پرونده| ستاره، مربع، پول؛ رؤیافروشی در جعبه جادویی

به گزارش  خبرورزشی، تلویزیون در سالی که گذشت، کاپیتان برنامه‌های ورزشی‌اش را از دست داد؛ زنده‌یاد بهرام شفیع بر اثر آنچه قصور پزشکی یا تشخیص اشتباه پزشک عنوان شد، درگذشت، اما برنامه‌اش بعد از چند ماه با اجرای پیمان یوسفی به آنتن برگشت تا این فرضیه که تلویزیون می‌خواهد با چندین و چند برنامه موازی، قدرت و نفوذ و تأثیر عادل فردوسی‌پور را کم کند، دوباره به گوش برسد.
اولین بار وقتی دعوای فروغی، مدیر جوان شبکه ۳ و عادل فردوسی‌پور علنی شد، این فرضیه به گوش رسید. برخی نزدیکان عادل می‌گفتند مدیر شبکه ۳ قصد حذف عادل را ندارد، اما بدش نمی‌آید تنوع برنامه‌های ورزشی سیما زیاد شود و عادل فردوسی‌پور دیگر مثل قبل محور نباشد. البته که در سال ۹۷ برنامه‌های ورزشی تلویزیون «رشد کمی» داشت، هر چند هیچ خبری از «رشد کیفی» نبود! ورزش و مردم با پیمان یوسفی، ورزش از نگاه ۲ با پوریا تابان، فوتبالیسم با امیرعلی نبویان، ورزش ۵ با مهدی واعظی، شب‌های فوتبالی با افشین عبداللهیان و شهاب قاسمی، فوتبال ۱۲۰ با محمدحسین میثاقی، ویدئوچک با عبدا... روا، فوتبال یک با مجتبی پوربخش، فوتبال برتر با محمدرضا احمدی و رضا جاودانی، لذت فوتبال با رسول مجیدی و مهدی توتونچی و ده‌ها برنامه مناسبتی، کنداکتور تلویزیون را به شکل پررنگی ورزشی و حتی فوتبالی کردند، اما با احترام به تلاش تمام این مجریان، برنامه‌سازان و عوامل و همکاران‌شان، همچنان برنامه ۹۰ با عادل فردوسی‌پور حرف اول و آخر تلویزیون را می‌زند.
با این که عادل سال ۹۷ دچار افت شدیدی شد که بخشی از این افت، ریشه در اختلافاتش با فروغی و به هم خوردن تمرکزش داشت، باز هم هیچ برنامه‌ای به مرحله رقابت با عادل و نودش نرسید... عبدالله روا در ویدئوچک با اجرای شیرین خود طرفداران زیادی دست و پا کرد، مجتبی نوربخش با کالبدشکافی دقیق بازی‌های لیگ آزادگان، برنامه فوتبال یک را در جایگاه مرجع و مرکز لیگ آزادگان نشاند، پوریا تابان با اجرای متفاوتش ورزش از نگاه ۲ را بر سر زبان‌ها انداخت، محمدحسین میثاقی با فوتبال ۱۲۰ محبوب فوتبالدوستان شد، اما قله همچنان عادل فردوسی‌پور است که حتی اگر وقت برنامه‌اش را نصف کنند، از سر و ته گزارش و مصاحبه‌اش با کی‌روش بزنند و گزارش بازی‌های تیم ملی و دیدار‌های حساس باشگاهی را به او ندهند، باز هم محبوب‌ترین چهره ورزشی تلویزیون است. تلویزیونی که به قول مهدی تاج، کنداکتورش را با پخش مفت و مجانی فوتبال پر می‌کند، اما حق پخش فوتبال را نمی‌پردازد... کاش یکی از آن روز‌هایی که تلویزیون در حال بررسی بدهی‌های مالی باشگاه‌ها، ضعف ساختاری فدراسیون و کمبود امکانات تیم‌های ملی است، یک نفر پیدا شود و روی آنتن زنده بگوید: «عامل اصلی تمام بدبختی‌های فوتبال تلویزیون است. اگر تلویزیون ایران مثل تمام دنیا حق پخش فوتبال را بدهد، نه باشگاه‌ها بی‌پول و بدهکار می‌شوند و نه تیم‌های ملی از کمبود امکانات می‌نالند.» البته شما که غریبه نیستید، با این مدیران، ضعف ساختاری حتی با داشتن پول هم پابرجا می‌ماند!
به هر حال تلویزیون در سال ۹۷، تمام رویداد‌های ورزشی و به‌خصوص فوتبالی را پوشش داد و از زوایای مختلف به نقد و بررسی ورزش پرداخت. از بغض و اشک و آه جواد خیابانی تا قهقهه‌های محمدحسین میثاقی، حاشیه هم تا دل‌تان بخواهد در تلویزیون رؤیت شد، اما از این فعل و انفعال چی گیر فوتبال آمد؟! هیچی... فقط ستاره مربع را بگیرید و پول بدهید و در رؤیای بردن جوایز بخوابید!