
در جشنوراه جام جم که شاهد انتخاب بهترین های تلویزیون بودیم لابد خیلی ها محو تماشای حرف های عادل فردوسی پور و لحظه روی سن رفتن محمدرضا گلزار بودند.
لحن حرف های فردوسی پور و گلزار به شدت مغایر و در تضاد بود؛ چرا که عادل احساساتی و دل شکسته به نظر می رسید و گلزار خونسرد و با قاطعیت روی صحنه آمده بود.

فردوسی پور وقتی از مردم تشکر کرد، کل سالن برایش کف زدند؛ گلزار اما زمانی که از مردم و هوادارانش مایه گذاشت برای اعتبار خودش و برنامه ای که اجرا می کند سخن گفت.
منهای این حواشی پر حرف و حدیث که در دل آن، دها و صدها نکته ناگفته باقی است اما کارگردان تلویزیونی مراسم بهترین های جام جم با تصاویری که شکار کرد، در یک کلام کارنامه ای بی بدیل از خود بر جا گذاشت.
کارگردانی که دوربین او همه جا حی و حاضر بود؛ کارگردانی که موشکافانه همه چیز را زیر نظر می گرفت.
کلوزآپ های او هنگام حرف های کوتاه عادل فردوسی پور (اینجا ببینید) و محمدرضا گلزار از حضار در یک کلام بی نظیر بود. او نخستین کارگردان تلویزیونی یک مراسم رسمی است که کارش را به شدت خوب بلد بود.
آنهایی که روی سن آمدند و جایزه گرفتند حتی اگر حرف هم نمی زدند با این کارگردانی هوشمندانه و حساب شده، همه چیز دست مخاطب می آمد و او به سادگی تشخیص می داد که چه اتفاقاتی رخ داده است.
تصویر گاهی از صدا ماندگارتر می شود و این بار هم شاهد یک استثنا در عالم تصاویر بودیم...