یادداشت| لزوم تغییر نگاه!

خبرورزشی/محمدرضا نصرالله زاده؛ متأسفانه چندی پیش یکی از مدیران ورزش کشور در یک جلسه به اصطلاح خودمانی حرف‌هایی را به زبان آورد که بسیار قابل تأمل و تعمق بود. او می‌گفت: جامعه بدنسازی و پرورش اندام خیلی جامعه خوشنامی نیست و تخلف در آن زیاد است! یا در جایی دیگر می‌گفت: رشته بدنسازی و پرورش اندام رشته پرحرف و حدیثی است و حرف‌های دیگر از این دست که به نوعی هر شنونده‌ای را می‌توانست ناراحت و عصبانی کند؛ ناراحت از این بابت که آیا این مدیر ورزشی نمی‌داند شرایط رشته‌های دیگر ورزشی نیز چندان گل و بلبل نیست؟ ناراحت از این بابت که شاید هر آنچه در پرورش اندام رخ می‌دهد، در رشته‌های دیگر ورزشی هم رخ می‌دهد، اما کسی حساسیت خاصی روی آن‌ها ندارد! ناراحت از این بابت که این آقای مدیر فکر می‌کرد بحث استفاده از دارو و مکمل و اصطلاحاً دوپینگ فقط در رشته پرورش اندام وجود دارد و در رشته‌های دیگر هیچ اثری از آن‌ها نیست! ناراحت از این بابت که تفکرش درخصوص ورزشکاران بدنسازی و پرورش اندام یک تفکر درستی نبود و مشخص بود مشاورانش اطلاعات غلطی به او در این خصوص انتقال داده‌اند، اما جای هیچ تعجبی وجود ندارد وقتی می‌بینیم که خیلی‌ها حتی حداقل‌ها را هم برای یک رشته ورزشی نمی‌خواهند و چشم‌های خود را خواسته یا ناخواسته روی رشته‌های دیگر بسته و تنها نگاه‌شان اتفاقات یک رشته ورزشی را دنبال می‌کند. اتفاقاتی که برخی از آقایان مسئول تنها در دیدن نقاط منفی آن تبحر لازم را دارند و هر اتفاق ناخوشایندی را در جامعه به ورزشکاران این رشته ربط می‌دهند، در صورتی که این نوع نگاه و این تعریف نادرست از یک ورزش خاص تنها حساسیت‌ها را به یک رشته زیاد می‌کند و توجه‌ها را به سوی آن روانه می‌سازد و هیچ چیز دیگری برای ورزش و آن رشته ورزشی عایدی ندارد.