خبرورزشی/ شهراد باغستانی: تردیدها برای اینکه او ارزش مبلغ بالایی که برایش پرداخت شده را دارد، زیاد بود. اما ویرجیل فان‌دایک خیلی زود ثابت کرد بهترین مدافع جهان است و منتقدان را به سکوت واداشت. وقتی فرانک بروگل دروازه‌بان هلندی سابق تیم‌های روزندال و ویلم پسرش جوردی را برای بازی کردن در تیم آماتوری WDS’19 برده بود، جوردی گل نمی‌خورد، اما این به خاطر یکی از مدافعانی بود که جلوی او بازی می‌کرد. این مدافع کوچک به طرز بی‌نظیری از دروازه محافظت می‌کرد و حتی جلو می‌رفت تا برای گلزنی تلاش کند. به نظر می‌رسید او در همه‌جای زمین حضور دارد. نام این بازیکن چه بود؟ ویرجیل فان‌دایک.

از کجا شروع شد؟
بروگل که آن زمان هنوز برای باشگاه ویلم کار می‌کرد متوجه شد این مدافع جوان می‌تواند بازیکن ارزشمندی در آکادمی باشگاه باشد. «او همان زمان در مقایسه با بقیه پسران دیگر در تیم بدن ورزشکاری داشت. توپ را به‌خوبی لمس می‌کرد، مهارت داشت و سریع بود. او مثل یک صخره در عقب زمین بود. دیدن بازی او لذت داشت.» بروگل برای FourFourTwo اینگونه بازیکنی که از بچگی می‌شناخته و حالا گران‌ترین مدافع جهان است را توصیف می‌کند. استعدادیاب‌های ویلم در سال 2001 متعاقد شدند باشگاه می‌تواند با ویرجیل 10 ساله قرارداد ببندد. باشگاه آکادمی تحسین‌برانگیزی داشت و خیلی از محصولات این آکادمی تبدیل به بازیکنان خوبی در رده بزرگسالان شدند. کمی بعد از ورود فان‌دایک به‌عنوان یک مدافع آینده‌دار به تیلبورخ، یان فان‌لون مدیر آکادمی این باشگاه شد که سرپرست توسعه بازیکنان در آکادمی آرسنال هم بود. او به وضوح روزهای ابتدایی ویرجیل در آکادمی ویلم را یادش هست و در این باره می‌گوید: «هیچ مهاجمی وجود نداشت که فرصتی برابر او داشته باشد. از لحاظ جسمانی قوی بود و استعدادی طبیعی در گرفتن توپ از بازیکنان حرف در لحظه مناسب داشت. او می‌دانست چگونه دفاع کند.» فان‌لون در ادامه نکته جالبی را هم یادآور می‌شود: «حالا به نظر می‌رسد او کمی آسان می‌گیرد. برخی اوقات مربیان رده جوانان فکر می‌کردند فان‌دایک تنبل است.»

دور از خانه
فان‌لون آن‌قدر در باشگاه نفوذ داشت که اطمینان حاصل کند فان‌دایک در آکادمی می‌ماند، اما این کافی نبود چراکه در 18 سالگی باید قرارداد حرفه‌ای می‌بست. باشگاه هم قید ارائه کردن یک پیشنهاد قرارداد حرفه‌ای به او را زد. فان‌لون هم می‌گوید آن زمان در باشگاه ویلم حتی یک رأی موافق برای امضای قرارداد با او وجود نداشت. این تردید در باشگاه ویلم به باشگاه‌های دیگر فرصتی می‌داد تا شانس جذب او را به‌دست بیاورند و باشگاه خرونینگن پیش از اینکه ویلم تصمیم نهایی را بگیرد به او پیشنهاد داد. فان‌دایک هم تصمیم گرفت برای چالش جدید به باشگاه خرونینگن برود. این انتقال باعث شد تا ویرجیل 160 مایل از خانه مادرش در شهر برِدا دور شود.

مربی سختگیر
گذشته از اینکه ویرجیل وارد یک محیط جدید شده بود باید برای هماهنگ شدن در باشگاه جدید هم خودش را آماده می‌کرد. کاری که آسان نبود چون تیم ذخیره‌های خرونینگن یک مربی سختگیر به نام دیک لوکین داشت. لوکین می‌گوید: «شاید من خیلی در رفتارم رک باشم، اما اگر یک استعداد خوب ببینم همه‌کار را برای برآورده شدن حداقل پتانسیل او انجام می‌دهم.» لوکین درباره فان‌دایک هم اضافه می‌کند: «گاهی اوقات می‌خواهد به حریف فضای زیادی بدهد، اما با سرعت خودش آن را پوشش خواهد داد. ما به او گفتیم اگر می‌خواهد به سطح بالایی برسد باید قید این کار را بزند. ما همچنین به او اشاره کردیم که باید ارتباط بیشتری با خط هافبک برقرار کند تا فاصله بین خطوط برطرف شود. در این رابطه من فکر می‌کنم به شکل چشمگیری پیشرفت کرده است.» لوکین کمک کرد تا فان‌دایک رشد کند و یک ماه بعد در ماه مِی 2011 در بازی تیم اول خرونینگن برابر دن‌هاخ درخشید و نامش را بر سر زبان‌ها انداخت.

در آستانه مرگ
لوکین می‌گوید زمانی با او صحبت کرده و می‌دانسته ایده او برای آینده‌اش چیست. ویرجیل فان‌دایک همان زمان هم جاه‌طلبی‌های خودش را بیان می‌کرد. پس از اینکه یک گل برای خرونینگن زد از بارسلونا به‌عنوان هدف نهایی‌اش یاد می‌کرد و می‌گفت جرارد پیکه الگوی او در دفاع کردن است. فان‌دایک در همان نخستین فصلی که در سطح اول حضور داشت در فصل 2012-2011 چشم‌ها را به خودش خیره کرد. با این حال در راه رسیدن به چالش‌های بزرگ‌تر مجبور شد با چالش‌های عجیبی هم دست‌و‌پنجه نرم کند، مثل زمانی که درگیر بیماری سختی شد. ویرجیل به‌سختی مریض شده بود و دردهای زیاد باعث شد در بیمارستان بستری شود. مادرش برای دیدنش آمد و او را به بیمارستان دیگری برد. در بیمارستان دوم بود که دکترها تشخیص دادند آپاندیس او مشکل دارد و کلیه‌اش هم عفونت کرده است. به این ترتیب او را به سرعت عمل کردند. ویرجیل آن روزهای کابوس‌وار را اینگونه تعریف می‌کند: «هنوز خوابیدن در تخت بیمارستان را به یاد دارم. لوله‌هایی که از من آویزان بودند. بدنم شکسته شده بود و کاری نمی‌توانستم انجام دهم. زندگی‌ام در معرض خطر بود. من و مادرم دعا می‌کردیم و سناریوهای احتمالی را مرور کردیم. من قراردادهایی بسته بودم و اگر می‌مُردم بخشی از پولم به مادرم می‌رسد. البته هیچ‌کس نمی‌خواهد درباره این چیزها صحبت کند، اما ممکن بود اتفاق بیفتد.» فان‌دایک زنده ماند، اما بدنش ضعیف شده بود. با این حال موفق شد به سرعت بهبود پیدا کند.

سطح متفاوت
تمرین‌های قایقرانی باعث شد ویرجیل در زمین فوتبال قوی‌تر باشد. بازگشت باعث شد او از باشگاه‌های اروپای شرقی پیشنهاد داشته باشد. او از باشگاه‌های آژاکس، فاینورد و آیندهوون هم پیشنهاد داشت، اما در هلند کارش را انجام داده بود. زمانی که حرف سلتیک به میان آمد یک پیشنهاد خوب بود و تصمیم گرفت پیشنهاد غول‌های اسکاتلندی را قبول کند، چراکه آن‌ها در لیگ قهرمانان حضور داشتند. کریس کامانز که دو فصل هم‌تیمی فان‌دایک بود درباره او می‌گوید: «ویرجیل تیم ما را به سطح دیگری برد. او همه‌چیز داشت. با پای راست توپگیری می‌کرد و به‌راحتی آن را روی پای چپش می‌آورد. وقتی پیشنهاد ساوتهمپتون به او رسید، ناراحت شدم. ویرجیل برای یک دقیقه هم صبر نکرد و رفت. حالا همه می‌گویند او بهترین مدافع جهان است.»

آینده در لالیگا؟
حالا لیورپول صاحب بهترین مدافع جهان است که شاید هنوز به گام نهایی خودش هم نرسیده باشد. ویرجیل فان‌دایک بعد از اینکه خودش را به‌عنوان یک مدافع سطح بالا در لیورپول مطرح کرده ممکن است در آینده راهی تیم دیگری شود، اما سرخ‌های مرسی‌ساید راحت او را از دست نخواهند داد. با این حال لوکین مربی سابقش اعتقاد دارد گام بعدی او می‌تواند در ترکیب یکی از غول‌های اسپانیا باشد. «من فکر می‌کنم رئال یا بارسا می‌توانند تیم بعدی او باشند. من او را مدافعی در سطح سرخیو راموس می‌دانم. لیورپول باشگاهی بزرگ است، اما از نظر خیلی از بازیکنان رئال یا بارسا بالاتر از این تیم هستند. اتفاق مشابه برای لوئیس سوارس هم رخ داد. اگر ویرجیل بخواهد در این مسیر برود، نمی‌توانم بفهمم چرا رئال، بارسا یا پاری‌سن‌ژرمن برای جذب او دست به کار نمی‌شوند.» باید ببینیم آیا ویرجیل فان‌دایک می‌تواند به هدفی که سال 2011 وقتی فقط چند بازی در لیگ هلند انجام داده بود، برسد و راهی بارسلونا شود؟ هنوز راه طولانی پیش‌روی صخره هلندی لیورپول قرار دارد.